پروتز زانو چیست؟

جراحی پروتز زانو در واقع یک عمل تعویض مفصل برای بیماران مبتلا به آرتریت شدید است. مواد مورد استفاده برای تعویض مفصل آلیاژهای فلزی هستند و یک ماده پلی اتیلن بین این دو قرار داده شده است. در صورت لزوم و در صورت  نتیجه نگرفتن بیمار  از این درمان ها ، درمان دارویی بعد از اعمال درمان های غیرجراحی بر روی بیمار انجام می شود. هدف این است که بیماران بعد از عمل جراحی تعویض زانو عادی ، بدون درد و مستقل قدم بردارند.

پروتز زانو چگونه و برای چه افرادی انجام می شود؟

این عمل جراحی در بیماران مبتلا به کلسیفیکاسیون زانو بعد از رادیوگرافی مناسب با اشعه ایکس انجام می شود. قبل از تصمیم گیری در مورد جراحی پروتز ، لازم است ارزیابی دقیقی از بیمار انجام شود. پس از این ارزیابی پروتز فقط برای بیماران مناسب انجام می شود. قبل از عمل باید شرایط عمومی دقیق معاینه شود. هر منبع عفونت یا آبسه (عفونت دندان ، آبسه ، عفونت دستگاه ادراری ، عفونت پوست یا پا) یا عفونت روده باید شناسایی و درمان شود. مجدداً باید معاینه دقیق سیستم قلب و ریه انجام شود. بیمار باید توسط متخصص ارزیابی شود. اگر هرگونه عفونت ، دیابت ، فشار خون یا ناراحتی دیگری تشخیص داده شود ، ابتدا باید این وضعیت درمان شود و جراحی تعویض زانو  به بعد از درمان موکول شود. لازم به یادآوری است که جراحی پروتز زانو عملی نیست که با عجولانه انجام شود.

نتیجه پروتز زانو چیست؟

بعد از معاینات و بررسی های دقیق ، بیمارانی که تحت عمل جراحی قرار گرفته اند ، 6-4 روز در بیمارستان خواهند ماند. روز بعد از عمل ، بیماران باید بلند شوند و در صورت امکان چند قدم بردارند. ایستادن و حرکت کردن مهم ترین مرحله از روند عمل و بهبود است. بعضی اوقات ممکن است 1 روز به تأخیر بیفتد. به طور کلی ، بیماران از روز بعد از عمل، فیزیوتراپی را شروع می کنند. این برنامه فیزیوتراپی بلافاصله پس از عمل شروع می شود و حداقل 6-3 هفته به طول می انجامد و به اندازه عمل جراحی اهمیت دارد. زیرا فیزیوتراپی برای عادت کردن سریع زانو برای حرکت و تقویت آن ضروری است. بیمار روزی که مرخص می شود باید بتواند مستقل حرکت کند، نیازهای شخصی خود را برآورده کند و از پله های کوتاه به صورت کنترل شده بالا و پایین رود.

بعد از پروتز زانو چه اتفاقی می افتد؟

پس از جراحی پروتز زانو،  بیماری که شروع به حرکت می کند می تواند تمام حرکت های یک زانوی طبیعی را انجام دهد.  باید بیمار را برای حرکت تشویق و حمایت کرد. زیرا هدف اصلی این عمل جراحی تا حد ممکن بدست آوردن حرکات از دست رفته است.

پروتز انگشت پا و دست:

از این نوع پروتزها برای شکستگی های جبران ناپذیر غضروف داخل مفصلی انگشتان پا و دست، گرفتگی انگشتان، برخی از بیماری های روماتولوژیک و آرتروز مفاصل استفاده می شود. انگشتان دست برای همه فعالیت های روزمره ما بسیار حیاتی است. به همین ترتیب ، انگشت شست پا در حمل بار نقش بسیار مهمی ایفا می کند و بیشتر بار پا را حمل می کند. انگشت شست پا برای عملکرد راه رفتن ضروری است.

پروتز به ویژه در کلسیفیکاسیون با منبع ناشناخته و شکستگی انگشت شست پا مورد استفاده قرار می گیرد. در این موارد ، مفصل انگشت شست پا تقریباً تمام حرکات خود را از دست داده است و راه رفتن و فشار روی انگشت شست سبب درد زیادی می شود.

از طرف دیگر از پروتزهای انگشت برای انگشتان دست نیز استفاده می شود. همانند شکستگی های جبران ناپذیر ، برای گرفتگی انگشتان دست ناشی از بیماری های روماتیسمی نیز می تواند انجام شود. در این موارد ، به خصوص انگشتان دست در اثر بیماری هایی مانند آرتریت روماتوئید تغییر شکل داده، خواص مفصل شروع به از بین رفتن و خم شدن می کنند. این ناهنجاری می تواند به حدی شدید باشد که فرد نتواند با دست کاری را انجام دهد. با جراحی پروتز انگشت ، سعی می شود هم ناهنجاری های انگشتان از بین برود و هم عملکرد انگشت به دست آید.

میانگین مدت زمان عمل 2-1 ساعت است و بیمار حدود 3 روز در بیمارستان می ماند. تا حد امکان بعد از عمل ، حرکت  دادن  و فیزیوتراپی آغاز می شود.

پس از 2- 1.5 ماه مفاصلی که بتوانند به طور مستقل حرکت کنند و عملکرد خود را داشته باشند به دست می آید. هدف این است که به مفصل انگشتی برسیم که تا حد امکان از نظر شکل صاف و    عملکرد فعال داشته باشد.

پروتز مچ پا:

پروتز مچ پا به دلیل شکستگی های مچ  پا، گرفتگی مفاصل مچ پا در بیماری های روماتیسمی ، کلسیفیکاسیون مچ پا قابل انجام است. نسبت به پروتزهای دیگر نسبتاً نادر هستند. با این عملیات به جای مفصل مچ پا، هم استخوان بالای ران و هم استخوان پایین پا عوض می شود و یک مفصل متحرک به دست می آید. در هر دو انتها یک فلز و در بین آن  یک ماده نرم مانند پلی اتیلن قرار داده می شود.

قبل از عمل، معاینه و برنامه ریزی کامل لازم است. برای برنامه ریزی باید از رادیوگرافی و تکنیک های تصویربرداری MR-CT استفاده شود و رباط ها و تاندون های مفصل مچ پا باید به طور دقیق مورد بررسی قرار گیرد. بنابراین ، قبل از عملیات داشتن پیش بینی کلی در مورد عملیاتی که باید انجام شود ، سودمند است.

مدت زمان عمل 2 ساعت بوده و بیمار 5-3 روز در بیمارستان بستری می شود.  تمرینات بدنی بعد از عمل و حرکت دادن باید در اسرع وقت شروع شود. در صورت امکان ، راه رفتن ، فشار و تمرینات باز کردن مفصل باید در روز بعد از عمل شروع شود و بیمار طبق شرایط پروتز به تدریج آن را افزایش دهد و 1 تا 5 ماه ادامه یابد.

پروتزهای مچ پا برای راه رفتن طبیعی طولانی مدت استفاده می شود. مانند همه کاربردهای پروتز ، تلاش برای دست آوردن مفصل مچ پایی است که با محدودیت های خاص بار را حمل کند و به حرکت بیمار کمک کند.

Source: www.melihmalkoc.com