پروتز جزئی زانو چیست؟

پروتز جزئی زانو؛ یک عمل جراحی باز مفصل زانو برای بیماران مبتلا به آرتروز پیشرفته یعنی بافت غضروف از بین رفته، استخوان های مفصل  در تماس با یکدیگر است  ، اما سایش در کل مفصل زانو پخش نشده و در ناحیه خاصی از قسمت داخلی یا خارجی مفصل زانو انجام می شود.

با پیشرفت آسیب مفاصل ، علاوه بر درد و محدودیت حرکات ، پاها تغییر شکل می دهد.  گروه بیمار هدف ، گروه بیمار میانسال و پیر است. حتی اگر ساییدگی زانو در ناحیه جزئی باشد ، نشستن ، بلند شدن و بالا رفتن از پله ها که نیاز به خم شدن زانو دارند بسیار دردناک و مشکل می شوند. آسیب غضروف جزئی و کلسیفیکاسیون در مفصل زانو ، محور بار مفصل زانو را مختل می کند و فرایند سایش پس از تجزیه محور بطور قابل توجهی سرعت می یابد.

پروتز جزئی زانو در بیماران 50 تا 60 ساله مبتلا به کلسیفیکاسیون پیشرفته زانو در یک ناحیه جزئی اجازه می دهد تا به یک زندگی عادی ، متحرک و بدون درد برگردند. انتخاب بیمار برای پروتز جزئی زانو بسیار مهم است. در این بیماران ، منیسک ، رباط های صلیبی خلفی و رباط های جانبی داخلی و خارجی باید سالم باشد.

انواع مختلفی از پروتزهای جزئی زانو برای قسمت داخلی و قسمت بیرونی زانو وجود دارد. قطعاتی که به عنوان غضروف عمل می کنند نیز ممکن است ثابت یا متحرک باشند.

مناسب ترین نوع پروتز جزئی زانو برای بیمار با معاینه  فیزیکی که با تصاویر اشعه ایکس و MR انجام می شود باید مطابق سن ، وزن  و حرکت بیمار بعد از درمان توسط متخصص انجام می شود.

پروتز جزئی زانو برای چه افرادی مناسب است؟

کلسیفیکاسیون مفصل زانو (استئوآرتریت) یک اختلال دژنراتیو است. کلسیفیکاسیون از قسمت خاصی از مفصل شروع می شود ، معمولاً از قسمت داخلی زانو (میانی) شروع می شود و در سراسر زانو پخش می شود.

متأسفانه ، هیچ درمانی جایگزینی برای پروتز کامل زانو برای بهبود طولانی مدت پس از گسترش ساییدگی مفصل به کل مفصل و از بین رفتن بافت غضروف و تخریب منیسک و لیگامان وجود ندارد.

پروتز جزئی زانو برای بیمارانی که ساییدگی مفصل در داخل یا خارج از زانو است و هنوز کل مفصل را فرسوده نکرده است مناسب است. این گروه از بیماران تقریباً 20٪ از بیماران دارای مشکل کلسیفیکاسیون هستند.

برای اینکه پروتز جزئی زانو موفقیت آمیز باشد ، بیشتر بافت های غضروف در مفصل زانو ، منیسک و لیگامان ها باید سالم باشد. بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید که باعث تخریب کل مفصل می شوند ، برای پروتز جزئی مناسب نیستند.

قبل از درمان پروتز برای مفصل زانو کدام روش درمانی قابل انجام است؟

سن بیمار هنگام تصمیم گیری برای انجام درمان در کلیه درمان های پروتز (پروتزهای نیمه و کامل زانو ، پروتزهای لگن ، پروتزهای مچ پا و شانه) یکی از مهم ترین معیارها است، این امر به این دلیل است که مواد خارجی مورد استفاده در درمان مفاصل با ساییدگی پیشرفته مناسب با بیمار دارای مدت زمانی معینی است.

در برنامه ریزی قبل از درمان ، زمان تخمین زده شده بهبود که به بیمار پس از درمان داده می شود ، طبق عمر مکانیکی مواد نیست بیشتر مواد پروتز می توانند طولانی تر از عمر انسان باشند.

از آنجایی که ساختار بدن و استخوان انسان در طی سال ها تغییر می کند ، دوره زمانی برای بهبود دوره پیوند مفصل و پروتز است.

در سلامت مفصل زانو؛ رویکرد صحیح در انتخاب مناسب ترین روش درمانی برای بیمار باید به شکل زیر باشد:

بیمار تا حد ممکن نباید تحت عمل جراحی قرار بگیرد و با توجه به سن و زندگی باید گزینه های درمانی (استراحت ، دارو ، ورزش ، کنترل وزن ،  تزریق داخل مفصلی ، درمان های PRP ، سلول های بنیادی) در اولویت قرار بگیرند.

پس از ارزیابی گزینه های درمانی غیر جراحی و انجام جراحی های بسته ، روش های درمانی جراحی باز باید آغاز شود.

مزایای پروتز جزئی زانو در مقایسه با پروتز کل زانو چیست؟

• در پروتز جزئی زانو ، ساختار طبیعی مفصل زانوی بیمار حفظ می شود ، یعنی منیسک ، لیگامان های صلیبی و قدامی و خلفی حفظ می شوند. این روش درمانی هیچ مانعی برای درمان های بعدی زانو ندارد.
• برش از پروتز کلی زانو کوچک تر است و این به معنی زخم و اسکار کم تری است.
• طول مدت بستری در بیمارستان در پروتز کل زانو 3 روز یا بیشتر است ، در حالی که میانگین بستری در پروتز جزئی زانو 2 روز است.
• پس از پروتز جزئی زانو ، دوره بهبود سریع تر و درد کم تر است.
• پروتز جزئی زانو ، مانند پروتز کل زانو بعد از عمل محدودیتی ایجاد نمی کند بلکه باعث تسکین درد می شود.

هدف از پروتز جزئی زانو چیست؟

هدف اصلی از درمان پروتز جزئی زانو ، رهایی بیمار از درد زانو و محدودیت حرکت ناشی از کلسیفیکاسیون پیشرفته در ناحیه محدودی از قسمت داخلی یا خارجی مفصل زانو است. تخریب مفصل می تواند با سرعت بسیار بالایی با درمان پروتز جزئی زانو متوقف شود. با پروتز جزئی زانو ، ساییدگی در مفصل زانو می تواند کند شود و فرایند منتهی به پروتز کامل زانو متوقف می شود.

پروتز جزئی زانو به محافظت از باقی مانده غضروف سالم ، رباط و منیسک کمک می کند. کلسیفیکاسیون زانو ، بیمار را به یک زندگی دردناک و بی قرار محکوم می کند ، از آنجا که بیمار به اندازه کافی حرکت نمی کند ، وزن آن افزایش می یابد و با افزایش وزن ، بار تحمل شده توسط مفصل افزایش می یابد و روند ساییدگی در مفصل تسریع می شود.

خیلی مهم است که هنگام ورود به این فرآیند دیر نشود، زیرا کلسیفیکاسیون یک اختلال دژنراتیو است، قسمت داخلی یا خارجی مفصل بسیار ساییده می شود و طی چند سال کل مفصل زانو دچار کلسیفیکاسیون می شود و روند تعویض کل زانو آغاز می شود.

علاوه بر پیشرفت های امروزی در پروتزهای مدرن و تکنیک های جراحی و افزایش امکانات تکنولوژیکی ، این امکان را فراهم می کند که با انتخاب بیمار مناسب و پروتز مناسب ، در مقایسه با سال های گذشته میزان بهبود  بیشتری را به بیمار ارائه دهیم.

Source: www.ortobiyoloji.com