از دست دادن ناگهانی یکی از اعضای بدن مانند یکی از پاها طی یک حادثه، اتفاقی است که زندگی شما را تغییر می دهد و طبیعتاً پذیرش آن برای فردی که دچار نقص عضو شده است؛ دشوار خواهد بود. فردی دچار نقص عضو نه تنها باید با مسائل و مشکلات روحی و عاطفی همراه با نقص عضو، دست و پنجه نرم کند؛ بلکه باید یاد بگیرد که دوباره راه برود.

 وجود انگیزه برای بلند شدن و تلاش جهت گام برداشتن در مسیر توانبخشی و راه رفتن دوباره کار مشکلی است؛ اما فراموش نکنید که درمان طب فیزیکی باید در اولین زمان ممکن شروع شود. چرا که فرد باید تورم عضو را به حداقل برساند و قوای خود را حفظ کند.

بنابراین هر اندازه که قدم زدن با پروتز سخت به نظر برسد؛ اما کاری است که باید انجام شود. در این مطلب اطلاعاتی در رابطه با مراحل یادگیری قدم زدن با پای پروتزی آورده شده است. پس در این ادامه با ما همراه باشید.

پای پروتزی

برای افرادی که درگیر نقص عضو هستند؛ وسایلی کمک حرکتی پنوماتیک در نظر گرفته می‌شود که در اغلب موارد شامل عصاهای زیر بغل می شود. هدف استفاده از وسایل کمک حرکتی این است که شما را به انداختن وزن خود بر پای پروتزی و راه رفتن به کمک میله‌های موازی یا عصاهای زیر بغل عادت دهد.

اگرچه این احتمال وجود دارد که قدم زدن با پروتز، پروسه‌ای نسبتاً زمان بر باشد؛ اما فراموش نکنید که در حالی که میله‌های موازی را با دست می‌گیرید؛ در ابتدا خود را با ایستادن و انداختن وزن بر پروتز جدید آشنا کنید.

یادگیری نحوه ایستادن به کمک پروتز

یکی از راه های یادگیری نحوه ایستادن بر پاهای پروتزی جدید این است که خود را با کمک دو دست به صندلی، پیشخوان آشپزخانه یا دو میله موازی نگه دارید و وزن خود را یک بار بر هردو پا و یک بار فقط بر پای پروتزی بیندازید. سپس فقط از یک دست خود استفاده کرده و مجدداً استفاده از چند انگشت را امتحان کنید. در نهایت باید بدون کمک میله یا وسایل حمایتی بر پای خود بایستید.

شروع یادگیری قدم زدن با پروتز

هنگامی که به ایستادن بر پروتز عادت کردید؛ تمارین یادگیری قدم زدن با پای پروتزی شروع می‌شود. تمرینات قدم زدن با پروتز شامل نگه داشتن دو میله موازی یا هر وسیله حمایتی مشابه با دو دست است. شما باید وزن خود را بر پا بیاندازید و پای پروتزی را به یک سمت بکشید و وزن خود را بر آن قرار دهید.

سپس باید پای دیگر خود را به سمت پای پروتزی برده و این مراحل را برای چندین بار تکرار کنید. تعداد تکرار حرکات توسط متخصص طب فیزیکی مشخص می‌شود. مانند یادگیری ایستادن بر پای پروتزی، یادگیری قدم زدن با پروتز را تا جایی انجام دهید که بدون کمک وسایل حمایتی این کار را انجام دهید.

راه رفتن به کمک پروتز

شما تا این مرحله یاد گرفته اید که بر پای پروتزی خود بایستید و قدم بزنید. اکنون زمان آن رسیده است که به هدف اصلی این فعالیت‌ها که راه رفتن است؛ برسید. اگر تاکنون جهت راه رفتن از عصاهای زیر بغل استفاده کرده باشید؛ این کار به کمک پروتز برای شما چندان ناآشنا نیست.

هنگام راه رفتن یا قدم زدن با پروتز برای اولین بار خواهید دید که پروتز و شکل توزیع وزن بر آن بسیار به عصای زیر بغل شباهت دارد. بین دو میله موازی بایستید؛ هر دست را بر یک میله قرار دهید و با پای پروتزی خود یک گام به سمت جلو بروید. وزن خود را بر پای پروتزی بیندازید و با پای دیگر خود یک قدم رو به جلو بردارید و آن را جلوتر از پای پروتزی خود روی زمین بگذارید.

سپس وزن خود را بر پای دیگر بیندازید و همین حرکت را با پای پروتزی خود تکرار کنید. نکته مهمی که در رابطه با قدم زدن با پروتز وجود دارد؛ این است که باید مانند گذشته قدم بردارید؛ اما بیشتر دقت کنید که در هر مرحله وزن خود را باید بر کدام پا بیندازید.

همچنین سعی کنید که در این مراحل تعادل خود را حفظ کنید. همانطور که پیش تر گفته شد؛ هنگام ایستادن و راه رفتن، استفاده از دستان و انگشتان خود را باید به تدریج کم کنید. به طوری که در نهایت بدون کمک میله ها، عصا یا سایر وسایل کمکی و حمایتی راه رفتن و قدم زدن با پروتز را شروع کنید.

راه رفتن روی پله، سرازیری و سراشیبی به کمک پروتز

پژوهشگران جهت ساخت پروتزهای پیشرفته تر در حال تلاش هستند که مشکلات فعلی این قطعات را برطرف کنند. تکنولوژی و پیشرفت‌های روزافزون آن تاکنون و در آینده به کمک ما خواهد آمد. با این حال یکی از مشکلات پروتزها این است که بیشتر مفاصل مچ پای آن ها در یک زاویه ثابت شده اند.

این به آن معنا است که مچ پای شما همیشه در یک وضعیت ثابت خواهد بود. مچ پای پروتزی همیشه به گونه‌ای است که مچ پا در حالت ایستاده قرار دارد. به همین دلیل بالا و پایین رفتن از پله‌ها، قدم زدن با پروتز بر سرازیری یا سراشیبی‌ها ممکن است برای افراد دارای نقص عضو دشوار و دردناک باشد.

با توجه به زاویه مفصل مچ پا، این بالا و پایین رفتن از پله‌ها و مسیرهای شیب دار، به تعادل و دقت زیادی احتیاج دارد که از تلوتلو خوردن شما در مسیر جلوگیری شود. جهت اطمینان از اینکه پای شما هنگام بالا یا پایین رفتن، محکم گذاشته می‌شود؛ تا حد امکان وزن خود را بر آن بیندازید.

به طوری که مطمئن شوید که هنگام برداشتن پای پروتزی از زمین، پای دیگر شما نیز از روی زمین فاصله نمی گیرد. سعی کنید که تعادل خود را در انجام این کار حفظ کرده و در صورت امکان از دستگیره های راه پله استفاده کنید.

بهبودی

بر هیچ کس پوشیده نیست که قدم زدن با پروتز کار راحتی نخواهد بود. ممکن است پیشرفت شما، اندکی کند باشد. اما این کندی منحصر به شما نیست. بهبودی یک فرآیند همیشگی و در جریان است که در افراد مختلف، اشکال متفاوتی دارد.

مسیر بهبودی دارای چندین مرحله است که هر یک از این مراحل، شامل چالش‌های دشواری هستند و به راهبردهای مقابله‌ای متفاوتی نیاز دارند. بنابراین طبیعی است که هنگام یادگیری قدم زدن با پروتز و انجام سایر تمارین، درد داشته باشید. اما ناامید نشوید. چرا که بدن شما در حال سازگاری با پروتز جدید و تمارین پیش رو است.

بسیاری از افراد بر این باور هستند که صحبت با دوستان، خانواده یا یک مشاور به برداشتن این بار هیجانی از دوش آن ها کمک می کند. بنابراین جهت مدیریت اتفاق پیش آمده؛ در بهره گیری از کمک متخصصین طب فیزیک، روانشناسان و مشاوران و صحبت با عزیزان خود غافل نشوید. در هر مرحله از تمرین قدم زدن با پروتز که احساس درد یا ناراحتی جدی داشتید؛ حتماً به پزشک خود رجوع کنید.

در پایان

در طول این مقاله با پای پروتزی و نحوه مراقبت از آن آشنا شدید. به طوری که به راحتی با رعایت برخی موارد ساده مانند تمیز و خشک نگه داشتن پروتز پای خود و جلوگیری از آسیب‌دیدگی آن و دور نگه داشتن پروتز از رطوبت و آب، عمر پروتز خود را تا چندین برابر افزایش خواهید داد.

همچنین در رابطه با چگونگی استفاده از این وسیله و راه رفتن با آن آشنا شدید. چنان که تمامی مراحل راه رفتن با پای پروتزی را توضیح دادیم. در نهایت نیز جهت کسب اطلاعات بیشتر بهتر است با کارشناسان و متخصصین حاضر در کلینیک آسود در ارتباط باشید.

Source: www.kenneyorthopedics.com

پاهای پروتز یا پروتزها به افراد درگیر به قطع عضو کمک می کند تا راحت تر کارهای روزانه را انجام دهند. آنها عملکرد و بعضا حتی ظاهر یک پا واقعی را تقلید می کنند. برخی از افراد برای پیاده روی با پای مصنوعی نیاز به واکر یا عصا دارند ، در حالی که برخی دیگر می توانند آزادانه راه بروند.

اگر قطع عضو در اندام تحتانی انجام شود ، احتمالاً پای مصنوعی گزینه ای است که باید در مورد آن فکر کنید. متخصص توانبخشی چند توصیه را که باید در ابتدا به آنها توجه کنید برای شما به اشتراک می گذارد.

هر فردی مناسب دریافت پروتز نیست!

در حالی که بسیاری از مبتلایان قطع عضو با پاهای پروتز خود به خوبی کار می کنند ، اما همه افراد نامزد مناسبی برای پروتز پا نیستند. چند موردی که ممکن است قبل از تصمیم گیری در مورد پروتز پزشک شما آنها را بررسی کند شامل:

آیا بافت نرم به اندازه کافی وجود دارد؟

چقدر درد دارید؟

وضعیت پوست روی اندام چگونه است؟

دامنه حرکت اندام باقیمانده چقدر است؟

آیا پای دیگر سالم است؟

قبل از قطع عضو فعالیت شما چقدر بود؟

اهداف تحرکی شما چیست؟ن

وع قطع عضو (بالای یا زیر زانو) نیز می تواند بر تصمیم شما تأثیر بگذارد. به طور کلی استفاده از پای پروتز زیر زانو نسبت به پروتز بالای زانو آسانتر است. کسلر توضیح می دهد: “اگر مفصل زانو دست نخورده باشد ، پای مصنوعی تلاش کمتری می کند و حرکت بیشتری را امکان پذیر می کند.”

دلیل قطع عضو عاملی است که ممکن است سلامت اندام باقیمانده را تحت تأثیر قرار دهد. سلامت جسمی و سبک زندگی شما نیز باید مورد توجه قرار گیرد. اگر خیلی فعال نبودید و به دلیل بیماری عروقی محیطی یا دیابت پای خود را از دست داده اید ، در مقابل کسی که بیشتر فعال بود اما در یک تصادف رانندگی یک اندام را از دست داد در استفاده از پروتز حساس تر می شوید.

وقتی صحبت از قطع عضو می شود ، شرایط هر فرد متفاوت است. تصمیم به استفاده از پروتز باید یک همکاری مشترک بین شما و پزشک باشد.

پاهای پروتز برای همه یکسان نیست!

پای مصنوعی خود از مواد سبک و در عین حال بادوام ساخته شده است. بسته به محل قطع عضو ، پای پروتز ممکن است مفاصل عملکردی زانو و مچ پا را در بر داشته باشد.سوکت، قالب دقیقی از اندام باقیمانده شماست که به طور محکم بر روی اندام قرار می گیرد. این کمک می کند تا پای پروتز را به بدن خود بچسبانید.

گزینه های بی شماری برای انتخاب پروتز وجود دارد که هر یک دارای جوانب مثبت و منفی است. کسلر توصیه می کند: “برای انتخاب نوع مناسب پروتز ، مهم است که با پزشک متخصص خود همکاری کنید.”

متخصص پروتز یک متخصص بهداشت و درمان است که تخصص در اندام پروتز دارد و می تواند در انتخاب اجزای مناسب به شما کمک کند. احساس راحتی داشتن با پروتزی که انتخاب می کنید مهم است.

توانبخشی

پس از انتخاب اجزای پای مصنوعی ، برای تقویت پاها ، بازوها و سیستم قلبی و عروقی نیاز به توانبخشی خواهید داشت. شما باید با پزشکان توانبخشی ، فیزیوتراپی ها و کاردرمانگران همکاری کنید تا بتوانید بر اساس اهداف تحرک خود یک برنامه توانبخشی تهیه کنید. بخش بزرگی از این طرح این است که پای سالم خود را در حالت خوبی حفظ کنید. کسلر تأکید می کند: “پای سالم شما ارزش طلا را دارد. در حالی که فناوری پروتز همیشه پیشرفت می کند ، هیچ چیز نمی تواند پای سالم را تکرار کند.”

عادت کردن به یک پای مصنوعی کار ساده ای نیست!

یادگیری کار با پای مصنوعی می تواند یک چالش باشد. حتی پس از پایان دوره توانبخشی اولیه ، ممکن است در مواردی شما به کمک تیم متخصص پروتز و توانبخشی خود نیاز داشته باشید. مشکلات شامل موارد زیر است:

تعریق بیش از حد (هایپرهیدروز) ، که می تواند بر مناسب بودن پروتز تأثیر بگذارد و منجر به مشکلات پوستی شود.

تغییر شکل اندام باقیمانده. این معمولاً در سال اول پس از قطع عضو اتفاق می افتد زیرا بافت نرم بوده و ممکن است اتصالات سوکت روی شکل بافت تغییر ایجاد کند.

ضعف در اندام باقیمانده ، که ممکن است استفاده از پروتز را برای مدت زمان طولانی دشوار کند.

درد اندام فانتوم که می تواند به اندازه ایی شدید باشد که توانایی شما در استفاده از پروتز را تحت تأثیر قرار دهد.

نکاتی در مورد درد فانتوم اندام

درد فانتوم اندام یا دردی که به نظر می رسد از اندام قطع شده حاصل می شود ، یک مشکل بسیار واقعی است که ممکن است بعد از قطع عضو با آن روبرو شوید. کسلر می گوید: “حدود 80٪ از افراد مبتلا به قطع عضو درد فانتوم اندام را تجربه می كنند كه علت مشخصی ندارد.”

آینه درمانی. در جایی که تمرینات خود را انجام می دهید در صورت وجود آینه ، ممکن است آینه به درمان انواع خاصی از درد اندام فانتوم کمک کند. كسلر توضیح می دهد: “نگاه كردن به خود در آینه ، احساس از دست دادن پا را از بین می برد و مغز را به این فکر می اندازد كه پا هنوز آنجاست و درد را متوقف می كند.”

در موارد دیگر ، درد اندام فانتوم ممکن است از بیماری دیگری باشد که بر روی اندام باقیمانده تأثیر می گذارد ، مانند سیاتیک یا نوروم. پرداختن به این علل اصلی می تواند به از بین بردن درد فانتوم کمک کند.

ممکن است پروتز پاهای شما تغییر کند!

در بعضی از مواقع ، ممکن است متوجه شوید که عملکرد مورد قبولی ندارید. در برخی مواقع نیز شاید اندام باقیمانده شما با بدنتان هماهنگ شده باشد و شما آماده باشید که از پروتز موقتی که چند ماه استفاده می کردید برای سه تا پنج سال استفاده کنید. درد، ناراحتی و عدم ثبات برخی از نشانه های بررسی مجدد پروتز شما توسط پزشک است. در این شرایط متخصص پروتز شما ممکن است تنظیم تجهیزات فعلی شما یا جایگزینی یکی از پروتز ها را توصیه کند. ممکن است تجویز یک پا جدید پروتز دریافت کنید، که به طور متوسط ​​هر سه تا پنج سال اتفاق می افتد. اگر پروتز های جدیدی دریافت می کنید، مهم است که برای درک نحوه کارکردن با آنها وقت بگذارید. فیزیوتراپی می تواند به هماهنگی و تنظیم اجزای جدید یا پای پروتز جدید شما کمک کند.

فناوری پروتز پاها همیشه در حال تحول است!

همیشه پیشرفت های جدیدی در فناوری اندام های پروتز مانند  پیشرفت اجزای ریز پردازنده و اجزای خاص وجود دارد.

در اتصالات ریزپردازنده ها از تراشه ها و سنسورهای رایانه ای استفاده می کنند تا یک حرکت طبیعی تر به دست آورند. حتی ممکن است حالتهای مختلفی برای پیاده روی روی سطوح مسطح یا بالا و پایین پله ها داشته باشند.

همچنین پاهای پروتز مخصوصی برای فعالیت های مختلف از جمله دویدن ، دوش گرفتن یا شنا وجود دارد که می توانید در صورت نیاز آنها را سفارش دهید. در بعضی موارد ، پروتز شما می تواند برای پیشبرد اهداف مختلف ، توسط متخصص شما اصلاح شود.

جراحی Osseointegration گزینه دیگری است. این روش شامل قرار دادن ایمپلنت فلزی به طور مستقیم به استخوان است ، بنابراین نیازی به سوکت نیست. سپس پروتز پای مستقیماً به آن وصل می شود. اگرچه این روش برای همه مناسب نیست و هنوز در حال بررسی است ، اما می تواند ادراک حسی را بهبود بخشد.

یادآوری این نکته حائز اهمیت است که شما در جستجوی گزینه های مختلف پروتز تنها نیستید. تیم مراقبت شما به شما کمک خواهد کرد و در مورد پای پروتز ایده آل که متناسب با سبک زندگی شما باشد برایتان تصمیم می گیرد.

 Source: www.hopkinsmedicine.org