یک پروتز انگشت مصنوعی درواقع جای انگشت مفقود را گرفته و تا حدی برخی عملکردهای آن را تقلید می کند. پروتز انگشت مصنوعی به طور کامل کارکرد انگشت واقعی را نخواهد داشت؛ با این حال بسیار مفید است. انگشت مصنوعی سبب ایجاد توازن بین انگشت ها شده و زیبایی دست را حفظ می کند.

از طرفی این انگشت ها دامنه حرکتی محدودی نیز دارند و تا حدودی در برداشت و رهاسازی اشیا و اجسام دخالت خواهند داشت. برای شخصی که فقدان یک یا چند انگشت را تجربه کرده است؛ احتمال دارد که وجود انگشت مصنوعی به بازگشت خودباوری انجامیده و باعث بهبود سلامت روان او شود.

در این نوشتار روش ساخت انگشت مصنوعی را شرح خواهیم داد. با ما همراه باشید که در این زمینه تمام اطلاعات لازم را کسب کنید.

بررسی

در این مرحله بیمار را تحت معاینه و بررسی قرار می دهند. این بررسی به این منظور انجام می شود که برنامه کلی برای تعداد انگشتان، حالت و شکل آن ها و محل قرارگیری هر یک مشخص شود. همچنین بررسی های لازم جهت نمونه برداری و قالب گیری نیز انجام می شود.

در این مرحله ممکن است که چند عکس نیز از انگشتان گرفته شود که در مراحل بعدی جهت تطابق و مقایسه از آن ها استفاده می کنند.

قالب گیری

پس از انجام بررسی های لازم و تهیه یک برنامه جامع، نوبت به قالب گیری می رسد. اگر انگشتان دست دیگر بیمار سالم باشند؛ قالب گیری از روی آن ها صورت خواهد پذیرفت؛ اما اگر هر دو دست آسیب دیده و انگشت مشابه در دست دیگر نیز وجود نداشته باشد؛ از اهداکننده استفاده می شود.

اهداکننده مدل کسی است که نزدیکی ژنتیکی با بیمار دارد و فرم و حالت دست و انگشتان او شبیه انگشتان بیمار است. در این شرایط از انگشت او جهت قالب گیری استفاده می شود. اهداکننده ها ممکن است که والدین بیمار یا خواهر و برادران او باشند.

جهت قالب گیری، ابتدا یک پایه قالب از جنس سنگ قالب گیری که در دندانپزشکی بسیار استفاده می شود؛ می سازند. این پایه متناسب با اندازه دست و انگشتی خواهد بود که قرار بر قالب گیری از آن نهاده شده است.

در مرحله بعد درون پایه را با گچ قالب گیری تا جایی که پس از ورود دست سرریز نشود؛ پر می کنند. سپس انگشت یا انگشتان فرد و حتی گاهی کل دست از مچ به پایین را درون این ماده قرار می دهند.

سنگ قالب گیری همانطور که از نام آن مشخص است؛ حالت سفت و سنگی دارد و به عنوان پایه قالب به کار می رود. گچ قالب گیری حالتی نرم و انعطاف پذیر دارد و برای مرحله دوم استفاده می شود. این مورد را جهت قالب گیری های موقت به کار می برند و به دلیل انعطاف پذیری خوب؛ مدل به راحتی از آن خارج می شود.

نمونه اولیه مومی

در مرحله بعد، قالب را با موم پر کرده و یک نمونه اولیه از انگشتان می سازند. این کار را جهت بررسی قالب و محصولی که در پایان از آن خارج می شود؛ انجام می دهند و نقص های احتمالی جزئی را در مدل مومی از بین می برند.

مدل مومی را از قالب در آورده و با نمونه مقایسه می کنند. در صورت شباهت و نبود مشکل، لبه های مدل مومی را تا حدی که تیزی های آن برطرف شود؛ صیقل می دهند. ممکن است که در این مرحله ناهماهنگی های ریز نیز تصحیح شوند.

با استفاده از مدل مومی، هرگونه ایراد و مشکل در مقایسه با نمونه اصلی از بین می رود و پروتز انگشت مصنوعی بیشترین شباهت را به انگشت واقعی خواهد داشت.

آماده سازی قالب نهایی

در این مرحله از ساخت پروتز انگشت مصنوعی مجدد عمل قالب گیری انجام می شود. این بار از مدل مومی اصلاح شده استفاده می کنند و ممکن است که قالب نهایی سه تکه باشد. به طوری که این مورد برای موارد ظریفی همچون گوش بیشتر قابل استفاده است.

یک قالب سنگی دیگر در ابعادی بزرگ تر از مدل مومی می سازند. مدل را وسط قالب گذاشته و اطراف و روی آن را با گچ قالب گیری پر می کنند.

پس از اینکه گچ سفت شد؛ قالب را به مدت ۱۵ دقیقه در آب گرم گذاشته و سپس از مدل مومی و قالب سنگی جدا می کنند. حین این کار، درون قالب گچی نیز شسته می شود و جهت ورود سیلیکون آماده خواهد شد که پروتز انگشت مصنوعی ساخته شود.

پس از جداسازی مدل مومی و قالب سنگی، قالب نهایی پروتز انگشت مصنوعی آماده است. تمام مراحل این کار باید با دقت بسیار انجام گیرد. زیرا این مرحله حساسیت بالایی داشته و درواقع جزئیات فیزیکی پروتز اینجا شکل می گیرند. هر مشکل و اتفاق ساده ای ممکن است که قالب را خراب کند.

ترکیب و تطابق رنگ

در این مرحله رنگ پروتز انگشت مصنوعی را آماده می کنند. سیلیکون ماده ای بسیار رنگ پذیر است و طیف های رنگی زیادی با استفاده از آن تهیه می شود. جهت ترکیب رنگ پروتز انگشت مصنوعی، رنگ های موردنیازی که متناسب با رنگ پوست بیمار هستند؛ کم کم ترکیب می شوند.

سپس رنگ موردنظر را با عکس های مربوطه تطبیق داده و تغییرات مورد نیاز را اعمال می کنند. ممکن است که در این بین به چندین رنگ مختلف نیاز باشد. ترکیب و تطابق این رنگ با پوست بیمار هنری است که با تمرین و دقت حاصل می شود.

ریخته گری

در این مرحله سیلیکون را در قالب نهایی می ریزند. جهت ساخت پروتز انگشت مصنوعی از مواد مختلفی استفاده می شود؛ اما پرمصرف ترین آن ها سیلیکون است. سیلیکون به دلیل سبکی، رنگ پذیری بالا و انعطاف زیاد، کابرد بیشتری در این امر دارد. این ماده همچنین عمر بالایی داشته و بسیار با دوام است.

قالب نهایی را در یک استند محکم می کنند که حین کار تکان نخورد. سپس سیلیکون مایع را درون آن می ریزند. برخی از پروتزها ممکن است که قابلیت کمی در حرکت داشته باشند. برای این منظور یک تسمه فلزی را درون پروتز قرار می دهند. این تسمه دامنه حرکتی پروتز انگشت مصنوعی را ایجاد می کند.

بسته بندی

پس از ریخته گری و ورود سیلیکون به قالب، آن را به طور کامل و محکم بسته و به مدت ۲۴ ساعت کنار می گذارند. در این مدت سیلیکون سفت شده و شکل قالب را می پذیرد.

حالت ژله ای سیلیکون، نرمی و انعطاف قالب گچی سبب می شود که جداسازی آن ها از یکدیگر بسیار راحت باشد؛ اما این کار نیز باید با احتیاط صورت گیرد که پروتز دچار آسیب نشود.

آخرین مرحله ساخت پروتز

در این مرحله، پروتز سیلیکونی را به آهستگی از قالب گچی جدا می کنند. سپس پروتز را با نمونه اصلی یا عکس های گرفته شده مقایسه کرده و از شباهت موجود اطمینان حاصل می کنند. در مرحله بعد اگر کناره های پروتز ناصافی داشته باشد؛ آن ها را با احتیاط از بین می برند. اگر مرحله آماده سازی قالب مومی به درستی انجام شده باشد؛ در این مرحله نیازی به این کار نخواهد بود و ناصافی وجود نخواهد داشت.

پروتز را از نظر رنگ نهایی نیز با پوست بیمار مقایسه می کنند. در این مرحله از رنگ های افشانه ای جهت ایجاد حالت طبیعی پوست و سایه روشن های مختلف استفاده می شود. ترکیب این رنگ ها نیز همانند مرحله ترکیب رنگ برای سیلیکون است.

ناخن پروتز انگشت مصنوعی را نیز با استفاده از رنگ، مشابه ناخن طبیعی رنگ می کنند. در پایان پروتز را روی دست بیمار سوار کرده و می چسبانند و نحوه شست وشو و نگهداری از آن را به وی آموزش داده و حرکت و راحتی استفاده از آن را چک می کنند.

در این نوشتار خواندیم

پروتز انگشت مصنوعی محصولی است که جایگزین انگشت از دست رفته می شود. این پروتزها به طور معمول حرکتی ندارند و تنها برخی از انواع آن ها با استفاده از تسمه درونی، کمی حرکت می کنند.

این پروتزها را باید با قالب گیری از انگشتان دست دیگر یا در صورت فقدان، انگشتان افراد خانواده و نزدیکان تولید کرد. پس از قالب گیری یک نمونه اولیه مومی می سازند و آن را با انگشت واقعی مقایسه کرده و نواقص را رفع می کنند.

بعد از این نمونه مومی قالب نهایی گرفته و پروتز را بر اساس آن می سازند. رنگ این پروتزها نیز مطابق رنگ پوست خواهد بود. پس از این پروتز برای فرد مورد نظر قابل استفاده خواهد بود.

Source: www.intechopen.com

پروتز وسیله ای است که جایگزین عضو از دست رفته بدن می شود. بر خلاف تصور بسیاری از افراد، معمولا گزینه های مختلفی برای پروتز اندام فوقانی وجود دارد. استفاده از این پروتزها به عوامل مختلفی نظیر سطح قطع عضو، شیوه زندگی شما و غیرi بستگی دارد. این موارد با توجه به نیازهای شما گروه بندی می شوند. به عنوان مثال، برخی از موارد پروتز با پیوست های مختلف سفارشی سازی می شوند و امکان انجام سرگرمی هایی نظیر گلف و تیراندازی با کمان را به شما می دهد.

نکته مهمی که باید به خاطر بسپارید این است که بایستی این پروتز ها را برای حصول بهترین نتیجه، با توجه به نیازهای خود انتخاب کنید. با در نظر داشتن این نکته، در ادامه به بررسی انواع متداول ترین پروتز اندام فوقانی می پردازیم.

انواع پروتز اندام فوقانی چیست؟

همانطور که اشاره شد، استفاده از پروتز های مختلف، موجب آسان تر شدن کارهای افراد درگیر قطع عضو می شود و آنها سرگرمی های خود را به راحتی انجام می دهند. اما این انتخاب باید با توجه به نیازهای فرد مورد نظر انجام شود. اگر پروتز بازوی انتخابی شما با نیازهای شما متناسب نباشد، استفاده از آنها برای شما سودمند نیست و انتظارات شما را برطرف نمی کند. با مطالعه موارد زیر ابهامات خود در رابطه با انتخاب پروتز اندام فوقانی را برطرف کنید.

پروتز منفعل

پروتز اندام فوقانی یا بازوی منفعل، بهترین گزینه برای افرادی است که نیازمند پروتزی محکم و با ماندگاری بالا هستند. این پروتز ها از موادی نظیر سیلیکون ساخته می شوند. این مواد ممکن است، کیفیت بالا یا پایینی داشته باشند. در حالی که اکثر آنها محدود به تنظیم دستی هستند، در نتیجه بیشتر برای اهداف زیبایی انتخاب می شوند و به اندازه گزینه های دیگر کاربردی نیستند. در عوض، برای افراد قطع عضو در ناحیه انگشتان، پروتز انگشت استیل و تیتانیوم گزینه ای مناسب است.

پروتز وابسته به نیروی بدن

پروتز اندام فوقانی یا وابسته به نیروی بدن معمولا ترکیبی از عضلات بالای بدن و اندام های فرد است که همه با کابل با یکدیگر ارتباط دارند. این پروتزها تحت تاثیر اعصاب بدن هستند و با کشش عضلات تغییراتی در کابل ایجاد می شود. پروتز های وابسته به نیروی بدن، از قلاب ها و دست ها بهره می برند و این موارد، دارای دو حالت پیش فرض هستند؛ حرکت خودکار و حرکت دستی. این دستگاه های دارای بدنه، با استفاده از سیستم های کابل و با مهارتی عمل می کنند که بیمار را به استفاده از حرکات بدن (حرکت دادن شانه ها یا بازو)، برای کشیدن کابل و ساخت دستگاه ترمینال (دستی ، قلاب و یا پیشران) بازمی گرداند.  

بهتر است برای طبیعی به نظر رسیدن دست ها در این پروتز اندام فوقانی، از قلاب ها استفاده کنید. این قلاب ها به ویژه برای پروتزهای دو طرفه مفید هستند و دسترسی راحت تری به جیب و کیف دارند.

پروتزهای دارای قدرت خارجی یا میو الکتریک

این نوع از پروتز اندام فوقانی، از میکروپروسسورها برای تقویت سیگنال های دریافتی، استفاده می کنند و به شما امکان کنترل مچ دست را می دهند. اصطلاح میوالکتریک برای توصیف تکانه های الکتریکی در عضلات شما استفاده می شود. این تکانه ها جهت طبیعی بودن دامنه حرکتی، توسط پروتز ها پردازش می شوند. الکترود به عضلات در آرنج یا بازوی فوقانی، در داخل اندام پروتز متصل می شود.  حرکت این ماهیچه ها به مغز می گوید که مفصل آرنج را حرکت بدهد و دست یا قلاب را در انتهای پروتز باز یا بسته کند.

اصطلاح میوالکتریک به این دلیل به پروتز اندام فوقانی اطلاق می شود؛ که این پروتزها برای توصیف تکانه های الکتریکی و تقویت آنها مورد استفاده قرار می گیرند. در واقع این قطعات بسیار کوچک الکتریکی نیروی دریافت شده را تقویت می کنند و به حرکات فیزیکی تبدیل می کنند.

این نوع از پروتزها ترکیبی از ظاهر طبیعی پروتزهای منفعل را ارائه می دهند و به دلیل کارایی و قابلیت کنترل بالایی که دارند، محبوبیت زیادی دارند. بسیاری از مدل های قدیمی این دستگاه نیرویی معادل 20 تا 30 پوند را ایجاد می کنند.

مدل های پیشرفته تر پروتز اندام فوقانی، نیروهای ضعیف تر را نیز دریافت خواهند کرد. در واقع در این مدل ها به جای تمرکز روی دریافت نیرو، سعی شده است تا از الگوهای جدیدتری استفاده شود. این الگوهای جدید حرکات را سریع تر از فناوری های قدیمی تر درک و اجرا می کنند.

پروتزهای ترکیبی

پروتزهای ترکیبی از انواع پروتزهای وابسته به نیروی بدن و میوالکتریک هستند. این نوع از پروتز اندام فوقانی، به فرد امکان کنترل همزمان آرنج و دست را می دهد. پروتز های ترکیبی یا هیبریدی همچنین نیروی بالای دستگاه میوالکتریک را با بازخوردهای بدن هماهنگ و کنترل می کند.

پروتزهای خاص

این نوع از پروتزها برای فعالیتی خاص مانند ماهیگیری یا شنا ساخته شده اند. این دسته از پروتز اندام فوقانی همچنین برای انجام کارای روزانه نظیر مسواک زدن، شانه کردن مو و موارد دیگر مورد استفاده قرار می گیرد. امروزه محصولات کاربردی مناسبی در زمینه های مختلف و برای راحتی افراد ارائه می شود.

فناوری پیشرفته و آزمایشی ساخت پروتز اندام فوقانی

فناوری پیشرفته ساخت پروتز بازو، اولین فناوری پیشرفته پروتز است که با تکیه بر جدید ترین فناوری هوشمند همراه با پیشرفته ترین و با کیفیت ترین مواد ساخته شده است. این گزینه شامل موارد زیر است:

·        سنسورهایی که قابل جایگزینی است و امکان کنترل پروتزهای خارجی را فراهم می کند.

·        پروتز بازو که توسط موبیوس توسعه داده شده است.

·        اندام های پروتزی مدولار

·        پروتز اندام فوقانی یکپارچه

·        پروتز اختصاصی دست و رابط های لمسی که سیگنال های عصبی را از دستگاه ترمینال به جلو و عقب می فرستد.

زندگی بدون پروتز بازو

امروزه پروتز بازو دیگر به عضوی جدا ناپذیر و ضروری در بدن افراد دچار قطع عضو، شده است. به طور کلی، بیشتر افراد به دلیل تجربه نامناسبی که با فناوری و پروتز اندام فوقانی قدیمی تر داشته اند، از استفاده از این محصولات اجتناب می کنند. با این حال، محصولات جدید همراه با پیشرفته ترین فناوری ها، افراد بیشتری را به استفاده از آنها ترغیب می کنند.

مهم ترین چیزی که باید به خاطر داشته باشید این است که شما در روند توانبخشی خود، تنها نیستید. بهبودی فرآیندی تدریجی است و در افراد مختلف، متفاوت است .چندین مرحله در مسیر بهبود وجود دارد و هرکدام، چالش های دشواری را دارند. در نتیجه نگران نباشید و از این پروتز ها استفاده کنید.

با استفاده از روش های مدرن و جدید، بیش از 80 درصد از بیماران از پروتز اندام فوقانی یا بازو استفاده می کنند. در چند سال گذشته، نه تنها کیفیت این محصولات به طرز چشمگیری بهبود یافته اند، بلکه عدم استفاده از آنها مشکلات زیادی را به همراه می آورد. برخی از این مشکلات عبارتند از:

·        تشدید سندرم ها(تونل کارپال و غیره)

·        کاهش عملکرد

·        حرکت نامتعادل که منجر به کمر درد یا گردن درد می شود.

نتیجه گیری

پروتز اندام فوقانی یا بازو، از جمله لوازمی است که به بیماران قطع عضو در بازگشت به زندگی عادی کمک می کند. با استفاده از این نوع محصولات، انجام گلف و والیبال و غیره امری بدون مشکل به نظر می آید. امروزه افراد زیادی از این پروتزها استفاده می کنند و از مزایای آن نهایت استفاده را می برند. انواع مختلفی از پروتزهای مذکور وجود دارد که شما باید متناسب با نیاز خود آنها را انتخاب کنید و در انجام کارهای خود آسوده خاطر شوید.

Source: www.mcopro.com

با پیشرفت علم پزشکی و اختراعاتی که در این زمینه به ثبت رسیده است، افرادی که دچار قطع عضو هستند نیز می توانند به کارهای روزمره خود بپردازند. این امر با انجام پروتز امکان پذیر است. پروتز نوعی تکنولوژی پیشرفته است که می تواند جایگزین اندام های از دست رفته افراد شود.

این اندام های ساخته شده عملکردی مشابه با عملکرد عضو از دست رفته بدن دارند. به همین دلیل انواع متفاوتی از پروتزها به تولید رسیده اند. پروتزها باید دارای استحکام و دوام بالایی باشند تا به راحتی دچار اختلال نشوند.

یکی از مهم ترین مسائلی که افراد را از انجام پروتز باز می دارد در ابتدا هزینه انجام پروتز است. با توجه به سنگین بودن هزینه ها، شاید امکان انجام پروتز و پرداخت هزینه های آن برای همه امکان پذیر نباشد. از آنجایی که انواع متفاوتی از این تجهیزات تولید شده است، هزینه انجام پروتزها نیز با یکدیگر فرق دارد.

در انواع متحرک یا ثابت پروتز های ساخته شده هزینه انجام پروتز متفاوت است. در ادامه این مقاله شما را با هزینه انجام پروتز و عواملی که بر هزینه ها تاثیر می گذارد آشنا می کنیم.

هزینه انجام پروتز بر چه اساسی تعیین می شود؟

برای اینکه بتوانید یک اندام مصنوعی مناسب و خوب را تهیه کنید باید هزینه انجام پروتز را در نظر بگیرید. این تجهیزات در انواع متحرک و ثابت ساخته می شوند تا مورد استفاده افرادی قرار گیرند که دچار قطع عضو در اندام های خود شده اند. با این حال هزینه انجام پروتز به عوامل متفاوتی بستگی دارد. در ادامه به این عوامل اشاره می کنیم.

•     هزینه ماندن در بیمارستان
•     هزینه انجام فیزیوتراپی و کاردرمانی بعد از انجام پروتز
•     دستمزد پزشک برای انجام پروتز
•     هزینه خرید نوع مناسبی از پروتزها
•     نوع اندامی که نیاز به پروتز دارد.
•     شرکت سازنده پروتز
•     جنس استفاده شده در پروتز ها
•     تعویض پروتز بعد از گذشت چند سال
•     رشد اندام های افراد یا ایجاد چاقی یا لاغری
•     نوع فعالیت های روزانه یا ورزشی

همه این موارد می تواند بر هزینه انجام پروتز تاثیر گذار باشد. به طور کلی نمی توان به طور حتم هزینه معینی را برای این امر در نظر گرفت. زیرا افراد متفاوتی برای انجام این روش به پزشک مراجعه می کنند که مشکلات آنها با یکدیگر برابر نیست.

به همین منظور در ابتدا باید با پزشک خود در مورد هزینه های انجام این روش صحبت های لازم را داشته باشید تا هیچ گونه مشکلی از نظر هزینه برای شما ایجاد نشود.

هزینه انجام پروتز چه تاثیری بر ماندگاری و دوام آن دارد؟

انجام پروتز در بیمارستان ها توسط پزشکان ارتوپدی انجام می شود. پزشکان باید دارای مجوز های لازم برای انجام پروتز باشند. هزینه ای که بابت این امر از افراد گرفته می شود به عوامل متفاوتی بستگی دارد.

یکی از این عوامل نوع پروتز و ماندگاری آن است. پروتز های معمولی را باید هر سال تعویض کنید. زیرا استحکام و دوام آنها به گونه ای نیست که تا مدت ها باقی بماند. این امر تا حدود زیادی هزینه های افراد را افزایش می دهد.

پروتز ها در انواع ثابت و متحرک و رایانه ای تولید می شوند. هر کدام از این تجهیزات دارای ویژگی هایی هستند که هزینه های متفاوتی را برای افراد ایجاد می کنند. در ابتدا باید هزینه انجام پروتز را مد نظر قرار دهید. در غیر این صورت هزینه های شما بسیار چشمگیر خواهد شد.

این تجهیزات به گونه ای ساخته می شوند که به مدت 2 الی 5 سال ماندگاری داشته باشند. این امر نشان می دهد حتی بهترین نوع از پروتز ها بعد از 5 سال نیاز به تعویض دارند. زیرا در این مدت دوام خود را از دست می دهند.

استفاده مداوم از این تجهیزات به جای اندام هایی که دچار قطع عضو شده اند، سبب فرسودگی و سایش آنها می شود. با تعویض این نوع از تجهیزات پزشکی، هزینه های شما افزایش پیدا خواهد کرد. از آنجایی که پروتز ها دارای رابط های متحرک هستند به سرعت نیاز به تعویض دارند.

با این حال نحوه نگهداری افراد تاثیر بسزایی در ماندگاری پروتزها دارد. همچنین ممکن است تحرک فردی بسیار کم باشد و فعالیت های ورزشی یا سنگینی نداشته باشد. در این صورت امکان ماندگاری آنها افزایش پیدا می کند.

نوع متریال این تجهیزات چگونه بر هزینه پروتز تاثیر می گذارد؟

همانطور که گفته شد پروتز ها انواع متفاوتی دارند. این تجهیزات از متریال های گوناگونی ساخته می شوند. از آنجایی که از پروتزها مانند اندام های واقعی استفاده می شود باید دوام و ماندگاری بالایی را در برابر شرایط و عوامل متفاوت از خود نشان دهند.

به همین دلیل در ساخت آنها از فلز آلومینیوم، فولاد ضد زنگ، تیتانیوم، پلاستیک و کامپوزیت کربن استفاده می کنند. استفاده از این فلزات در ساخت پروتز ها سبب می شوند تا هزینه های بالایی برای افراد ایجاد شود.

رابط های حرکتی که در ساخت پروتز ها استفاده می شود باید به گونه ای باشد که بتواند تحت هر شرایطی فعالیت های حرکتی افراد را انجام دهد. در غیر این صورت به سرعت کارایی خود را از دست می دهد و نیاز به تعویض پیدا می کند.

این مشکلات هزینه انجام پروتز را بالاتر می برد. به همین دلیل مراقبت هایی که باید برای افزایش طول عمر این پروتز ها انجام دهید در هزینه های ایجاد شده تاثیر بسزایی خواهد گذاشت.

آیا هزینه انجام پروتز تحت پوشش بیمه قرار می گیرد؟

یکی از مزیت هایی که بیمه برای افرادی که نیاز به انجام پروتز دارند ایجاد می کند، کمک هزینه های درمانی است که تا حدودی تحت پوشش قرار می گیرد. شرکت های بیمه طبق استانداردهای جهانی ملزم به پرداخت بخشی از هزینه های خرید تجهیزات پروتز برای افراد هستند. از آنجایی که قطع عضو نوعی معلولیت جسمی به حساب می آید، به عنوان زیبایی در نظر گرفته نمی شود.

به همین دلیل شرکت های بیمه طبق تعرفه هایی که به آنها ارائه می شود موظف به پرداخت هزینه های افراد برای خرید پروتز هستند. با این حال هزینه های بسیار زیاد دیگری نیز وجود دارد که تحت پوشش بیمه قرار نمی گیرد. همچنین هزینه های عمل نیز بر عهده خود افراد است.

در واقع پوشش بیمه برای هر فردی در سال تا سقف مشخصی است. در صورتی که هزینه انجام پروتز از این سقف بالاتر باشد، تفاوت قیمت باید توسط خود افراد پرداخت شود.

هزینه انجام پروتز در چه قشری دارای افزایش است؟

پروتز ها تجهیزاتی هستند که اندازه های متفاوتی دارند. در بسیاری مواقع این تجهیزات به صورت سفارشی ساخته می شوند. از آنجایی که نوع مشکلات قطع عضو در هر فردی با دیگری دارای تفاوت است نمی توان نوع آماده ای از پروتز را مورد استفاده قرار داد.

این امر سبب می شود تا هزینه انجام پروتز برای این افراد متفاوت شود. کودکانی که در حال رشد هستند و مدام اندام های آنان در حال تغییر است، باید در هر دوره ای از زندگی از پروتز مناسب با سن خود استفاده کنند. در غیر این صورت مشکلات بسیاری برای آنان ایجاد می شود.

هزینه انجام پروتز برای کودکان بسیار بیشتر از بزرگسالان است. برای این منظور والدین باید به رشد کودک خود توجه کنند تا آنان بدون هیچ گونه مشکلی بتوانند مانند کودکان همسن خود فعالیت های روزانه و مورد علاقه خود را نیز انجام دهند.

تعویض سالانه این تجهیزات در این افراد هزینه انجام پروتز را افزایش می دهد. علاوه بر آن هزینه های دیگر مانند هزینه عمل، فیزیوتراپی و غیره نیز باید لحاظ شود.

Source: www.disabled-world.com, www.jordanthomasfoundation.org

بسیاری از افرادی که انگشت دست خود را به دلایل مختلف از دست می دهند، به پروتز انگشت دست نیاز دارند. در واقع از از دست دادن انگشت دست، کارایی دست ها را به میزان چشمگیری کاهش می دهد اما خوشبختانه با پیشرفت تکنولوژی امکان این امر فراهم شده تا افراد بتوانند با استفاده از پروتز انگشتان دست، عملکرد دست ها را بهبود بخشند.

در گذشته پروتزهای ساخته شده برای انگشتان دست دارای طرح های ساده ای بودند که استفاده از آنها به افراد کمک می کرد که کارایی سایر انگشتان سالم دست خود را بهبود دهند. امروزه پیشرفت فناوری منجر به تولید پروتزهایی شده است که با استفاده از قطعات الکترونیکی کوچکتر و مستحکم تر، کارایی بسیاری برای افراد به ارمغان آورده است.

در مقاله پیش رو قصد داریم در مورد انواع پروتز انگشت دست جدیدی که امروزه مورد استفاده قرار می گیرد، به بحث و بررسی پرداخته و کاربرد هر یک این پروتزها و مزایای آنها را بیان کنیم.

انواع پروتز انگشت دست

مانند هر قطع عضو دیگری در اندام فوقانی، به طور کلی 6 نوع پروتز برای توانبخشی افراد وجود دارد که این پروتزها قابلیت این را دارند که در اندازه های بسیاری کوچک، حتی به اندازه بند انگشت، تولید شوند:

• پروتز منفعل
• پروتزهایی که از نیروی بدنی استفاده می کنند.
• پروتز الکتریکی
• پروتز مختص برای فعالیت های خاص
• پروتز ترکیبی یا هیبرید

به طور کلی افرادی وجود دارند که تمایلی به استفاده از پروتز انگشت ندارند. تصمیم گیری در رابطه با استفاده از پروتزها به افراد بستگی دارد و هر تصمیمی که این افراد اتخاذ کنند، کاملاً قابل احترام خواهد بود. اما پیش از تصمیم گیری بهتر است که به خوبی درباره پروتز انگشت درست، تحقیق کرد و اطلاعات لازم را به دست آورد.

در واقع پروتز انگشت دست، یک گزینه مقرون به صرفه است که میزان کارایی دست ها را افزایش می دهد و از طرفی موجب بهبود عملکرد دست ها می شود. افراد مختلف با استفاده از پروتز دست می توانند توانایی حمل وسایل مختلف را به دست آورند.

همچنین به کمک این پروتزها، تقارن در اندام های بدن حفظ می شود و نوعی همترازی در آنها به وجود می آید. با توجه به مزایایی که در مورد استفاده از پروتز انگشت دست وجود دارد، پیشنهاد می کنیم که پیش از هر گونه تصمیم گیری حتماً با یک متخصص پروتز اندام های فوقانی مشورت کنید و در این زمینه از او مشورت بخواهید.

پروتز انگشت دست منفعل

پروتزهای انگشت دست منفعل، یک نوع پروتز انگشت است که استفاده از آن موجب بهبود عملکرد دست ها شده و به نوعی عملکرد آنها را برای زندگی روزمره افزایش می دهد. نکته ای که درباره این نوع از پروتزها وجود دارد این است که پروتزهای منفعل، قابلیت درک ندارند و از طرفی نیز آزادی حرکت انها محدود است.

پروتزهای انگشت دست منفعل شامل پروتز انگشت ماکتی، اتصالات انگشتی در چند موقعیت و پروتزهای تیتانیومی که در مفاصل قابیلت خم شدن دارند، می شود. برای افرادی که انگشت شصت خود را از دست داده اند، پروتز های انگشت شصت منفعل طراحی شده اند که با قابیلت های مختلف در اختیار افراد قرار می گیرد.

بسته به اینکه خواسته بیمار، پروتزهای انگشت دست منفعل را می توان در رنگ های مختلف و با توجه به رنگ پوست بیمار تولید کرد. همچنین امکان این وجود دارد که پروتزها را بتوان با استفاده از طرح های چاپی و از جنس سیلیکون تهیه کرد. این پروتزها به صورت مادام العمر قابل استفاده هستند.

پروتز انگشت بدنی

به طور کلی سه نوع مختلف از پروتزهایی که با نیروی بدنی انسان کار می کنند، برای افراد دچار نقص عضو وجود دارد که عبارتند از:

• مفصل محور
• کنترل شونده توسط کابل
• مچ دست محور

این نوع پروتز انگشت، بسیار با دوام است و از تکنولوژی بالایی برای تولید آن استفاده شده است. مهم ترین مزیت استفاده از پروتزهای بدنی این است که پروتز متصل شده، با استفاده از مچ دست فرد قابل کنترل است. این امر سبب می شود که هر گونه حرکت به کمک پروتزهای بدنی به صورت کاملاً طبیعی انجام شود.

از طرفی کنترل این پروتزها به وسیله قسمت های باقی مانده از انگشتان دست، امکان پذیر است.

پروتز انگشت دست الکتریکی

پروتزهای الکتریکی، دارای موتورهای بسیاری ریزی در هر انگشت هستند و قابلیت این را دارند که حرکت های مختلف را ایجاد کنند. این پروتزها با استفاده از الکترود هایی که عضلات دست یا مچ دست به کار رفته اند، کنترل می شوند.

قابلیت پروتزهای الکتریکی متغیر است. در واقع میزان قابلیت آن برای فرد دچار نقص عضو شده قابل تعیین است. قابلیت های مختلف این نوع از پروتزها با توجه به نیاز بیمار تعیین می شود. پروتزهای الکتریکی مانند پروتزهای منفعل در انواع رنگ ها تولید می شوند، تا در نهایت ظاهری طبیعی برای انگشت دست بیماران ایجاد کنند. استفاده از دستکش های سیلیکونی با طرح پوست دست انسان نیز ظاهری طبیعی به دست ها خواهد داد.

پروتز انگشت برای فعالیت های خاص

در حال حاضر پروتز انگشت مخصوص فعالیت های مختلف طراحی شده اند. کارایی این نوع از پروتزها به گونه ای متفاوت از پروتزهای انگشت معمولی است. در واقع این پروتزها برای فعالیت های مختلفی از جمله کار، ورزش و سرگرمی طراحی شده اند.

همچنین این پروتزها تحولی بزرگ در دنیای پروتزها ایجاد کرده اند. افرادی که دچار نقص عضو شده اند، به کمک به پروتز مختص فعالیت خاص، می توانند فعالیت های تخصصی مختلفی را به انجام برسانند که بدون استفاده از این پروتزها انجام چنین فعالیت هایی ممکن نیست.

پروتز انگشت مختص فعالیت خاص ، فعالیت های ورزشی مانند وزنه برداری تا دوچرخه سواری کوهستانی و فعالیت های کاری مانند نجاری را برای افراد دچار نقص عضو، امکان پذیری کرده است. بنابراین این افراد می توانند به کمک پروتزهای انگشت به اهداف خود دست یابند.

پروتز انگشت دست هیبرید یا ترکیبی

در پروتزهای ترکیبی یا هیبرید از قابلیت های دو یا چند پروتز استفاده کرده اند و به کمک آنها، قابلیت های بسیاری را به پروتزهای انگشت دست افزوده اند. در واقع استفاده از چنین پروتزهایی توانایی عملکردی افراد دچار نقص عضو را به طور چشمگیری افزایش می دهد.

نکته مهمی که در رابطه با این نوع از پروتزهای انگشت دست وجود دارد، این است که در طراحی این پروتزها خواسته ها و تمایلات افراد دچار نقص عضو را در نظر می گیرند. در واقع پروتزهای هیبریدی را می توان با توجه به خواسته ها و تمایلات افراد طراحی و تولید کرد.

افراد دچار نقص عضو نیز با استفاده از این پروتزها می توانند، اهداف مهم خود را تحقق بخشند. به کمک چنین پروتزهایی می توان عملکرد دست ها را بازیابی کرد و به طور کلی بازدهی فعالیت آنها را افزایش داد.

در نهایت باید بگوییم که استفاده از پروتز انگشت دست، توانایی های بسیاری را به افراد می بخشد. در واقع افراد دچار نقص عضو، با توجه به وجود چنین پروتزهایی نباید نگرانی درباره عضو از دست رفته داشته باشند. به کمک تکنولوژی و پیشرفت علم پزشکی امروزه امکان آن فراهم شده تا افراد بتوانند فعالیت های تخصصی مختلفی را انجام دهند.

انتخاب از میان انواع مختلف پروتز انگشت، کار ساده ای نیست و برای اتخاذ تصمیمی مناسب، لازم است که افراد با کاربرد و مزایای هر یک از انواع پروتزهای انگشت، آشنایی داشته باشند و خواسته های فردی خود را نیز در نظر بگیرند و در نهایت با مشورت با پزشک متخصص بهترین تصمیم را در رابطه با پروتز انگشت اتخاذ کنند.

Source: www.armdynamics.com

بعد از آمپوتاسیون، چه تغییراتی در زندگی با پروتز اندام تحتانی ایجاد می شود؟

پس از قطع عضو اندام تحتانی در صورت حفظ فعالیت و کمک گرفتن از ارتوپد فنی، پروتز می تواند به شما کمک کند تا مجددا به فعالیت های کامل زندگی خود بازگردید.

پروتزهای اندام تحتانی برای آمپوته ها ( افراد دارای قطع عضو) دری به روی دنیایی جدید می گشاید. یک پروتز با کیفیتی بالا می تواند عملکرد، قابلیت مانور دادن و بیشتر از همه امید به زندگی را برای آمپوته ها فراهم آورد. فرایند بعد از قطع عضو با فشارهای عاطفی و فیزیکی زیادی همراه است و استفاده از پروتز می تواند کمک زیادی برای کاهش این فشارها داشته باشد. کلید عبور موفقیت آمیز به مرحله بعد زندگی شما، شروع به کار با متخصصان پزشکی است که می توانند از شما حمایت کرده و کمک های شایانی در جهت پذیرش وضعیت جدید و منطبق شدن با تغییرات برای شما داشته باشند. با استفاده از کمک گرفتن از متخصصین، طرز استفاده از وسیله پروتزی خود به همراه روش هایی برای داشتن یک زندگی سالم و شاد فرا خواهید گرفت.

استفاده از پروتز اندام تحتانی را یاد بگیرید

اگرچه یک پروتز اندام تحتانی هرگز جایگزینی کامل برای اندام از دست رفته نیست، اما فناوری های جدید این دستگاه ها را فوق العاده پیشرفته ساخته اند. آمپوته ها امروز غالبا قادر به بازگشت به بسیاری از وظایف و فعالیت های هستند که قبل از قطع عضو از آنها لذت می بردند.

مخصوصا در ابتدای مراحل بهبود خود، مراجعه منظم در زمان های تعیین شده به پزشک، تراپیست و متخصص پروتزتان حائز اهمیت است. هر سه ماه یکبار به ارتوپد فنی خود مراجعه نمایید و همچنین پزشک درمانگر خود را حداقل هر 6 ماه یکبار ملاقات نمایید. این افراد به شما کمک می کنند تا اهداف قابل دستیابی برای خود مشخص نمایید و یاد بگیرید که چگونه در شرایط اضطراری رفتار کنید، وظایف عادی خود را با روش های جدید انجام دهید، جوراب و لاینر خود را تنظیم نمایید، پروتز خود را درآورده و مجددا بپوشید، بهداشت را در سطح مناسب رعایت نمایید، روی سطوح متفاوت راه بروید و بسیاری از کارهای دیگر را انجام دهید.

در ماه های اولیه پس از قطع عضو، احتمالا باقی مانده اندام منقبض می شود و پروتز شما نیاز به تنظیمات مجدد خواهد داشت. به جز تغییرات و تنظیماتی که به شما گفته شده تغییری در پروتز ایجاد ننمایید، چرا که ممکن است این کار می تواند سبب آسیب شدید به بافت و جراحات پوستی برای شما شود. به ارتوپد فنی خود مراجعه نمایید تا در مناطقی که فشار نامناسب است تغییرات و تنظیمات لازم را انجام دهد و حتی اگر شما فکر می کنید مشکلی وجود ندارد، دستگاه را به وضعیت مناسب تراز نماید.

سالم و روی فرم بمانید

از روز اولی که شما از پروتز اندام تحتانی خود را استفاده می نمایید، باید سطح فعالیت خود را حفظ نموده و به ارتباط با متخصص پروتز خود ادامه دهید تا بتوانید قدرت و توانایی خود را حفظ کرده و بهره وری از پروتز را بهبود ببخشید. اگر دیابت دارید یا دیالیز انجام می دهید، باید اقدامات احتیاطی خاصی در راستای نظارت بر سلامتی تان برای بقیه مدت زندگی خود انجام دهید.

مهمترین جنبه رژیم تناسب اندام پس از قطع عضو، ایجاد قدرت عضلانی و حمایت از سیستم قلب و عروق شماست. شنا  می تواند برای این دلایل ورزش ایده آلی باشد چرا که بدون ایجاد فشار بیش از حد به مفاصل، استقامت بدنی شما را بالا می برد. بسته به اینکه آیا قطع عضو در زیر و یا در بالای زانوی شما باشد، آهسته یا خیلی سریع دویدن ممکن است ایده ی خوبی نباشد. بلند کردن وزنه سنتی هم می تواند خطرناک باشد، بنابراین با پزشک خود درباره سایر فعالیت ها و ورزش های قدرتی صحبت کنید.

داشتن یک رژیم غذایی سالم به اندازه تمرینات ورزشی حائز اهمیت است، بنابراین غذاهای غنی از کلسیم را در برنامه غذایی خود مد نظر داشته باشید تا بافت استخوانی ایجاد گردد و تراکم استخوان ها تقویت شود. از میان مواد غذایی مصرف اسفناج، شیر، ماهی و سبزیجات سبز رنگ به طور ویژه ای برای افراد دارای عضو قطع شده مفید است.

مدیریت درد اندام فانتوم

اکثر آمپوته ها پس از عمل جراحی پدیده ای به نام درد اندام فانتوم را تجربه می کنند. اگرچه پای شما ممکن است از بین رفته باشد، اندام باقی مانده شما اغلب احساس خواهد کرد که پا هنوز وجود دارد و باعث وجود دردی برای شما می گردد. شرایط پزشکی سابق، اعصاب آسیب دیده و کاهش میزان خون رسانی در طی عمل جراحی قطع عضو ممکن است باعث این نوع درد باشد.

با استفاده از پانسمان مناسب و استفاده منظم، پروتز اندام تحتانی شما ممکن است به کاهش این درد کمک کند. بسیاری از دستگاه های پروتز مدرن به طور خاص با در نظر گرفتن درد فانتوم طراحی شده اند، بنابراین در صورتی که راجع به این موضوع دچار نگرانی هستید با ارتوپد فنی خود مشورت نمایید.

با پیروی از برنامه توانبخشی، داشتن چشم اندازی مثبت و حفظ تماس منظم با تیم پشتیبانی خود، مطمئن شوید که دوره ریکاوری را به طور موفق طی نموده و با قدرت و انرژی به زندگی ادامه دهید.

source: hortonsoandp.com

مرکز ارتوپدی فنی تهران ، سفارش و ساخت پروتز

دستگاه های پروتز مخصوص قطع عضو اندام فوقانی

اگر دست یا بازوی شما قطع شده باشد، باید در نهایت تصمیم بگیرید که آیا می خواهید از یک عضو مصنوعی (پروتز) استفاده کنید یا خیر. تصمیم شما می تواند شامل چهار گزینه باشد، زندگی بدون پروتز، استفاده از پروتز غیرفعال، استفاده از پروتز عملکردی و استفاده از ترکیبی از این موارد.

پروتزهای منفعل به طور کلی دستگاه هایی هستند که صرفا برای اهداف زیبایی استفاده می شوند. از سوی دیگر پروتزهای عملکردی، دستگاه هایی هستند که فرد دارای عضو قطع شده را برای انجام وظایف فعال می کنند. این دستگاه ها ممکن است اهداف زیبایی را نیز فراهم کنند، اما الزاما تمام پروتزهای عملکردی به بحث زیبایی پروتز توجه نمی کنند.

پروتزهای کارکردی با نیروی بدن و یا با نیروی الکتریکی فعال می شوند. دستگاه های بر پایه نیروی بدن با استفاده از کابل و سیستم مهار ساخته شده و فرد برای استفاده از آن نیاز به انجام حرکاتی دارد (برای مثال حرکت شانه ها یا بازوها) . این حرکات موجب کشیده شدن کابل  و باز و بسته شدن ترمینال دستگاه، یعنی کاری شبیه به سیستم ترمز دوچرخه می شود.

دستگاه های ترمینال مکانیکی بر پایه بدن به دو حالت داوطلبانه-باز شونده یا داوطلبانه-بسته شونده هستند. داوطلبانه-باز شونده به این معنی است که کاربران باید دستگاه ترمینال را با استفاده از اعمال نیرو از طریق سیستم کابل باز کند. سپس دستگاه ترمینال با استفاده از نوارهای لاستیکی خود به خود بسته می شود، که این موضوع قدرت چنگ زدن دستگاه را به اندازه مقاومت نوارهای لاستیکی محدود می کند. با یک دستگاه ترمینال داوطلبانه-بسته شونده نیرو باید به جای باز کردن جهت بسته شدن دستگاه اعمال شود و در این حالت قدرت چنگ زدن نه به قدرت باند لاستیکی، بلکه بر نیروی فردی که از آن استفاده می کند، وابسته است.

دستگاه های داوطلبانه-باز شونده که با استفاده از نوارهای لاستیکی بسته می شوند، فقط بازخورد بصری کنترل کاربر را فراهم می کنند، زیرا زمانی که شی ای در دست قرار گیرد، باندهای لاستیکی کار خود را انجام داده و به جسم چنگ می زنند، در این هنگام بدن از حلقه بازخورد خارج شده است.

در دستگاه های داوطلبانه-بسته شونده از آنجا که دستگاه ها با قدرت خود کاربر بسته می شوند، فرد بازخورد تنش زایی مانند زمان استفاده از ترمز دوچرخه احساس می کند. از آنجا که کاربران می توانند احساس کنند که نیرویی که وارد می کنند، موثر است؛ می توانند کنترل خود را به طور پیوسته با افزایش یا کاهش نیرو اعمال کنند.

دستگاه های ترمینال الکتریکی با نیروی باتری باز و بسته می شوند.

باید از پروتز با نیروی بدن یا پروتز الکترومکانیکی استفاده کنم؟

در هنگام انتخاب بین پروتز بر پایه نیروی بدن یا پروتز الکتریکی، شما باید با دقت مزایا و معایب هر یک از آنها را در نظر بگیرید.

مزایای معمول دستگاه های بر پایه نیروی بدن

• هزینه اولیه پایین
• سبک وزن تر
• تعمیر آسان تر
• ارائه بازخورد تنش بهتر به بدن

معایب معمول دستگاه های بر پایه نیروی بدن

• ظاهر مکانیکی
• برای بعضی از افراد استفاده از آن دشوار است زیرا به توانایی های فیزیکی کاربر بستگی دارد

مزایای معمول دستگاه های الکتریکی

• نیازی به مهار یا کابل نیست و بنابراین می تواند ظاهری شبیه تر به یک بازوی واقعی داشته باشد
• با قدرت باتری عمل می کند، بنابراین قدرت بدن و حرکات بدن برای عملکرد آنها چندان مهم نیستند
• نیروی چنگ زدن قوی ای را فراهم می کند

معایب معمول دستگاه های الکتریکی

• هزینه اولیه بالا
• سنگین تر (هر چند باتری های بهبود یافته باعث کاهش وزن و افزایش ظرفیت و ولتاژ آنها شده اند.)
• هزینه تعمیر بالا
• وابستگی به عمر باتری

یک پیشرفت عمده در پروتز الکتریکی، استفاده از روش های مختلف کنترل برای عملکرد آنها است. پروتزهای الکتریکی برخلاف افکار بسیاری از افراد، شامل تمام مایوالکتریک کنترل شونده ها نمی شوند. می توان توضیح داد که مایوالکتریک به این معنی است که شما از سیگنال ماهیچه ای سطح پوست عضله ای که قصد استفاده از آن را برای کنترل سرعت و جهت پروتز را دارید، انتخاب کنید. اما همه سیستم های الکتریکی سیستم های مایوالکتریک نیستند. برخی از آنها از فشار، سوئیچ و مهار، یک دستگاه سروو موضعی یا یک سنسور فشار استفاده می کنند.

امروزه پروتزها اغلب از بیش از یک نوع سیستم کنترل برای هر بیمار استفاده می کنند. به عنوان مثال، ممکن است از مایوالکتریک ها برای کنترل دست و یک مبدل سروی موضعی برای کنترل آرنج استفاده شود، و اکنون کنترل کننده های مستقل هستند. بیمار می تواند به طور همزمان آنها را کنترل کند. در گذشته شما مجبور بودید یک کار در یک زمان یا کارها را به صورت متوالی انجام دهید. شما آرنج را خم می کردید، خم کردن آرنج را متوقف می کردید، به دست منتقل می شدید، دست را باز می کردید، دست را می بستید و سپس آرنج را صاف می نمودید. با مفهوم ورودی چندگانه، شما می توانید بیش از یک کار را در یک زمان انجام دهید و بنابراین حرکات همزمان را بسیار روان انجام دهید.

source: amputee-coalition.org

مرکز ارتوپدی فنی تهران