دنیای متعلق به پروتز کودکان را باید مانند بزرگسالان دنیای بی حد و حصر و سرشار از امید به زندگی دانست. کودکان نیز همانند همتایان بزرگسال خود به دلیل عواملی مانند قطع عضو در اثر بیماری یا تروما یا نقص های مادرزادی به پروتز نیاز دارند.

البته انواع پروتزی که برای کودکان مورد استفاده قرار می گیرد، شباهت زیادی به پروتز بزرگسالان ندارد و همین امر انتخاب انواع پروتز برای آنها را دشوار می کند. اما چرا یافتن پروتز مناسب برای کودکان و تنظیم آنها دشوار است؟

کودکان نیز همچون ما بزرگسالان حق زندگی و لذت بردن از آن را دارند. به همین دلیل در مقاله پیش رو قصد داریم که اطلاعات جامعی از پروتز کودکان را در اختیار شما قرار دهیم و موانع موجود در مسیر انتخاب پروتز مناسب را ارزیابی کنیم.

چه موانعی جهت تهیه پروتز کودکان وجود دارد؟

انتخاب یک پروتز مناسب برای کودکان که متناسب با توانایی ها و قابلیت های آنها باشد، به هیچ وجه کار ساده ای نیست. در ادامه برخی از مهمترین موانع را مورد بررسی قرار می دهیم:

سن

بیشتر پروتزها برای افرادی طراحی شده اند که از نظر جسمی و ذهنی به بلوغ رسیده اند. با رشد کودکان، شاهد افزایش سن، بلوغ عقلی، اندازه اندام های بدن و بهبود توانایی های جسمی آنها هستیم. یک کودک خردسال با سابقه قطع عضو بازو، نمیتواند نحوه استفاده صحیح از پروتز دست را درک کند.

به همین ترتیب، یک کودک نوپا که بدون اندام زیر زانو متولد شده است، به یک پروتز زیر زانو نیازی نخواهد داشت. دو عامل مهم وجود دارد که هنگام انتخاب پروتزی که کودک به آن نیاز دارد، باید بدان توجه داشت:

• سن کودک
• محیطی که کودک در آن رشد می کند.

علاوه بر این، جهت انتخاب پروتز کودکان باید به سطح تحرک او نیز توجه داشت، مانند اینکه کودک دچار قطع عضو کدام یک از توانایی های خزیدن، ایستادن، راه رفتن یا دویدن را دارد. به طور کلی برای کودکانی با وجود قطع عضو در ناحیه پا، معمولا تا زمان شروع تلاش جهت ایستادن و پیشرفت در هر مرحله از راه رفتن پروتزی انتخاب نمی شود.

در نهایت نیز پروتزی برای کودکان انتخاب خواهد شد که شباهت بسیاری با پاهای طبیعی داشته باشد. البته همین روند در رابطه با پروتز سایر اندام های بدن در نظر گرفته می شود.

اندازه

اندازه نه تنها به عنوان یک معضل بلکه یه عنوان یک چالش اساسی در رابطه با پروتز کودکان شناخته می شود. روند طراحی پروتزها بدین گونه است که ابتدا انواع مختلفی از پروتزهای برای بزرگسالان ساخته شده و عملکرد آنها بررسی می شود.

در ادامه این پروتزها در سایز متفاوتی جهت استفاده کودکان نیز تهیه می شود. یکی از دلایلی که تا این حد بر پروتز بزرگسالان تاکید می شود، تعداد بالای پروتزهایی است که برای این افراد طراحی و تولید شده است.

اما این امر نمی تواند واقعیت نیاز به پروتزهای تخصصی برای کودکان را تغییر دهد. همانطور که پیش تر بیان شد، متخصصان کودک مجبور هستند که پروتزهای بزرگسالان را متناسب با نیازهای کودکان تنظیم کنند.

این امر به تنهایی نیاز به تخصص و توانمندی بالایی در این زمینه دارد. اگرچه پروتزهای بزرگسالان نیز در اندازه های گوناگونی تهیه می شوند اما تطبیق این اندازه ها با نیاز کودکان همواره امکان پذیر نخواهد بود.

علاوه بر این، نگرانی هایی در رابطه با رشد نامناسب سایر اندام های بدن کودکان در اثر استفاده از پروتزهای غیر استاندارد بزرگسالان وجود دارد که استفاده از پروتز کودکان را محدود می کند.

رشد کودکان

حتی اگر یک پروتز بزرگسال با موفقیت منجر به کمک به کودکان دارای نقص عضو شود، هیچ تضمینی وجود ندارد که کودک این امکان را داشته باشد که در بازه زمانی طولانی از این وسیله استفاده کند.

کودکان دائما در حال رشد هستند و استخوان های آنها چه از لحاظ طولی و چه از لحاظ عرضی به طور مداوم تغییر می کند. به همین دلیل است که پروتز کودکان باید به طور منظم تنظیم یا به روز شوند که این امر برای والدین این کودکان هزینه بر خواهد بود.

در حالی که یک بزرگسال این امکان را دارد که طی یک دهه تنها از یک پروتز استفاده کند، کودکان در همین بازه زمانی به چندین پروتز نیاز خواهند داشت. با هر پروتز جدید، احتمالا به یک تغییر نیاز خواهیم داشت که مانع دیگری را برای کودکان رقم می زند.

مراقبت از پروتز

مانع اصلی دیگری که در انتخاب پروتز کودکان وجود دارد، نحوه مراقبت از پروتز است. اما جهت حل این مشکل چه راهکاری وجود دارد؟ بسیاری از متخصصان آموزش به کودک جهت مراقبت از محل قطع عضو و پروتز را راه حل این معضل می دانند..

اگرچه کمک والدین نیز در این امر بسیار اثربخش خواهد بود اما کودکان نیز باید جهت مراقبت از پروتز و اندام خود باید خودکفا شوند. یک کودک باید پروتز خود را در هنگام استراحت خارج کند و در بازه های زمانی مشخص، محل قطع عضو خود را معاینه کند.

حتی اگر هیچ نشانه ای از آسیب یا تحریک پوست در محل قطع عضو وجود نداشته باشد، این ناحیه باید به طور منظم تمیز شود و با مرطوب کننده های مخصوص، مراقبت های لازم از آن صورت گیرد.

سایر نکاتی که کودکان در هنگام استفاده از پروتز باید بدانند، چیست؟

• هنگامی که کودک از پروتز استفاده نمی کند، لازم است که از جوراب یا باندهای مخصوص جهت پوشاندن ناحیه قطع عضو استفاده شود، بدین ترتیب احتمال ورم کردن این ناحیه کاهش پیدا خواهد کرد.
• سوکت های پروتز کودکان، جوراب ها و بانداژها باید به طور منظم به کمک آب و صابون تمیز شوند، بدین ترتیب از تجمع باکتری ها در اطراف در محل قطع عضو پیشگیری خواهد شد.
• باید به کودک آموزش داده شود که در حین انجام فعالیت هایی که آب یا مواد شیمیایی در آن دخالت دارد، از پوشیدن پروتز خودداری کند. مگر اینکه پزشک متخصص تشخیص داده باشد که پروتز مورد استفاده کودک شما برای چنین فعالیت هایی مناسب است.

چه راه حلی برای رفع این مشکلات اندیشیده شده است؟

ما به طور روزافزون شاهد پیشرفت تکنولوژی و فناوری در زمینه های متعدد هستیم که حوزه پروتز کودکان نیز از پیامدهای آن بی نصیب نبوده است. متاسفانه بیش از 50 درصد از مردمان مناطق جنگ زده که به پروتز دارند را کودکان تشکیل می دهند.

قطع عضو کودکان، فرایند پیچیده ای است که سختی های طاقت فرسایی برای آنها به دنبال داشته است. با این حال متخصصان به دنبال انواع پروتزهایی هستند که بدون ایجاد هرگونه درد یا وارد آوردن فشار به اندام دچار نقص عضو، راحتی را برای کودکان به ارمغان آوردند.

نتیجه گیری

در نهایت براساس آنچه بیان شد، موانع متعددی بر سر راه کودکان جهت بهره مندی از پروتز وجود دارد. مهمترین عامل محدود کننده را باید سن کودک دانست و لازم است که نیازهای او در هر سن خاصی در نظر گرفته شود.

عامل مهم دیگر اندازه پروتزها است. اگرچه پروتزها در انواع سایزها طراحی و تولید می شوند اما تطبیق با با اندازه مورد نیاز کودکان دشوار است. رشد مداوم کودکان نه تنها پروتزهای قبلی را بلا استفاده خواهد کرد، بلکه هزینه های بسیاری برای والدین آنها نیز در بر خواهد داشت.

اما ما همواره به آینده ای روشن برای این کودکان امیدوار هستیم و هر روز شاهد پیشرفت های چشمگیری در این حوزه بوده ایم که خوشحالی کودکان و رضایتمندی آنها را تضمین خواهد کرد.

Source: www.kenneyorthopedics.com, ww.ft.com