23 فروردین 1399 توسط  کلینیک حکیم 0 دیدگاه

تمیز کردن پروتز

استفاده صحیح از پروتز و همچنین تمیز کردن و نگهداری آن به طور مرتب، به افزایش طول عمر و ماندگاری آن کمک می کند. برای سالم ماندن پروتز و همچنین کاهش هزینه های بسیار، نکاتی را باید رعایت کنید. آگاهی از چگونگی مراقبت و تمیز کردن پروتز، موجب استفاده بهتر و همچنین جلوگیری از آسیب های احتمالی می شود. اگر به دنبال اطلاع از راهکارهای مناسب جهت تمیز کردن پروتز هستید، بهتر است با ما همراه باشید و نحوه مراقبت و نگهداری از پروتز را فرا بگیرید.

پروتز چیست؟

پروتز در دنیای پزشکی، وسیله ای مصنوعی است که جایگزین عضو از دست رفته، می شود. پروتز همچنین به عنوان اندامی مصنوعی نیز شناخته می شود. پروتز، وسیله ای خارجی است که به گونه ای طراحی شده است که نیاز فرد به اندام از دست رفته را کمتر می کند. به طور معمول، قسمت های مختلف بدن از طرق مختلف، نظیر حادثه، جراحی، نقص هنگام تولد و موارد دیگر، از بین می روند.

انواع مختلفی از پروتز ها در دسترس افراد قطع عضو قرار دارد. به طور کلی، پروتزهای غیر فعال دستگاه هایی هستند که صرفاً جهت اهداف زیبایی استفاده می شوند. از طرفی دیگر، پروتز های فعال، دستگاه هایی هستند که وظایف عضو قطع شده را بر عهده می گیرند. در نتیجه، هر کدام از آنها برای اهداف مختلفی مورد استفاده قرار می گیرند.

تمیز کردن پروتز

مراقبت از پروتز

استفاده صحیح و تمیز کردن پروتز به ماندگاری آن کمک می کند. بهتر است برای بازدهی بیشتر و استفاده بیشتر از پروتز خود، روش مشخصی را برای مراقبت از آن در نظر بگیرید. در غیر این صورت، نباید انتظار زیادی از این وسیله داشته باشید. زیرا پروتز نیز همانند هر وسیله دیگری، برای عملکرد بهتر، نیازمند مراقبت و نگهداری خاص خودش است. در ادامه برخی از نکات نگهداری از این وسیله را ذکر کرده ایم:

پوست و پروتز

یکی از بیشترین مشکلات افراد در استفاده از پروتز ها، التهاب پوست و ابتلا به درماتیت و آلرژی است. بر خلاف آسیب پوست در برابر پروتز، بیماری درماتیت، ناشی از تماس پوست با مواد پروتز است. این مشکل ممکن است موجب تشدید وضعیت پوست، بروز ضایعات پوستی، التهاب مزمن، آسیب سلولی و حتی سرطان شود. بسیاری از افراد به مواد خاصی حساسیت دارند و پوست آنها تحریک می شود. بنابراین، اگر متوجه تحریک اطراف اندام خود شدید، با پزشک پروتز یا متخصص پوست، برای تغییر روش درمانی مشورت کنید.

تمیز کردن پروتز باید روزانه انجام شود. تعریق بیش از حد باعث می شود که پوست سریع تر تجزیه شود و باکتری های موجود، منجر به عفونت های خطرناک می شوند. علاوه بر تمیز کردن پروتز، تمیز کردن محل قطع عضو نیز امری مهم است. گاهی اوقات افراد به دلیل احساس ناخوشایندی که زمان تمیز کردن پروتز و اندام مربوطه به آنها دست می دهد، تمیز کردن اندام را پشت گوش می اندازند. در این موارد بهتر است از دوست یا عضوی از خانواده بخواهید که این کار را برای شما انجام دهند.

بهداشت پوست

تمیز کردن پوست برای استفاده از انواع پروتز امری ضروری است. استفاده از اندام های پروتزی، گرما و تعریق پوست را به همراه دارند و منجر به رشد باکتری ها می شوند. اگر این باکتری ها در پروتز باقی بمانند، باعث بروز تحریکات پوستی و ساییدگی آن می شوند. پس بهتر است به تمیز کردن پروتز به طور جدی تری نگاه شود.

در صورت مشاهده بثورات و زخم های پوستی، از مواد ضد عفونی کننده بر پایه الکل در تمیز کردن پروتز و اندام مربوطه، استفاده نکنید. از صابون استفاده کنید و شست و شو را به صورت روزانه انجام دهید. بهره مندی از بهداشت مناسب، در رابطه با استفاده از پروتز، از اهمیت بالایی برخوردار است. بنابراین، بهتر است به توصیه های پزشک گوش فرا دهید و اندام آسیب دیده را تمیز نگاه دارید.

تمیز کردن پروتز و اندام مربوطه، نوعی خود مراقبتی محسوب می شود. عدم انجام این کار، موجب بروز تاول های پوستی می شود. در این مواقع، بهتر است قرار ملاقات با متخصص پروتز را تنظیم کنید و استفاده از پروتز را تا زمان بهبود، متوقف کنید. پس از شروع مجدد استفاده از پروتز، آن را هر دو ساعت یک بار بردارید و به بررسی ناحیه مورد نظر بپردازید و از سلامت اندام پروتز مطمئن شوید.

سایر نکات تمیز کردن پروتز

۱. قسمت های چرمی را همیشه خشک و تمیز نگه دارید و در صورت امکان برای تمیز کردن از صابون استفاده کنید.

۲. برای راهنمایی بیشتر در مورد مراقبت از قطعات مکانیکی پروتز خود، با پزشک متخصص مربوطه مشورت کنید.

۳. صدای غیر عادی یا هر گونه مشکل دیگر را به متخصص پروتز گزارش دهید.

۴. قطعات مکانیکی یا اجزای مهم را خودتان تنظیم نکنید.

۵. از تنظیم قرار ملاقات های منظم، برای بررسی های معمول استفاده کنید.

۶. کابل ها یا نواحی آسیب دیده اندام خود را به متخصص پروتز گزارش دهید.

۷. اندام مصنوعی خود را در حالت افقی نگهداری کنید و آنها را صاف و در جای مناسب قرار دهید.

۸. استفاده از جوش شیرین، برای تمیز کردن پروتز و کاهش باکتری و بوی ناخوشایند ناشی از تعریق، کارساز خواهد بود.

۹. روزانه به بررسی پروتز و اندام مربوطه بپردازید. در صورت بروز هر گونه التهاب یا درد، آن را به پزشک گزارش دهید. زیرا ساییدگی ناشی از پروتز، معمولاً با تنظیمات ساده ای روی اندام پروتز، برطرف می شود.

۱۰. از روغن کودک برای جلوگیری از ترک و خشکی استفاده کنید. ۲ تا ۳ قطره را بر پوست خود ماساژ دهید، سپس آن را خشک کنید.  این اطمینان حاصل خواهد شد که لباس شما کمی رطوبت را حفظ می کند و باعث ترک خوردگی و پارگی نمی شود. البته بهتر است از جنس مرغوب لباس خود اطمینان حاصل کنید.

۱۱.  حداقل هفته ای یک بار از مالش الکل برای ضدعفونی کردن داخل جوراب خود استفاده کنید. الکل را  اسپری کنید یا روی آستر خود بمالید و بگذارید چند دقیقه بماند.  سپس دوباره آن را با آب گرم بشویید و مواد باقیمانده الکل را از بین ببرید.  الکل یک ماده خشک کننده است، بنابراین نیازی به خشک کردن آن نیست.

تمیز کردن پروتز

استفاده از لباس های پاکیزه

در فرآیند تمیز کردن پروتز و اندام مربوطه، لباس های مورد استفاده شما نیز، نقش مهمی دارند. زیرا پوشش شما در برخورد مستقیم با پوست قرار دارند. پس باید نهایت دقت را در شست و شوی لباس ها، داشته باشید. در ادامه به بررسی نکات این موضوع، می پردازیم.

۱. از آنجایی که لباس در تماس مستقیم با پوست شما است، باید روزانه آن را بشویید.

۲. جوراب های خود را روزانه جهت جلوگیری از بروز عفونت و قارچ های پوستی، بشویید.

۳. جوراب ها را با دست و آب ولرم و صابون بشویید.

۴. از مواد شوینده در شست و شوی جوراب ها استفاده نکنید. همچنین از تمیزی کامل آنها اطمینان حاصل کنید. در غیر این صورت، پوست شما ممکن است تحریک شود.

در فرآیند تمیز کردن پروتز و عضو قطع شده، با متخصص مشورت کنید و از او کمک بگیرید. متخصصان به سوالات و نگرانی های شما پاسخ می دهند و همراه شما خواهند بود. گاهی اوقات، جلسات منظم یوگا به شما در حفظ سلامتی روحی و جسمی، کمک می کند.

انتخاب محصولی مناسب و به دنبال آن تمیز کردن پروتز، موجب بهبود کیفیت زندگی شما از طریق استفاده از این اندام مصنوعی می شود. پس بهتر است که تمام نکات ذکر شده را در نظر بگیرید و نهایت استفاده را از پروتز خود ببرید.

نتیجه گیری

استفاده از پروتز در افرادی که دچار قطع عضو شده اند، انتخابی بسیار مناسب به نظر می رسد. زیرا کیفیت زندگی آنها را در جنبه های مختلف بهبود می بخشد. تمیز کردن پروتز، یکی از چالش های پیش روی این افراد است و تاثیر زیادی بر ماندگاری و افزایش عمر پروتز دارد.

در نتیجه، استفاده از روش های مناسب و توجه به نکاتی که در تمیز کردن پروتز موثر است، امری مهم و ضروری است. ما در این مقاله برخی از این نکات را برای استفاده شما گردآوری کرده ایم. امیدواریم که با مطالعه آنها روند تمیز کردن پروتز برای شما آسان تر شود.

Source: www.kenneyorthopedics.com

11 اسفند 1398 توسط  کلینیک حکیم 0 دیدگاه

فرآیند اندازه کردن پروتز

غالبا افرادی که جهت دریافت پروتز برای اندازه گیری به مطب پزشک مراجعه می کند، مشتاق هستند که سریعا فرآیند اندازه کردن پروتز را به پایان برسانند و اندام مصنوعی جدید خود را مورد استفاده قرار دهند. اما اندازه کردن پروتز در دو مرحله انجام می شود. نخست، پروتز موقت برای فرد متقاضی در نظر گرفته می شود و در نهایت پروتز اصلی و نهایی در اختیار فرد گذاشته خواهد شد. اندازه کردن پروتز با توجه به اجزای به کار رفته در پروتز و همینطور  نوع پروتز متفاوت است. در ادامه مقاله با ما همراه باشید تا شما را با اجزای تشکیل دهنده پروتز و انواع پروتز آشنا کنیم.

اجزای تشکیل دهنده پروتز

پروتز ها از اجزای متفاوتی ساخته می شوند. این اجزا شامل، سوکت، سیستم تعلیق و سیستم کنترل است. در کنار این سیستم ها مفاصل و بخش های ضمیمه ای دیگری نیز در ساخت پروتز به کار گرفته می شود. اگرچه اجزای به کار رفته در پروتز ها بسیار متفاوت است، اما همه قطعات به کار رفته در ساخت پروتز ها با هدف واحدی به کار گرفته شدند. این اجزا در اندازه کردن پروتز از اهمیت بالایی  برخوردار هستند.

اجزای تشکیل دهنده پروتز، کارایی و عملکرد پروتزها را به مراتب افزایش می دهند. پزشک متخصصی در کنار تیم مهندسان سازنده پروتز و همینطور کارشناسانی که در زمینه اندازه کردن پروتز، فعالیت دارند، با در نظر گرفتن ویژگی های انحصاری مراجعه کننده، اجزای مورد نیاز را در ساخت پروتز به کار می گیرند.

فرآیند اندازه کردن پروتز

از آنجایی که نیازها و نوع قطع عضو در افراد متفاوت، یکسان نیست، اندازه کردن پروتز یکی از اقدامات ضروری قبل از استفاده از پروتز نهایی است. افرادی که متقاضی دریافت پروتز می شوند، غالبا به دنبال قابلیت های متفاوتی هستند. برخی پروتز ها را تنها برای کارکردها روزمره مورد استفاده قرار می دهند.

در حالی که دیگران به دنبال استفاده های متفاوتی هستند. ممکن است فرد متقاضی، از پروتز در نظر گرفته شده در راستای شرکت در مسابقات ورزشی پر فشار، استفاده کند. به این ترتیب، نیاز ها و موارد استفاده یک پروتز تأثیر بسیار زیادی در نحوه اندازه کردن پروتز و اجزای به کار رفته در پروتز خواهد داشت.

توانایی فردی شخص متقاضی دریافت پروتز و همینطور مقاومت اجزای در نظر گرفته شده در ساخت پروتز، در انتخاب و اندازه کردن پروتز نقش بسزایی دارد. پروتزهای دست و پا به طور کلی به دو دسته تقسیم می شوند:

·         پروتز با استخوان بندی بیرونی (Exoskeletal prosthesis):

این پروتز ها پوسته بیرونی بسیار سختی دارند، این پوسته ها کاملا ثابت هستند. به همین دلیل این پروتز ها در مقایسه با دیگر انواع از طول عمر بالاتری برخوردار هستند. بنابراین این پروتز ها برای کسانی که در محیط های کاری سخت  مشغول به کار هستند، بسیار کارآمد هستند.

·         پروتز با استخوان بندی درونی (Endoskeletal prosthesis)

این پروتز ها از یک استخوان بندی مرکزی برخوردار هستند. این اسکلت بندی کاملا قابل تنظیم و دگرگونی است. اما این پروتز ها در مقابل پروتز های نسل قبل، از دوام پایین تری برخوردار هستند. این پروتز ها غالبا با استفاده از یک پوشش محکم و سفت پوشانده می شوند. پوشش به کار رفته شباهت زیادی به پوست طبیعی انسان دارد و ظاهری مطلوب را برای فرد متقاضی به ارمغان می آورد.

پروتز های موقت

مدت زمان زیادی برای انتخاب پروتزهای موقت و تکمیل نمونه نهایی مورد نیاز است. در واقع برای انتخاب یک اندام جایگزین پس از جراحی قطع عضو فرد باید مدتی را منتظر بماند. فرد پس از انجام جراحی، به مدت 4 تا 6 هفته زمان نیاز دارد. در طول این زمان زخم های حاصل از جراحی بهبود پیدا می کنند و فرد می تواند برای اندازه گیری های اولیه به پزشک معالج خود مراجعه کند.

در این زمان پزشک ناحیه مورد نظر را معاینه می کند. به این ترتیب او از بهبودی ناحیه اطمینان حاصل خواهد کرد و اندازه کردن پروتز را آغاز می کند. کسانی که سابق بر این نیز تجربه استفاده از پروتز را دارند با پروسه اندازه کردن پروتز آشنا هستند. از این گذشته شرکت های بیمه و تیم متخصصی که وظیفه ساخت پروتز را برعهده گرفته است، زمان دقیق تعویض پروتز را در اختیار این افراد قرار می دهند.

همزمان با پیشرفت هایی که در روند ساخت پروتز به انجام می رسد، شما می توانید نیازها و انتظارات خود از یک پروتز را با تیم پزشکی خود در میان بگذارید. به این ترتیب تمامی نیاز های شما در اندازه کردن پروتز در نظر گرفته می شود.

شما باید تمام انتظارات خود را به خوبی با پزشک خود در میان بگذارید، آیا می خواهید با استفاده از پروتز های جدید خود به کار و حرفه خود بازگردد؟ آیا می خواهید وارد یک رشته ورزشی یا یک فعالیت خاص شوید؟ شاید شما به دنبال پروتزی هستید که شما را برای انجام یک پیاده روی روزانه آماده کند. تصور می کنید با استفاده از پروتز جدید تا چه اندازه بر میزان فعالیت های شما افزوده می شود؟ تمامی این اطلاعات به تیم پزشکی شما کمک می کند، هنگام اندازه کردن پروتز نیازهای شما را به دقت در نظر بگیرند.

فرآیند اندازه کردن پروتز

اجزای پروتز موقت

صرف نظر از ناحیه مورد نظر برای استفاده از پروتز، پروتزها به قسمت هایی از بدن افراد دارای نقص عضو متصل می شوند و نیاز به تجهیزاتی برای اتصال دارند که در هنگام اندازه کردن پروتز، مورد توجه قرار می گیرند. سوکتی که در محل اتصال بدن و اندام مصنوعی قرار می گیرد. نوار یا ریسمانی که حالت تعلیق پروتز را تأمین می کند. آستین یا پوششی که سوکت را در جایگاه خود ثابت نگه می دارد. سوکت مهم ترین بخش پروتز است. این قطعه میزان راحتی پروتز را مشخص می کند. در کنار این قطعات اندام های مصنوعی پا ،دست ،زانو، لگن، شانه و مفاصل الکترونیکی در کنار دیگر قطعات در ساخت پروتز شما به کار گرفته می شوند.

پروتز نهایی

در حقیقت پس از اندازه کردن پروتز و انجام تمامی اقدامات ضروری نوبت به آن می رسد که فرد دچار نقش عضو، سرانجام پروتز نهایی خود را در اختیار بگیرد. دریافت پروتز نهایی تا چندین ماه پس از انجام عمل جراحی به طول می انجامد. زمانی که تمام اقدامات لازم در راستای اندازه کردن پروتز به انجام رسیده و پروتز به اندازه مطلوب و مناسب رسیده است، شما می توانید پروتز خود را مورد استفاده قرار دهید.

در طول این مدت تمام نقایص موجود برطرف شده و تغییرات لازم برای بهبود کارایی پروتز  انجام می شود. در این هنگام می توانید ویژگی های ظاهری پروتز خود را انتخاب کنید. برخی از افراد ظاهر پروتز را ترجیح می دهند و در حالی که دیگران ترجیح می دهد که پروتز نهایی آنها از پوشش طبیعی تری برخوردار باشد. این کار به چندین هفته زمان نیاز خواهد داشت.

به خاطر داشته باشید که هیچ پروتزی برای استفاده مادام العمر طراحی نمی شود. نام این پروتز به معنای این نیست که دیگر نیازی به تعویض پروتز خود نخواهید داشت. بلکه  پروتز نهایی، اندامی است که از اندازه کردن پروتز با سربلندی بیرون آمده و کاملا با ویژگی های اندام های شما سازگار است. این نکته در هنگام اندازه کردن پروتز به افراد دچار نقش عضو، گوشزد می شود.

به طور کلی عمر متوسط این پروتزها  چیزی در حدود 2 تا 5 سال است. در صورتی که فرد متقاضی دریافت پروتز، کودک باشد، این زمان به مراتب کوتاه تر نیز خواهد بود. چرا که کودکان همواره رو به رشد هستند و به فراخور رشد دیگر اندام های بدن خود به پروتز جدید نیاز خواهند داشت.

از این گذشته هرگونه تغییر وزنی در فرد متقاضی دریافت پروتز، نیز منجر به تغییراتی در پروتز می شود. به این ترتیب، در صورت کاهش یا افزایش وزن خود باید به پزشک مراجعه کنید. او تغییرات لازم را در نحوه اندازه کردن پروتز شما اعمال می کند.

www.msdmanuals.com, www.hangerclinic.com Source: