10 آبان 1399 توسط  کلینیک حکیم 0 دیدگاه

برای انتخاب پروتز بالای زانو چه نکاتی اهمیت دارد؟

انتخاب پروتز بالای زانو بر اساس عوامل متعددی صورت می گیرد. در واقع کسانی که دارای قطع عضو از ناحیه بالای زانو هستند، با انتخاب بهترین پروتز قادر خواهند بود سبک زندگی خود را تغییر دهند. از این رو پزشکان قبل از تولید پروتز های بالای زانو باید به نکات بسیاری توجه داشته باشند.

این نکات شامل فرم پروتز، متریال استفاده شده، عملکرد، میزان فعالیت بیماران، سطح مقطع عضو قطع شده، میزان هزینه مد نظر بیمار و بسیاری از عوامل دیگر می شود که همگی در طراحی و انتخاب این پروتز ها تاثیرگذار خواهند بود. برای این منظور در این مقاله می خواهیم شما را با این نکات بیشتر آشنا کنیم تا انتخاب مناسب تر و بهتری داشته باشید.

برای انتخاب پروتز بالای زانو چه نکاتی اهمیت دارد؟

انتخاب پروتز بالای زانو  بر اساس سازگاری با بدن

پروتز های بالای زانو از جمله تجهیزاتی هستند که در زندگی افراد دارای قطع عضو تاثیر گذار خواهند بود. در واقع تولید هر نوع پروتزی در ابتدا باید با توجه به شرایط بدن بیمار انجام شود. در این صورت تاثیر آن در زندگی بیماران قابل مشاهده خواهد بود. از آنجایی که پروتز های بالای پا به صورت سفارشی تولید می شوند، بنابراین با بدن بیماران سازگاری کاملی دارند.

فرم مناسب با اندام های واقعی

انتخاب پروتز بالای زانو بر اساس فرم آن یکی دیگر از نکاتی است که باید در زمان سفارش پروتز به آن توجه کرد. فرم های پروتز بالای زانو بر اساس نوع پروتز و متریالی که در ساخت آنها به کار می رود، متفاوت هستند. افراد با توجه به فعالیت هایی که دارند، فرم های متعددی از این پروتز ها را سفارش خواهند داد.

به عنوان نمونه فرد وزشکار باید از پروتز های انعطاف پذیر با قابلیت پرش استفاده کند. این فرم به او این امکان را می دهد سرعت بالاتری در حین انجام عملیات ورزشی به دست آورد. اما فرد عادی که فعالیت های معمولی و نرمالی دارد، نیاز نیست فرم به خصوصی از این اندام های مصنوعی را سفارش دهد. جهت انتخاب پروتز بالای زانو باید در این زمینه مشورت های لازم را با پزشک خود انجام دهید.

عملکرد بالا در زمان حرکت

پروتز های پا، اندام های مصنوعی به شمار می روند که در حرکت، راه رفتن و دویدن افراد تاثیر خواهند گذاشت. در واقع کسانی که به قطع عضو در این اندام دچار هستند، اولین نکته ای که باید در انتخاب پروتز بالای زانو رعایت کنند، نوع عملکرد آن است.

هر پروتزی کارآیی متفاوتی دارد و انتظارات بیماران را بر اساس عملکرد خود برآورده خواهد کرد. هر چقدر عملکرد این اندام های مصنوعی بالاتر باشد، بدون شک زندگی راحت تری برای این افراد ایجاد خواهد شد. فرم پروتز، متریال، اجزا و نحوه اتصال آن به آمپوت، در عملکرد این اندام ها تاثیر گذار است.

برای انتخاب پروتز بالای زانو چه نکاتی اهمیت دارد؟

دارای مقاومت بالا در برابر شکستگی و فشار

از آنجایی که پروتز های پا در ناحیه ای قرار می گیرند که فشار حاصل از وزن بیمار را تحمل می کنند، از این رو در تولید آنها باید نهایت دقت و توجه به خرج رود. پروتز های بالای زانو ممکن است از ناحیه لگن یا از قسمت میانی ران به بدن متصل شوند.

هر کدام از این پروتز ها به گونه ای متفاوت تولید می شوند تا به بیمار در حین راه رفتن یا ایستادن کمک کنند. از این رو مقاومت بالای این محصولات باید در حد بالایی باشد تا در اثر وزن زیاد بیمار، دچار شکستگی و آسیب نشوند.

متریال به روز و پیشرفته

متریال هایی که در ساخت این کالاها و اندام های مصنوعی به کار می رود، انواع متنوعی دارند. از این رو هر فردی با توجه به نیاز خود و بودجه ای که در اختیار دارد، انتخاب پروتز بالای زانو را انجام می دهد. متریال های پیشرفته فیبر کربن از جمله بهترین موادی عنوان می شوند که در ساخت پروتز های متعدد کاربرد دارند.

همچنین مواد سیلیکونی برای افرادی که ظاهر این پروتز ها برای آنها دارای اهمیت است، گزینه مناسبی عنوان می شوند. متریال های دیگر مانند فلز آلومینیوم، پوشش های جورابی به عنوان آستر نیز از جمله موادی هستند که در ساخت این پروتز ها کاربرد دارند.

انتخاب پروتز بالای زانو بر اساس فعالیت بیمار

هر بیماری که داری قطع عضو از ناحیه بالای زانو است، در زمان انتخاب پروتز باید نوع فعالیت های خود را به پزشک شرح دهد. این امر سبب می شود تا پزشک بر اساس فعالیت های فرد پروتز مناسبی را برای او تولید کند.

میزان سطح مقطع عضو قطع شده

با توجه به ناحیه ای که بیمار پای خود را از دست داده است، پروتز ها ساخته می شود. هر چقدر سطح مقطع عضو قطع شده بیشتر باشد، کارآیی پروتز ها کاهش پیدا خواهد کرد. از این رو توانبخشی بیمار نیز تحت تاثیر منفی قرار خواهد گرفت. در نتیجه انتخاب پروتز بالای زانو با سطح مقطع عضو آسیب دیده ارتباط مستقیمی دارد.

هزینه های مد نظر بیمار

از جمله عوامل دیگری که بیماران باید قبل از سفارش پروتز ها به آن توجه داشته باشند، هزینه های پیش روی آنهاست. از آنجایی که انواع متنوعی از پروتزهای بالای زانو وجود دارد، در نتیجه هزینه های هر کدام از آنها با یکدیگر متفاوت خواهد بود. پروتز های هوشمند و رباتیک از جمله انواع پرهزینه ای از اندام های مصنوعی به شمار می روند.

برای انتخاب پروتز بالای زانو چه نکاتی اهمیت دارد؟

اجزای پروتز و انواع آن

پروتزها با توجه به انواعی که دارند، اجزای متفاوتی را در خود جای داده اند. در حالت کلی اجزای این اندام ها شامل سوکت، آستر، زانو، ستون و پنجه می شود. البته در ناحیه بالای زانو دیگر نیاز به اجزای زانو و پنجه نیست. با توجه به ناحیه آسیب دیده، ممکن است از مفصل لگن نیز در ساخت این پروتز ها استفاده شود. انواع این پروتز ها نیز شامل پروتز های مکانیکی، پروتز های هوشمند، پروتز های رباتیک و الکترونیکی است.

نوع سیستم تعلیق در انتخاب پروتز بالای زانو

سیستم تعلیق به نحوه اتصال اندام های مصنوعی به عضو قطع شده گفته می شود. این سیستم ها دارای انواع متنوعی هستند که شامل سیستم تعلیق آناتومیک، سیستم تعلیق مکانیکال و اتمسفریک است. بیمار بر اساس شرایطی که دارد باید نظر پزشک خود را برای انتخاب بهترین سیستم تعلیق مناسب با اندام مصنوعی جویا شود.

میزان سلامت بیمار

انتخاب پروتز بالای زانو به سلامت جسمی بیمار و شرایط پای دیگر او نیز بستگی دارد. از این رو هر چقدر شرایط جسمی فرد رو به روال باشد، انتخاب بهترین پروتز برای او راحت تر خواهد شد.

وزن بیمار عاملی مهم در انتخاب پروتز بالای زانو

افرادی که دارای وزن بالایی هستند، باید از پروتزی استفاده کنند که تحمل وزن بالای آنها را داشته باشد. در غیر این صورت احتمال شکستن پروتز و آسیب رسیدن به بیمار وجود دارد.

در نتیجه…

در نتیجه این مقاله باید بگوییم که انتخاب پروتز بالای زانو بر اساس عوامل متعددی مانند متریال به روز و پیشرفته، انتخاب بر اساس فعالیت بیمار، میزان سطح مقطع عضو قطع شده، هزینه های مد نظر بیمار، اجزای پروتز و انواع آن، نوع سیستم تعلیق در پروتز بالای زانو، میزان سلامت بیمار، تاثیر سن افراد در پروتز بالای زانو، وزن بیمار، مقاومت بالا در برابر شکستگی و فشار، عملکرد بالا در زمان حرکت، فرم و غیره صورت می گیرد. از این رو در زمان سفارش این اندام های مصنوعی، پزشک باید همه این موارد را برای بیمار شرح دهد.

Source: www.infinitetech.org, www.georgiaprosthetics.com, www.hopkinsmedicine.org

11 اسفند 1398 توسط  کلینیک حکیم 0 دیدگاه

فرآیند اندازه کردن پروتز

غالبا افرادی که جهت دریافت پروتز برای اندازه گیری به مطب پزشک مراجعه می کند، مشتاق هستند که سریعا فرآیند اندازه کردن پروتز را به پایان برسانند و اندام مصنوعی جدید خود را مورد استفاده قرار دهند. اما اندازه کردن پروتز در دو مرحله انجام می شود. نخست، پروتز موقت برای فرد متقاضی در نظر گرفته می شود و در نهایت پروتز اصلی و نهایی در اختیار فرد گذاشته خواهد شد. اندازه کردن پروتز با توجه به اجزای به کار رفته در پروتز و همینطور  نوع پروتز متفاوت است. در ادامه مقاله با ما همراه باشید تا شما را با اجزای تشکیل دهنده پروتز و انواع پروتز آشنا کنیم.

اجزای تشکیل دهنده پروتز

پروتز ها از اجزای متفاوتی ساخته می شوند. این اجزا شامل، سوکت، سیستم تعلیق و سیستم کنترل است. در کنار این سیستم ها مفاصل و بخش های ضمیمه ای دیگری نیز در ساخت پروتز به کار گرفته می شود. اگرچه اجزای به کار رفته در پروتز ها بسیار متفاوت است، اما همه قطعات به کار رفته در ساخت پروتز ها با هدف واحدی به کار گرفته شدند. این اجزا در اندازه کردن پروتز از اهمیت بالایی  برخوردار هستند.

اجزای تشکیل دهنده پروتز، کارایی و عملکرد پروتزها را به مراتب افزایش می دهند. پزشک متخصصی در کنار تیم مهندسان سازنده پروتز و همینطور کارشناسانی که در زمینه اندازه کردن پروتز، فعالیت دارند، با در نظر گرفتن ویژگی های انحصاری مراجعه کننده، اجزای مورد نیاز را در ساخت پروتز به کار می گیرند.

فرآیند اندازه کردن پروتز

از آنجایی که نیازها و نوع قطع عضو در افراد متفاوت، یکسان نیست، اندازه کردن پروتز یکی از اقدامات ضروری قبل از استفاده از پروتز نهایی است. افرادی که متقاضی دریافت پروتز می شوند، غالبا به دنبال قابلیت های متفاوتی هستند. برخی پروتز ها را تنها برای کارکردها روزمره مورد استفاده قرار می دهند.

در حالی که دیگران به دنبال استفاده های متفاوتی هستند. ممکن است فرد متقاضی، از پروتز در نظر گرفته شده در راستای شرکت در مسابقات ورزشی پر فشار، استفاده کند. به این ترتیب، نیاز ها و موارد استفاده یک پروتز تأثیر بسیار زیادی در نحوه اندازه کردن پروتز و اجزای به کار رفته در پروتز خواهد داشت.

توانایی فردی شخص متقاضی دریافت پروتز و همینطور مقاومت اجزای در نظر گرفته شده در ساخت پروتز، در انتخاب و اندازه کردن پروتز نقش بسزایی دارد. پروتزهای دست و پا به طور کلی به دو دسته تقسیم می شوند:

·         پروتز با استخوان بندی بیرونی (Exoskeletal prosthesis):

این پروتز ها پوسته بیرونی بسیار سختی دارند، این پوسته ها کاملا ثابت هستند. به همین دلیل این پروتز ها در مقایسه با دیگر انواع از طول عمر بالاتری برخوردار هستند. بنابراین این پروتز ها برای کسانی که در محیط های کاری سخت  مشغول به کار هستند، بسیار کارآمد هستند.

·         پروتز با استخوان بندی درونی (Endoskeletal prosthesis)

این پروتز ها از یک استخوان بندی مرکزی برخوردار هستند. این اسکلت بندی کاملا قابل تنظیم و دگرگونی است. اما این پروتز ها در مقابل پروتز های نسل قبل، از دوام پایین تری برخوردار هستند. این پروتز ها غالبا با استفاده از یک پوشش محکم و سفت پوشانده می شوند. پوشش به کار رفته شباهت زیادی به پوست طبیعی انسان دارد و ظاهری مطلوب را برای فرد متقاضی به ارمغان می آورد.

پروتز های موقت

مدت زمان زیادی برای انتخاب پروتزهای موقت و تکمیل نمونه نهایی مورد نیاز است. در واقع برای انتخاب یک اندام جایگزین پس از جراحی قطع عضو فرد باید مدتی را منتظر بماند. فرد پس از انجام جراحی، به مدت 4 تا 6 هفته زمان نیاز دارد. در طول این زمان زخم های حاصل از جراحی بهبود پیدا می کنند و فرد می تواند برای اندازه گیری های اولیه به پزشک معالج خود مراجعه کند.

در این زمان پزشک ناحیه مورد نظر را معاینه می کند. به این ترتیب او از بهبودی ناحیه اطمینان حاصل خواهد کرد و اندازه کردن پروتز را آغاز می کند. کسانی که سابق بر این نیز تجربه استفاده از پروتز را دارند با پروسه اندازه کردن پروتز آشنا هستند. از این گذشته شرکت های بیمه و تیم متخصصی که وظیفه ساخت پروتز را برعهده گرفته است، زمان دقیق تعویض پروتز را در اختیار این افراد قرار می دهند.

همزمان با پیشرفت هایی که در روند ساخت پروتز به انجام می رسد، شما می توانید نیازها و انتظارات خود از یک پروتز را با تیم پزشکی خود در میان بگذارید. به این ترتیب تمامی نیاز های شما در اندازه کردن پروتز در نظر گرفته می شود.

شما باید تمام انتظارات خود را به خوبی با پزشک خود در میان بگذارید، آیا می خواهید با استفاده از پروتز های جدید خود به کار و حرفه خود بازگردد؟ آیا می خواهید وارد یک رشته ورزشی یا یک فعالیت خاص شوید؟ شاید شما به دنبال پروتزی هستید که شما را برای انجام یک پیاده روی روزانه آماده کند. تصور می کنید با استفاده از پروتز جدید تا چه اندازه بر میزان فعالیت های شما افزوده می شود؟ تمامی این اطلاعات به تیم پزشکی شما کمک می کند، هنگام اندازه کردن پروتز نیازهای شما را به دقت در نظر بگیرند.

فرآیند اندازه کردن پروتز

اجزای پروتز موقت

صرف نظر از ناحیه مورد نظر برای استفاده از پروتز، پروتزها به قسمت هایی از بدن افراد دارای نقص عضو متصل می شوند و نیاز به تجهیزاتی برای اتصال دارند که در هنگام اندازه کردن پروتز، مورد توجه قرار می گیرند. سوکتی که در محل اتصال بدن و اندام مصنوعی قرار می گیرد. نوار یا ریسمانی که حالت تعلیق پروتز را تأمین می کند. آستین یا پوششی که سوکت را در جایگاه خود ثابت نگه می دارد. سوکت مهم ترین بخش پروتز است. این قطعه میزان راحتی پروتز را مشخص می کند. در کنار این قطعات اندام های مصنوعی پا ،دست ،زانو، لگن، شانه و مفاصل الکترونیکی در کنار دیگر قطعات در ساخت پروتز شما به کار گرفته می شوند.

پروتز نهایی

در حقیقت پس از اندازه کردن پروتز و انجام تمامی اقدامات ضروری نوبت به آن می رسد که فرد دچار نقش عضو، سرانجام پروتز نهایی خود را در اختیار بگیرد. دریافت پروتز نهایی تا چندین ماه پس از انجام عمل جراحی به طول می انجامد. زمانی که تمام اقدامات لازم در راستای اندازه کردن پروتز به انجام رسیده و پروتز به اندازه مطلوب و مناسب رسیده است، شما می توانید پروتز خود را مورد استفاده قرار دهید.

در طول این مدت تمام نقایص موجود برطرف شده و تغییرات لازم برای بهبود کارایی پروتز  انجام می شود. در این هنگام می توانید ویژگی های ظاهری پروتز خود را انتخاب کنید. برخی از افراد ظاهر پروتز را ترجیح می دهند و در حالی که دیگران ترجیح می دهد که پروتز نهایی آنها از پوشش طبیعی تری برخوردار باشد. این کار به چندین هفته زمان نیاز خواهد داشت.

به خاطر داشته باشید که هیچ پروتزی برای استفاده مادام العمر طراحی نمی شود. نام این پروتز به معنای این نیست که دیگر نیازی به تعویض پروتز خود نخواهید داشت. بلکه  پروتز نهایی، اندامی است که از اندازه کردن پروتز با سربلندی بیرون آمده و کاملا با ویژگی های اندام های شما سازگار است. این نکته در هنگام اندازه کردن پروتز به افراد دچار نقش عضو، گوشزد می شود.

به طور کلی عمر متوسط این پروتزها  چیزی در حدود 2 تا 5 سال است. در صورتی که فرد متقاضی دریافت پروتز، کودک باشد، این زمان به مراتب کوتاه تر نیز خواهد بود. چرا که کودکان همواره رو به رشد هستند و به فراخور رشد دیگر اندام های بدن خود به پروتز جدید نیاز خواهند داشت.

از این گذشته هرگونه تغییر وزنی در فرد متقاضی دریافت پروتز، نیز منجر به تغییراتی در پروتز می شود. به این ترتیب، در صورت کاهش یا افزایش وزن خود باید به پزشک مراجعه کنید. او تغییرات لازم را در نحوه اندازه کردن پروتز شما اعمال می کند.

www.msdmanuals.com, www.hangerclinic.com Source:

20 بهمن 1398 توسط  کلینیک حکیم 0 دیدگاه

فیبر کربن آخرین دستاورد جهان پروتز

نخستین بار زمانی که اسکار پیستوریوس، سریعترین دونده بدون پا از آفریقای جنوبی تنها در ۱۱.۰۴ صدم ثانیه، دو سرعت ۱۰۰ متر المپیک آتن را به پایان رساند، توجه جهانیان به پروتز ساخته شده از فیبر کربن جلب کرد. پیستوریوس در حالی این رکورد را به ثبت رساند که سریع ترین رکورد حال حاضر جهان از آن یوسین بولت از کشور جامائیکا است. بولت در سلامت کامل، رکورد ۹.۵۸ ثانیه را در دو ۱۰۰ متر به ثبت رسانده است.

پیستوریوس، از پروتز هایی در فرم دو تیغه استفاده می کند. این پاها با خاصیت ارتجاعی فوق العاده خود زندگی افرادی شبیه به پیستوریوس را به کلی متحول کرده است. جهان ورزش در کنار جامعه ارتوپدی از مشاهده این ورزشکار حیرت زده بر جای ماندند و به کارایی بی نظیر فیبر کربن ایمان آوردند.

ارتوپدی به درمان مشکلات و اختلالات به وجود آمده در سیستم اسکلتی-عضلانی و رباط های بدن می پردازد. پیشرفت های به عمل آمده در این علم، دستگاه ها و اندام های مصنوعی متنوع  بیشماری را در اختیار بیماران و جامعه پزشکی قرار داده است.

نقص عضو بزرگترین آسیبی است که فرد را از انجام فعالیت های فردی باز می دارد. علم ارتوپدی با بررسی آلیاژ ها و ویژگی های منحصر به فرد بدن انسان، به دنبال انتخاب اعضای جایگزین مناسبی برای این بیماران است. در همین راستا شاهد ظهور فیبر کربن به عنوان جدیدترین آلیاژ مورد استفاده در ساخت پروتزها بوده ایم.

در گذشته افرادی که به نقص عضو دچار می شدند، دیگر قادر به ادامه زندگی عادی خود نبودند. از این گذشته، انتخاب های موجود نیز به مراتب محدود تر بود. در آن زمان قطع عضو ورزشکار به معنای خداحافظی با روزهای اوج و افتخار بود. اما امروزه پنجه کربنی نام تجاری پارس فلکس به یاری ورزشکاران آمده است. امروزه شاهد حضور ورزشکارانی چون پیستوریوس هستیم که با استفاده از پنجه کربنی در عرصه های مسابقات کشوری و بین المللی حضور می یابند.

در ادامه به شرح مختصری از تاریخچه استفاده از فیبر کربن، نحوه ساخت این الیاف، طریق تولید پروتز های فیبر کربنی و ویژگی های فیبر کربن می پردازیم.

فیبر کربن آخرین دستاورد جهان پروتز

تاریخچه پنجه کربنی

نخستین آزمایشات به عمل آمده در خصوص استفاده از پنجه کربنی در ساخت پروتز ها، به سال ۱۹۶۶ و تلاش های جمعی از پزشکان انگلستان باز می گردد. در همان روزهای نخست تولید این ماده، توجه بسیاری را به ویژگی های منحصر به فرد فیبر کربنی در ساخت پروتز ها و دیگر سازه های دست ساز بشر جلب کرد.

نتایج بدست آمده از استفاده این ماده در ساخت پروتز بسیار خیره کننده ولی بهای ساخت این پروتز ها بسیار گزاف بود. البته در آن زمان به درستی از این الیاف ها استفاده نمی شد. پس از گذشت چند سال شاهد ارتقا صنعت فیبر کربنی و ساخت سوکت های منعطفی از جنس فیبر کربن بودیم.

اکنون بیش از یک چهارم قرن است که شاهد حضور پنجه کربنی در عرصه های مختلف تولید هستیم. در طی این مدت از این ماده در ساخت پروتز ها، کمربند های آرتروز و کفش های متفاوتی استفاده شده است. امروزه اما با وجود پیشرفت های به وجود آمده در خصوص فیبر کربن شاهد استفاده این ماده در ساخت پروتز ها هستیم. زیرا پنجه کربنی، به عنوان تحولی شگرف سطح کیفی زندگی بشر را به شدت بالا برده است.

پیشگفتاری در خصوص پنجه کربنی یا فیبر کربن

فیبر کربن از اتصال اتم های کربن به یکدیگر تشکیل شده است. این اتم ها در اتصالی منظم زنجیره ای از اتم های کربن را تشکیل می دهند. این رشته از استحکام بسیار بالایی برخوردار است. رشته های تشکیل شده توسط کربن، از وزن بسیار کمی برخوردار هستند. استحکام فوق العاده بالا و وزن سبک این رشته ها، پنجه کربنی را به آلیاژ مناسبی در ساخت پروتز ها تبدیل کرده است.

فیبر کربن در انواع متفاوتی تولید شده است. که هر یک از این فیبرها در تولید اندام های خاصی مورد استفاده قرار می گیرند. ویژگی های الیاف کربن به فلز استیل شباهت دارد. در حالی که این رشته ها از وزنی به اندازه پلاستیک برخوردار هستند. همین امر نشان دهنده استقامت و استحکام بالای این فیبر ها است.

در دنیای مهندسی پزشکی و مهندسی، کیفیت یک متریال را با احتساب نسبت استحکام به وزن و نرمی به وزن ارزیابی می کنند. پنجه کربنی با سربلندی در آزمون های مربوطه یکی را پس از دیگری پشت سر گذاشته و به متریال محبوب صنعت مهندسی پزشکی در ساخت و طراحی پروتز ها تبدیل شده است.

فیبر کربن چگونه تهیه می شود

بخش اعظم این الیاف ها را اتم های کربن تشکیل داده اند. اتم های کربن در کنار یکدیگر قرار گرفته و رشته های مستحکم فیبر کربن را تشکیل می دهند. اما در ساخت این ماده علاوه بر اتم های کربن از گاز ها، مایعات و دیگر متریال نیز استفاده می شود. هر یک از مواد اولیه به کار رفته در ساخت پنجه کربنی، ویژگی های متمایزی را به این محصول می افزایند. پنجه کربنی از نرمی بالایی برخوردار است. استقامت و استحکام این محصول به شدت بالا است، در حالی که این ماده از وزن بسیار پایینی برخوردار است.

الیاف یا فیبر کربن از قطری معادل ۵ تا ۱۰ میکرومتر برخوردار هستند. برای اینکه به میزان باریک بودن این رشته ها پی ببرید، باید بگویم ۵ تا ۱۰ میکرومتر برابر است با ۰.۰۰۰۰۳۹ اینچ. پنجه کربنی تا دو برابر از استیل نرم تر و تا ۵ برابر از استیل مستحکم تر است. مقاومت بالای این الیاف در مجاورت دماهای بسیار بالا حیرت آور است.

فیبر کربن در مقابل مواد شیمیایی از مقاومت بالایی برخوردار است و با وجود مقاومت بالای این ماده، میزان انقباض انبساط مشاهده شده در این ماده بسیار ناچیز است. همین ویژگی ها این ماده را به یکی از محبوب ترین مواد اولیه در صنعت هوافضا، پدافند های نظامی و صنعت اتومبیل سازی کرده است. این فیبر به مراتب گران تر از فیبر شیشه و فایبر پلاستیک است.

نحوه تولید پروتز با استفاده از فیبر کربن

با توجه به مقاومت و دوام بسیار بالای این ماده، شاهد استفاده فراوان آن در جامعه پزشکی بوده ایم. فیبر کربن در نگاه نخست و قبل از این که در فرایند تولید پروتز به کار برده شود ساختاری غیر منسجم و ناپایدار دارد. اما پس از اینکه به خوبی با رزین اپوکسی ترکیب می شود، پنجه کربنی مستحکمی را ایجاد می کند.

رزین اپوکسی به کار رفته در این پروتز هافیبر کربن را در جایگاه مورد نظر، ثابت می کند. با فشاری که بر فیبر و رزین وارد می شود، فیبر کربن به خوبی منسجم و پایدار می شود. ترکیب فیبر کربن و رزین، ماده بسیار قدرتمندی را تولید می کند این ماده به مراتب از فلزات و دیگر فیبرها مستحکم تر است. به همین دلیل این فیبر قابلیت بالایی در حرکت و بازگشت انرژی برخوردار است.

فیبر کربن به خوبی قانون هوک را به تصویر می کشد همین موضع بر محبوبیت این ماده در ساخت پروتز افزوده است. قانون هوک به خاصیت کشسانی اجسام اشاره دارد. بر اساس این قانون، برخی از اجسام پس از کشیده شدن به خوبی ساختار اولیه خود باز می یابند. این ویژگی به وضوح در پروتز های ساخته شده با فیبر کربن دیده می شود. قانون هوک دویدن و جست و خیز با این پروتز ها را به زیبایی تمام ممکن کرده است.

 ویژگی های فیبر کربن

نسبت توان به وزن در پنجه کربنی چشمگیر است

میزان مقاومت یک ماده بر مبنای، نیرو در واحد سطح تقسیم بر چگالی محاسبه می شود. هر ماده ای که در عین استحکام از وزن پایینی برخوردار باشد، از نسبت توان به وزن بالایی بهره مند است. موادی مانند، آلومینیوم، تیتانیوم، منیزیم، کربن، فیبر شیشه و آلیاژهای فلز از نسبت توان به وزن بالایی برخوردار هستند.

فیبر کربن بسیار سخت و استوار است

سختی یا نرمی یک ماده بر اساس مدول یانگ ارزیابی می شود. در این مدول از نسبت تنش به کرنش استفاده می شود. به منظور اندازه گیری میزان سختی و نرمی یک ماده، تغییرات ماده را در شرایط غیر استاندارد و زیر فشار مضاعف زیر نظر می گیرند. بر این مبنا، فیبر کربن تا ۴ برابر از پلاستیکی که با شیشه مقاوم سازی شده، مقاوم تر است علاوه بر این، این فیبر تا ۲۰ برابر از چوب کاج مستحکم تر است. این ماده در مقایسه با آلومینیوم نیز ۲.۵ برابر محکم تر و مقاوم تر است.

مقاومت بالای پنجه کربنی در مقابل مواد شیمیایی و خوردگی

اگرچه فیبر کربنی به خودی خود کیفیت خود را از دست نمی دهد، اما اپوکسی به کار رفته در این فیبر به نور خورشید حساس است و باید به خوبی محافظت شود. در راستای حفظ این میزان از مقاومت در فیبر کربن، اقدامات لازم در راستای ارتقا سطح کیفی و مقاومت مواد دخیل در تهیه پروتز های کربنی نیز لحاظ می شوند.

پنجه کربنی رسانای جریان الکتریسیته است

این ویژگی سودمند و در عین حال کمی دردسر ساز است. در صنایعی مانند صنعت قایق سازی استفاده از این ماده موجب هدایت جریان و خوردگی ورق های گالوانیزه می شود. اما در پروتز ها با چنین مشکلاتی روبرو نیستیم.

مقاومت بالای فیبر کربن در مقابل فرسودگی

کامپوزیت فیبر کربن در مقابل فرسودگی از مقاومت بسیار بالایی برخوردار است. اما در صورتی که فیبر کربن دچار فروپاشی و فرسودگی شود نیز شاهد فاجعه بزرگی خواهیم بود. چرا که این ماده هیچ نشانه ای از فرسودگی را از خود بروز نمی دهد. در این حالت فیبر کربن ناگهان ساختار خود را از دست می دهد. آسیب های گزارش شده بر اثر فرسودگی غالباً پس از اعمال استرس و فشار مضاعف بر اندام های جایگزین گزارش شده است.  با این همه، سفتی و مقاومت این فیبر در برابر فرسودگی از فیبر شیشه به مراتب بالاتر است.

مقاومت فیبر کربنی در برابر کشش بالا است

مقاومت کششی و مقاومت کششی نهایی این ماده بسیار بالا است. در حقیقت مقاومت کششی ثبت شده از فیبر کربن از میزان نیرو کششی قابل تحمل دیگر مواد به مراتب بالاتر است. بسیاری از مواد در مواجهه با چنین فشاری با کشش بیش از اندازه و “گردنی شدن” در سطح مقطع خود روبرو می شوند. به منظور درک بهتر این موضوع بهتر است یک نوار باریک از یک کیسه پلاستیکی را جدا کرده و تا جای ممکن بکشید. نوار پلاستیک به کشیده شدن ادامه داده و در یک زمان خاص به شدت نازک می شود. این پدیده را گردنی شدن یا Necking می نامیم. واحد اندازه گیری کشش، نیرو بر واحد سطح است. مواد شکننده لزوماً در یک نقطه مشابه دچار Necking نمی شوند.

فیبر کربن آخرین دستاورد جهان پروتز

فیبر کربن غیر قابل اشتعال است

با توجه به مواد اولیه به کار رفته در ساخت فیبر کربن می توان گفت در بسیاری از موارد از این ماده در ساخت لباس های آتش نشانی استفاده می شود. چرا که این ماده از مقاومت ذخیره کننده ای در برابر آتش برخوردار است. از آنجایی که این ماده به هیچ عنوان مشتعل نمی شود در محیطی مملو از زبانه های آتش نیز بدون آسیب باقی می ماند. این ویژگی، پروتز های ساخته شده از این ماده را به مراتب گران بها تر می کند. چرا که این ماده در مقابل آتش و حرارت بالا به شدت مقاوم است.

فیبر کربن رسانای حرارتی فوق العاده

رسانای حرارتی به معنای انتقال گرما در سطح اجسام است. گرما به واسطه شیب دما از قسمتی از جسم به بخش دیگر هدایت می شود. میزان رسانش گرمایی یک جسم در دما و شرایط استاندارد محاسبه می شود. در حقیقت میزان رسانش گرمایی به سرعت زمان و سادگی انتقال گرما از یک سو به سوی دیگر جسم است.

از آنجایی که فیبر های کربنی از تنوع بسیار بالایی برخوردار هستند، نمی توان بازه مشخصی را به رسانش گرمایی این ماده اختصاص داد. پنجه کربنی ها در مدل های مختلف تولید شده اند. این فیبر ها از مقاومت و رسانش متفاوتی برخوردار هستند برخی از نمونه ها از رسانایی سرما و سایر نمونه ها دارای قابلیت رسانایی گرمایی هستند.

ضریب انبساط حرارتی پایین

این ویژگی به میزان انبساط و انقباض ماده اشاره دارد. ضریب انبساط حرارتی پایین پنجه کربنی، آن را به ماده فوق العاده ای در ساخت پروتزها کرده است. چرا که حرکاتی در پروتز ها گنجانده می شود که از ظرافت بسیار بالای برخوردار است. زمانی که پروتزی برای بخش های مختلف بدن انسان تهیه می شود، نیازمند انعطاف پذیری بسیار بالایی است. به همین دلیل فیبر کربن به دلیل برخورداری از ضریب انبساط حرارتی پایین، انتخاب بسیار مناسبی جهت ساخت پروتز است.

غیر سمی و نفوذ پذیر در مقابل اشعه ایکس

غیرسمی بودن در کنار ویژگی های بیولوژیکی ثابت فیبر کربنی بر محبوبیت این ماده در جامعه پزشک افزوده است. از این گذشته فردی که از پروتز های فیبر کربنی برخوردار است می تواند به سادگی از تکنولوژی تصویربرداری با اشعه ایکس استفاده کند. این الیاف در نگهداری و تعمیر رباط ها و لوازم مورد استفاده در اتاق های تصویربرداری نیز مورد استفاده قرار می گیرند.

اگر چه فیبر کربن به هیچ عنوان سمی نیست اما در صورتی که مستقیماً با پوست در تماس باشد، در دراز مدت می تواند موجب تحریک پوست شود. به همین دلیل در ساخت پروتز ها نیز این مسئله به خوبی در نظر گرفته شده است.  به همین دلیل از ترکیب این ماده با اپوکسی و رزین هایی در ساخت پروتز استفاده می شود. به این ترتیب پوست به واسطه تماس طولانی مدت با پروتزها، به هیچ عنوان تحریک نمی شود.

فیبر کربن از جمله الیاف های گران قیمت است

اگر چه مزایا و ویژگی های فیزیکی، این فیبرها از جمله استقامت و مقاومت در برابر فرسودگی و همینطور وزن بسیار پایین این ماده، موجب محبوبیت این ماده شده است. اما هزینه استفاده از این فیبرها به شدت بالا است. وزن بسیار پایین این ماده در صنعت ورزش و هوافضا بسیار کاربردی است. وزن پایین و مقاومت بالای این ماده در ساخت پروتزها نیز تحول بزرگی را ایجاد کرده است. به همین دلیل هزینه بسیار بالای تهیه و تولید این ماده، با در نظر گرفتن تمام مزایا و ماندگاری بسیار بالای این ماده بسیار مقرون به صرفه است.

تعیین معیاری جهت میزان شیک بودن این ماده، ساده نیست. اما ظاهر متفاوت این فیبرها باعث شده است، مردم بهای گزافی را جهت تهیه پروتزی با این الیاف بپردازند. در ساخت پروتز ها به فیبر کربن کمتری در مقایسه با فیبر شیشه نیاز است. بنابراین این موضوع به عنوان یک توجیه اقتصادی خوب در نظر گرفته می شود.

فیبر کربن بسیار شکننده است

لایه های موجود در الیاف پنجه کربن، از پیوندهای کووالانسی بسیار مستحکمی ایجاد شده اند. اما همین ساختار لایه لایه این ماده را در  برابر شکستگی آسیب پذیر کرده است. در صورتی که الیاف خم شوند و ترکی در الیاف به وجود آید، ممکن است شاهد شکستن فیبر کربن باشیم. البته با استفاده از اپوکسی در ساخت پروتز ها،   حدالامکان از میزان شکنندگی این ماده کاسته شده است.  اپوکسی استفاده شده در ساخت پروتز پنجه کربنی بر میزان استحکام و انعطاف پذیری این ماده افزوده است. علاوه بر این در ساخت این پروتز ها از مواد دیگری نیز استفاده می شود. دیگر مواد به کار رفته در ساخت این پروتز ها، نقاط قوت فیبرکربن را تقویت و نقاط ضعف موجود در این ماده را به کلی برطرف می کنند.

Source: www.compositesworld.com, www.oandplibrary.org, www.materialsciencejournal.org

تماس
واتس‌اپ
اینستاگرام