غالبا افرادی که جهت دریافت پروتز برای اندازه گیری به مطب پزشک مراجعه می کند، مشتاق هستند که سریعا فرآیند اندازه کردن پروتز را به پایان برسانند و اندام مصنوعی جدید خود را مورد استفاده قرار دهند. اما اندازه کردن پروتز در دو مرحله انجام می شود. نخست، پروتز موقت برای فرد متقاضی در نظر گرفته می شود و در نهایت پروتز اصلی و نهایی در اختیار فرد گذاشته خواهد شد. اندازه کردن پروتز با توجه به اجزای به کار رفته در پروتز و همینطور  نوع پروتز متفاوت است. در ادامه مقاله با ما همراه باشید تا شما را با اجزای تشکیل دهنده پروتز و انواع پروتز آشنا کنیم.

اجزای تشکیل دهنده پروتز

پروتز ها از اجزای متفاوتی ساخته می شوند. این اجزا شامل، سوکت، سیستم تعلیق و سیستم کنترل است. در کنار این سیستم ها مفاصل و بخش های ضمیمه ای دیگری نیز در ساخت پروتز به کار گرفته می شود. اگرچه اجزای به کار رفته در پروتز ها بسیار متفاوت است، اما همه قطعات به کار رفته در ساخت پروتز ها با هدف واحدی به کار گرفته شدند. این اجزا در اندازه کردن پروتز از اهمیت بالایی  برخوردار هستند.

اجزای تشکیل دهنده پروتز، کارایی و عملکرد پروتزها را به مراتب افزایش می دهند. پزشک متخصصی در کنار تیم مهندسان سازنده پروتز و همینطور کارشناسانی که در زمینه اندازه کردن پروتز، فعالیت دارند، با در نظر گرفتن ویژگی های انحصاری مراجعه کننده، اجزای مورد نیاز را در ساخت پروتز به کار می گیرند.

از آنجایی که نیازها و نوع قطع عضو در افراد متفاوت، یکسان نیست، اندازه کردن پروتز یکی از اقدامات ضروری قبل از استفاده از پروتز نهایی است. افرادی که متقاضی دریافت پروتز می شوند، غالبا به دنبال قابلیت های متفاوتی هستند. برخی پروتز ها را تنها برای کارکردها روزمره مورد استفاده قرار می دهند.

در حالی که دیگران به دنبال استفاده های متفاوتی هستند. ممکن است فرد متقاضی، از پروتز در نظر گرفته شده در راستای شرکت در مسابقات ورزشی پر فشار، استفاده کند. به این ترتیب، نیاز ها و موارد استفاده یک پروتز تأثیر بسیار زیادی در نحوه اندازه کردن پروتز و اجزای به کار رفته در پروتز خواهد داشت.

توانایی فردی شخص متقاضی دریافت پروتز و همینطور مقاومت اجزای در نظر گرفته شده در ساخت پروتز، در انتخاب و اندازه کردن پروتز نقش بسزایی دارد. پروتزهای دست و پا به طور کلی به دو دسته تقسیم می شوند:

·         پروتز با استخوان بندی بیرونی (Exoskeletal prosthesis):

این پروتز ها پوسته بیرونی بسیار سختی دارند، این پوسته ها کاملا ثابت هستند. به همین دلیل این پروتز ها در مقایسه با دیگر انواع از طول عمر بالاتری برخوردار هستند. بنابراین این پروتز ها برای کسانی که در محیط های کاری سخت  مشغول به کار هستند، بسیار کارآمد هستند.

·         پروتز با استخوان بندی درونی (Endoskeletal prosthesis)

این پروتز ها از یک استخوان بندی مرکزی برخوردار هستند. این اسکلت بندی کاملا قابل تنظیم و دگرگونی است. اما این پروتز ها در مقابل پروتز های نسل قبل، از دوام پایین تری برخوردار هستند. این پروتز ها غالبا با استفاده از یک پوشش محکم و سفت پوشانده می شوند. پوشش به کار رفته شباهت زیادی به پوست طبیعی انسان دارد و ظاهری مطلوب را برای فرد متقاضی به ارمغان می آورد.

پروتز های موقت

مدت زمان زیادی برای انتخاب پروتزهای موقت و تکمیل نمونه نهایی مورد نیاز است. در واقع برای انتخاب یک اندام جایگزین پس از جراحی قطع عضو فرد باید مدتی را منتظر بماند. فرد پس از انجام جراحی، به مدت 4 تا 6 هفته زمان نیاز دارد. در طول این زمان زخم های حاصل از جراحی بهبود پیدا می کنند و فرد می تواند برای اندازه گیری های اولیه به پزشک معالج خود مراجعه کند.

در این زمان پزشک ناحیه مورد نظر را معاینه می کند. به این ترتیب او از بهبودی ناحیه اطمینان حاصل خواهد کرد و اندازه کردن پروتز را آغاز می کند. کسانی که سابق بر این نیز تجربه استفاده از پروتز را دارند با پروسه اندازه کردن پروتز آشنا هستند. از این گذشته شرکت های بیمه و تیم متخصصی که وظیفه ساخت پروتز را برعهده گرفته است، زمان دقیق تعویض پروتز را در اختیار این افراد قرار می دهند.

همزمان با پیشرفت هایی که در روند ساخت پروتز به انجام می رسد، شما می توانید نیازها و انتظارات خود از یک پروتز را با تیم پزشکی خود در میان بگذارید. به این ترتیب تمامی نیاز های شما در اندازه کردن پروتز در نظر گرفته می شود.

شما باید تمام انتظارات خود را به خوبی با پزشک خود در میان بگذارید، آیا می خواهید با استفاده از پروتز های جدید خود به کار و حرفه خود بازگردد؟ آیا می خواهید وارد یک رشته ورزشی یا یک فعالیت خاص شوید؟ شاید شما به دنبال پروتزی هستید که شما را برای انجام یک پیاده روی روزانه آماده کند. تصور می کنید با استفاده از پروتز جدید تا چه اندازه بر میزان فعالیت های شما افزوده می شود؟ تمامی این اطلاعات به تیم پزشکی شما کمک می کند، هنگام اندازه کردن پروتز نیازهای شما را به دقت در نظر بگیرند.

اجزای پروتز موقت

صرف نظر از ناحیه مورد نظر برای استفاده از پروتز، پروتزها به قسمت هایی از بدن افراد دارای نقص عضو متصل می شوند و نیاز به تجهیزاتی برای اتصال دارند که در هنگام اندازه کردن پروتز، مورد توجه قرار می گیرند. سوکتی که در محل اتصال بدن و اندام مصنوعی قرار می گیرد. نوار یا ریسمانی که حالت تعلیق پروتز را تأمین می کند. آستین یا پوششی که سوکت را در جایگاه خود ثابت نگه می دارد. سوکت مهم ترین بخش پروتز است. این قطعه میزان راحتی پروتز را مشخص می کند. در کنار این قطعات اندام های مصنوعی پا ،دست ،زانو، لگن، شانه و مفاصل الکترونیکی در کنار دیگر قطعات در ساخت پروتز شما به کار گرفته می شوند.

پروتز نهایی

در حقیقت پس از اندازه کردن پروتز و انجام تمامی اقدامات ضروری نوبت به آن می رسد که فرد دچار نقش عضو، سرانجام پروتز نهایی خود را در اختیار بگیرد. دریافت پروتز نهایی تا چندین ماه پس از انجام عمل جراحی به طول می انجامد. زمانی که تمام اقدامات لازم در راستای اندازه کردن پروتز به انجام رسیده و پروتز به اندازه مطلوب و مناسب رسیده است، شما می توانید پروتز خود را مورد استفاده قرار دهید.

در طول این مدت تمام نقایص موجود برطرف شده و تغییرات لازم برای بهبود کارایی پروتز  انجام می شود. در این هنگام می توانید ویژگی های ظاهری پروتز خود را انتخاب کنید. برخی از افراد ظاهر پروتز را ترجیح می دهند و در حالی که دیگران ترجیح می دهد که پروتز نهایی آنها از پوشش طبیعی تری برخوردار باشد. این کار به چندین هفته زمان نیاز خواهد داشت.

به خاطر داشته باشید که هیچ پروتزی برای استفاده مادام العمر طراحی نمی شود. نام این پروتز به معنای این نیست که دیگر نیازی به تعویض پروتز خود نخواهید داشت. بلکه  پروتز نهایی، اندامی است که از اندازه کردن پروتز با سربلندی بیرون آمده و کاملا با ویژگی های اندام های شما سازگار است. این نکته در هنگام اندازه کردن پروتز به افراد دچار نقش عضو، گوشزد می شود.

به طور کلی عمر متوسط این پروتزها  چیزی در حدود 2 تا 5 سال است. در صورتی که فرد متقاضی دریافت پروتز، کودک باشد، این زمان به مراتب کوتاه تر نیز خواهد بود. چرا که کودکان همواره رو به رشد هستند و به فراخور رشد دیگر اندام های بدن خود به پروتز جدید نیاز خواهند داشت.

از این گذشته هرگونه تغییر وزنی در فرد متقاضی دریافت پروتز، نیز منجر به تغییراتی در پروتز می شود. به این ترتیب، در صورت کاهش یا افزایش وزن خود باید به پزشک مراجعه کنید. او تغییرات لازم را در نحوه اندازه کردن پروتز شما اعمال می کند.

www.msdmanuals.com, www.hangerclinic.com Source: