29 بهمن 1398 توسط  کلینیک حکیم 0 دیدگاه

چگونگی ساخت پروتز

ساخت پروتزها شامل مراحل مختلفی می شود. در واقع پروتزها تجهیزات پزشکی هستند که برای برگرداندن عملکرد طبیعی به اندام هایی که دچار قطع عضو شده اند، استفاده می شوند. در واقع ساخت پروتز مناطقی از بدن را که دچار نقص شده است مجبور به حرکت مجدد می کند. در این صورت امکان انجام بسیاری از کارها برای این افراد ایجاد می شود.

پروتز ها اندم هایی مکانیکی و شبیه سازی شده به اعضای از دست رفته بدن مانند دست یا پا هستند. در ساخت پروتز از متریال های متفاوتی به منظور بالا بردن سطح کیفیت و ماندگاری آنها استفاده می شود. بدون شک پروتز ها در زمان های قدیم به این صورت پیشرفته و مجهز نبودند و به مرور زمان انواع متفاوتی از آنها تولید و به بازار عرضه شده است.

چگونگی ساخت پروتز

تاریخچه ساخت پروتز

در حدود 600 سال قبل از میلاد زره پوشان قرون وسطی اولین پروتز ها از جنس آهن سنگین و بدون انعطاف را تولید کردند. این نوع از انواع پروتزها بدون رابط بودند. بنابراین امکان حرکت دادن آنها وجود نداشت. با گذشت زمان و ساخت انواع پروتز توسط افراد متفاوت، باز هم ویژگی های یک پروتز مناسب و با کیفیت در ساخت آنها مشاهده نشد.

این امر در قرن نوزدهم با تغییرات و تحولات اساسی روبرو شد. فردی به نام جی هانگر که در جنگ جهانی پای خود را از دست داده بود توانست در سال 1861 شرکت خود را برای ساخت پروتز یا پای مصنوعی تاسیس کند. طی سالهای زیاد این شرکت هنوز به فعالیت خود به عنوان سازنده انواع پروتز ادامه می دهد.

در قرن بیستم پیشرفت های شگرفی در صنعت ساخت پروتز ایجاد شد. این پروتز ها از موادی مانند پلاستیک های مدرن و سبک تر همراه با دوام و مقاومت بالاتری ساخته شدند. طی این جریان امکان جابجایی و حمل این پروتز ها برای افرادی که دچار قطع عضو بودن بسیار راحت تر از قبل بود. رنگدانه های مناسبی که در این تجهیزات استفاده می شد، شبیه سازی بهتری با پوست افراد ایجاد می کرد.

در این قرن اندام های مصنوعی میوالکتریک به بازار عرضه شد. این پروتز ها با استفاده از جریان برق، عضلات بازو یا پای افراد را به حرکت وا می داشتند. ساخت پروتز میوالکتریک در سال 1940 در سراسر جهان گسترش پیدا کرد.

در سال های اخیر نوع جدید از پروتزها ساخته و به بازار وارد شده اند. این پروتزها به صورت رایانه ای سبب حرکت اندام های قطع شده می شوند. بیشتر از 85 درصد از شرکت های خصوصی ساخت پروتز از CAD CAM برای طراحی مدل های متفاوت پروتز استفاده می کنند.

در ساخت پروتز چه تجهیزاتی نیاز است؟

در تجهیزات یک پروتز، می توانید یک سوکت هوا، یک ساختار داخلی یا اسکلت، دکمه های زانو، کمربندهای نگه دارنده متصل به بدنه، جوراب های پروتز برای پوشاندن قسمت های تماسی و پوست شبیه سازی شده را مشاهده کنید.

با این حال این اندام های مصنوعی در بسیاری از مواقع ممکن است تجهیزات دیگری را نیز در خود داشته باشند. این امر بستگی به موادی دارد که در ساخت پروتز از آنها استفاده می شود.

دستگاه های پروتز در ابتدا باید دارای وزن کم و سبک باشند. به همین دلیل بسیاری از بخش های اصلی آن از پلاستیک ساخته می شود. سوکت هوا را از ماده پلی پروپیلن می سازند. فلزات دیگری مانند تیتانیوم و آلومینیوم را به جای فلزات سنگین دیگر استفاده می کنند.

در مواقعی نیز استفاده از آلیاژهای این فلزات تا حدود زیادی مقاومت و کارایی آنها را در ساخت پروتز بالاتر می برد. در تولید پروتز های جدید از فیبر کربن برای ساخت اسکلت دارای وزن کم استفاده می شود.

در برخی از اندام های مصنوعی مانند پا هنوز هم در برخی از نواحی از چوب و فوم اورتان برای این منظور استفاده می شود. سایر مواد مانند پلی اورتان، پلی پروپیلن، اکریلیک و پلی اورتان از جمله مواد دیگری است که در ساخت پروتز از آنها استفاده می شود.

در ساخت جوراب های پروتزی، پارچه های نرم و بسیار مقاوم کارایی بالایی دارند. جوراب ها در ابتدا از پشم و امروزه از پنبه و مواد مصنوعی دیگر ساخته می شوند.

در ساخت پروتز ظاهر فیزیکی آن باید بسیار ماهرانه طراحی شود. این اندام ها باید شباهت بسیاری به اندام های قطع شده داشته باشند. در کنار کارایی بالایی که این تجهیزات از خود ارائه می دهند، بحث ظاهر از اهمیت بالایی برخوردار است.

پروتز هایی که به صورت اسکلت طراحی می شوند دارای پوششی نرم از مواد فوم پلی اورتان هستند که با شکل اصلی اندام ها مطابقت دارند. در نهایت پوشش جوراب یا پوست مصنوعی روی آنها قرار داده می شود.

چگونگی ساخت پروتز

فرآیند ساخت پروتز ها چگونه است؟

پروتز ها محصولاتی تخصصی هستند که باید تحت نظر پزشک و فیزیوتراپ برای بیمار تجویز شوند. بنابراین نمی توانید آنها را در فروشگاه ها تهیه کنید. بسیاری از تجهیزات پروتزها به صورت جداگانه و برخی از آنها مانند سوکت هوا سفارشی تولید می شوند.

در نهایت بنا به نیاز بیمار تجهیزات مورد نظر به یکدیگر متصل می شوند و مورد استفاده قرار می گیرند. در ادامه به نحوه ساخت پروتز و قسمت های متفاوت این تجهیزات اشاره می کنیم.

1.برای ساخت پروتز در ابتدا باید دقت و توجه خاصی را مبذول داشت. زیرا پروتزها باید بسیار شبیه به اندام های قطع شده افراد طراحی شوند. به همین دلیل متخصص پروتز برای شروع ساخت در ابتدا به مطالعه در مورد عضو قطع شده و ساخت مدل دیجیتالی مناسب با اندام قطع شده می پردازد.

2.در این مرحله طول اندام ها اندازه گیری و محل قرارگیری مفاصل و تاندون ها در نظر گرفته می شود. در این زمان متخصص پروتز از گچ برای ساخت قالب مناسب استفاده می کند. گچ مورد استفاده سریع خشک می شود و نمونه ای از اندامی که باید ساخته شود را برای متخصص ایجاد می کند.

3.ساخت سوکت به گونه ای است که از یک ورق ترموپلاستیک شفاف برای این منظور استفاده می شود. این ورق را گرم می کنند و در بالای قالب در محفظه خلا قرار می دهند. در این زمان هوای بین ورق و قالب از درون محفظه کشیده می شود. طی این جریان ورق مربوطه شکسته می شود و شکل قالب را به خود می گیرد. در نتیجه سوکت هوا تولید می شود.

4.سوکت ایجاد شده را روی بیمار تست می کند تا متناسب با شرایط او آن را تولید کنند. بیمار باید احساس راحتی کند، در غیر این صورت سوکت تولید شده مناسب نیست. با توجه به این امر دوباره گرمادهی به آن انجام می شود تا تغییراتی در آن به وجود بیاید.

5.طی این جریان سوکت دائمی را تولید می کنند. با توجه به متریالی مانند پلی پروپیلن در ساخت پروتز، روی قالب خلا ایجاد می کنند. در واقع اندازه این تجهیزات بعد از عمل کوچک می شود و تا حدود یک سال زمان نیاز است تا تثبیت شوند. بنابراین با تغییرات آناتومی امکان تعویض سوکت وجود دارد.

6.روش های ساخت پروتز ممکن است متفاوت باشد. ساخت قطعات پلاستیکی با استفاده از ایجاد خلا و تزریق آن به قالب برای شکل گیری مواد پلاستیکی مذاب و خنک شدن آن در نتیجه بیرون کشیدن پلاستیک از قالب سبب می شود تا قطعات پلاستیکی ساخته شوند.

قطعات فلزی از تیتانیوم و آلومینیوم نیز در قالب های مخصوص به خود ریخته می شوند. قطعات چوبی نیز با استفاده از اره و سایر تجهیزات نجاری مورد استفاده قرار می گیرند. این تجهیزات در انتها با استفاده از پیچ، چسب و لمینت در کنار یکدیگر متصل می شوند. در نهایت پوست مصنوعی و شبیه سازی شده روی این تجهیزات قرار می گیرد. در این صورت مراحل ساخت پروتز به پایان می رسد.

Source: www.madehow.com

6 فروردین 1398 توسط  کلینیک حکیم 0 دیدگاه

سه عامل مهم برای حداکثر رساندن بازده پروتز یا اندام مصنوعی

سه عامل مهم برای حداکثر رساندن بازده پروتز یا اندام مصنوعی

به دلایل زیادی ممکن است قطع عضو نیاز باشد. از جمله این عوامل بیماری های شریانی و یا بیماری دیابت و یا حوادث هستند. قطع عضو ممکن در اندام فوقانی یا تحتانی شخص اتفاق بیفتد. پروتز یا اندام مصنوعی دستگاهی مصنوعی است که قسمتی از بدن که از دست رفته است را جایگزین می کند. پروتزها بخش مهمی از پروسه توانبخشی پس از قطع عضو  هستند و به بازگرداندنی تحرک به بیماران کمک شایانی می کنند. اگر بخشی از بدن از دست رفته باشد، اغلب توصیه می شود که با یک دستگاه مصنوعی یا همان پروتز این قسمت را جایگزین کنید. حداقل عملکرد هر پروتز این است که این امکان را برای کاربر فراهم کند که به طور مستقل و بدون مشکل فعالیت های روزانه خود (مانند راه رفتن، خوردن، و پانسمان) را انجام دهد. با این حال، پروتز ممکن است کاربر را قادر به عملکرد تقریبا مشابه و یا به همان خوبی قبل از قطع عضو کند. هر چه پروتزها امکانات و راحتی بیشتری فراهم آورند، بیمار احساس راحتی بیشتری داشته و فرد می تواند فعالیت های سابق خود را با انتخاب یک پروتز مناسب ادامه دهد.

اینکه پروتزها چقدر خوب کار خود را انجام می دهند، ترکیبی از مسائل مختلف است. برای اکثر افراد، سه مورد از مهمترین عوامل عبارتند از:

  • سوکت مناسب
  • هم ترازی مناسب
  • توانایی های فیزیکی و روحی بیمار همراه با دسترسی به درمان یا آموزش.

زمانی که برای حل مشکل خود بعد از تجربه ی قطع عضو به ارتوپد فنی که در زمینه ی پروتزها تخصص دارد مراجعه می کنید، ارتوپد فنی برای انتخاب پروتز مناسب برای وضعیتتان به شما مشاوره می دهد. اطلاع از نحوه ی عملکرد پروتز می تواند به شما اطمینان دهد که پروتز انتخابی برای شما مناسب است.

 

سه عامل مهم برای حداکثر رساندن بازده پروتز یا اندام مصنوعی

 

سوکت

ارتوپد فنی به صورت سفارشی و منحصر به فرد سوکتی را مناسب با شکل انتهای اندام قطع شده ی شما طراحی کرده و می سازد. مناسب بودن اندازه سوکت مهم است چرا که سوکت بدن شما را به اندام مصنوعی متصل می کند. همانطور که حرکت می کنید، مراکز جذب ضربه سوکت و مناسب بودن اندازه سوکت، به توزیع و به حداقل رساندن تاثیر ضربه کمک می کند.

انتخاب های زیادی برای نوع مواد و شکل سوکت وجود دارد که متخصص شما می تواند بر اساس مدل زندگی و وضعیت جسمانی شما از میان آن ها مناسب ترین گزینه را انتخاب نماید. امروزه رایج ترین مواد عبارتند از: فیبر پلاستیکی، گرافیت کربن و فیبر کربن. شکل سوکت ها نیز به طور گسترده ای متفاوت هستند.

 

مزایای سوکت با اندازه مناسب عبارتند از:

  • حرکت محدود اندام شما در داخل سوکت، که می تواند اصطکاک را کاهش دهد و سلامتی و آسایش پوست را بهبود بخشد.
  • داشتن کنترل خوب روی عملکرد پروتز خود.

به یاد داشته باشید که حجم اندام باقی مانده شما در طول روز تغییر می کند و بر روی سوکت شما تاثیر می گذارد. با ارتوپد فنی خود درباره جوراب، گزینه های تعلیق و راه های دیگر برای مدیریت این تغییرات صحبت کنید.

 

هم ترازی

هم ترازی در پروتز نشان دهنده چگونگی سازگاری قطعات در رابطه با یکدیگر است. هم ترازی یک خط عمودی ساده نیست. هم ترازی پروتز تفاوت های جزئی دارند، بر اساس چیزهایی مانند:

  • نوع و نحوه کارکرد اجزاء
  • طول اندام باقی مانده و درجه قطع عضو
  • اندازه و حالت بدن
  • توانایی کنترل پروتز

ارتوپد فنی شما براساس بازخورد شما و همچنین تخصص بالینی خود هم ترازی را تنظیم می کند.

مزایای هم ترازی خوب عبارتند از: کنترل بهتر، ثبات بیشتر، راحتی و عملکرد بهتر.

 

توانایی های فیزیکی و روحی

برای اطمینان از اینکه پروتزی که برای شما تجویز می شود بالاترین عملکرد را داشته و بهترین انتخاب برای شماست، متخصص پروتز شما در مورد نحوه زندگی شما سوالاتی خواهد پرسید:

  • از چه نوع فعالیت هایی لذت می برید؟
  • آیا شما کار می کنید یا قصد دارید که به کار بازگردید؟
  • چالش های فیزیکی در خانه، محله و محل کار شما چیست؟

متخصص پروتز همچنین سلامت جسمی شما از جمله مواردی مانند قدرت عضلانی، استقامت و تعادل را مورد بررسی قرار می دهد. مهم است که در مورد پتانسیل ها و هر آنچه ممکن است با توجه به وضعیت فعلی شما رخ دهد فکر کنید.

در نهایت، هنگامی که از اندام مصنوعی جدیدی استفاده می کنید، درمان یا توانبخشی می تواند به شما کمک کند تا اطمینان حاصل کنید که تمام جزئیات مربوط به استفاده از پروتز خود را می دانید. حتی اگر این پروتز، اولین پروتز شما نیست، مهارت های شما ممکن است تغییر کرده باشد و تکنولوژی پروتز ممکن است متفاوت باشد. در مورد مراقبت های مربوط به پروتز خود، به متخصص پروتز یا همان ارتوپد فنی مراجعه نمایید. برای حصول اطمینان از اینکه می دانید که چگونه پروتز خود را حرکت دهید و پروتز چگونه می تواند به شما در انجام کارها به طور مستقل تر و فعال تر کمک کند، زمان بگذارید.

 

source: ottobockus.com

 


کلینیک ارتوپدی فنی حکیم