زمانی که افراد دچار قطع عضو در اندامی نظیر پا می شوند، پروتز یا پای مصنوعی نقش مهمی در توان بخشی آن ها دارد. در این مطلب نحوه عملکرد پای مصنوعی را بررسی می کنیم. پای مصنوعی به مثابه پای طبیعی افراد است؛ از این رو کمک شایانی در انجام امور آنها می کند. همچنین موجب می شود افرادی که دچار قطع عضو شده اند، مجددا استقلال پیدا کنند، به راحتی راه بروند و جایگاه اجتماعی خود را در جامعه به دست می آورند.

پس از طراحی و ساخت پای مصنوعی، به بیمار آموزش های لازم در جهت استفاده از آن داده می شود. در این مقاله، مطالب مرتبط با کارکرد پای مصنوعی را بیان می کنیم.

عملکرد پای مصنوعی به صورت کلی

شخصی که از پای مصنوعی استفاده می کند، در واقع باید به استفاده از یک اندام جدید خارجی عادت کند. با پیشرفت علم پزشکی و تکنولوژی در ساخت تمامی قطعات پای مصنوعی همچون مچ پا، انگشتان و غیره دقت زیادی شده است؛ از این رو پای مصنوعی توانایی با گذشت زمان راه رفتن را به افراد می دهد.

لازم به توضیح است که افراد باید شیوه درست راه رفتن با پای مصنوعی را بیاموزند که این مهم فرآیندی زمان بر بوده؛ اما با کمک پزشک فیزیوتراپ دست یافتنی است.

پروتزها و انواع بخش های مربوطه

پروتزهای متنوعی وجود دارند که انسان را قادر به راه رفتن می کند. این پروتزها که در اکثر موارد شبیه به پای طبیعی افراد است، اگرچه در طراحی های گوناگونی ساخته شده اند؛ اما هدف و عملکرد کلی آن ها، راه رفتن است. همچنین از قطعات مشابهی نیز ساخته شده اند.

قطعات پروتز

یکی از نکات جالب توجه در بررسی عملکرد پای مصنوعی، قطعات آن است. قطعات ذیل در انواع پروتز ها مشابه یکدیگر هستند. این موارد عبارت‌اند از:

• سوکتي که باله اندام قطع شده در آن قرار مي گيرد؛
• سوسپانسیون که پروتز را روی کنده نگه می دارد؛
• شافت؛
• اندام اصلی پای مصنوعی؛
• پوشش مخصوص پا.

عوامل موثر بر انتخاب و استفاده از پروتز

در این بخش به بررسی عوامل موثر بر انتخاب پروتز می پردازیم. این عوامل عبارت اند از:

• محل و سطح قطع عضو؛
• وضعیت اندام باقی مانده؛
• سطح فعالیت فرد، به ویژه برای پروتز پا؛
• اهداف و نیازهای خاص بیمار.

تمامی مراحل پروتز پا در یک نگاه

خوب است بدانید فرد متخصصی که در حوزه نصب و طراحی پروتز مهارت دارد، اقدام به نصب آن می کند. روند پروتزگذاری و اقدامات لازم برای پروتز بعد از قطع عضو، پس از برطرف شدن ورم و بهبودی زخم در بیمارستان آغاز می شود. برای پروتزگذاری متخصص عوامل ذیل را در نظر می گیرد:

• اندازه گیری کنده و اندام سالم؛
• آستر سیلیکونی نصب شده؛
• ساخت قالب گچ؛
• مد کردن سوکت؛
• تشکیل قطعات پلاستیکی و سپس ایجاد قطعات فلزی اندام؛
• اتصال شافت؛
• تراز پروتز.

دکتر با در نظر گرفتن شرایط بیمار مدت زمانی را که قادر به تمرین کردن با پای مصنوعی است، برای او مشخص می کند. در این مرحله فیزیوتراپیست، نکات مهم مربوط به درست راه رفتن، نحوه استفاده از پروتز و مراقبت های لازم را با بیمار در میان می گذارد.

مزایای پروتز پا

پای مصنوعی به سبب ویژگی هایی که دارد، برای افرادی که از قطع عضو رنج می برند، دارای مزایای بسیاری است که از این قبیل است:

 راه رفتن و ایستادن با اطمینان خاطر

عملکرد پای مصنوعی به نحوی است که به فردی که دچار قطع عضو است، امکان ایستادن روی پاهایش را می دهد. در این خصوص جای هیچگونه نگرانی برای از دست دادن تعادل وجود ندارد. برخی از پاهای مصنوعی به نحوی طراحی و ساخته شده اند که امکان راه رفتن حتی با قدم های کوچک را به فرد می دهند.

تغییر وضعیت بدون دردسر

بسیاری از افراد قبل از استفاده از پای مصنوعی مجبورند هنگام نشستن یا برخاستن کمی مکث کنند. پروتز پا به شما این امکان را می دهد به راحتی روی صندلی نشسته و مجددا بایستید.

یکی دیگر از مزایای پای مصنوعی این است که خود به خود موقعیت شما را تنظیم می کند و نیازی به تنظیم دستی نیست؛ لذا با استفاده از پروتز پا، افراد بدون استفاده از دست امکان انجام کارهایشان را دارند.

حرکت کردن با اعتماد به نفس

با پوشیدن پای مصنوعی دیگر هیچ جای نگرانی در خصوص اینکه به زمین بیفتید یا تعادلتان را از دست بدهید، وجود ندارد. پروتز این فرصت را به شما می دهد که هنگام تلو تلو خوردن یا تکان های کوچک، دوباره تعادل خودتان را حفظ کنید.

با استفاده از پای مصنوعی به راحتی از پله ها پایین خواهید آمد و همچون پای طبیعی امکان قدم گذاشتن سریع وجود دارد.

 نگرانی کمتر

با پای مصنوعی دیگر به دیگران وابسته نخواهید بود و مستقل می شوید. نگرانی نزدیکان شما نسبت به شما کمتر شده و نیاز به مراقبت های ویژه نیز نخواهید داشت؛ زیرا خودتان قادر هستید تمامی امور روزمره را انجام دهید.

با استفاده از پای مصنوعی، فرد اطمینان بیشتری نسبت به جایگاه خود در جامعه خواهد داشت و همچون سایر افراد و بدون هیچ محدودیتی به زندگی طبیعی خود ادامه می دهد.

از آنجا که هر بیمار که بنابر عوامل مختلف دچار قطع عضو شده است، منحصر به فرد و متفاوت از دیگری است، هر اندام مصنوعی باید متناسب با شرایط هر فرد تنظیم و سپس ساخته شود. این فرآیند را متخصص ساخت پروتز انجام می دهد.

ساخت و کارکرد پای مصنوعی

شایان ذکر است که ساخت و طراحی پای مصنوعی در مراحل گوناگونی صورت می گیرد. در ابتدا متخصص موردنظر، برای طراحی پای مصنوعی اقدام به اندازه گیری دقیق می کند. به سبب این امر متخصص اندازه های اعضای بدن بیمار را بررسی می کند تا یک پای مصنوعی متناسب و دقیق با بدن او بسازد.

خوب است بدانید قبل از عمل متخصص پروتز و پزشک جراح در خصوص جزئیات این امر با یکدیگر گفت و گو می کنند. با گذشت چند هفته از عمل قطع عضو، بعد از کاهش تورم و بهبودی زخم، متخصص از اندام باقیمانده قالب گچی تهیه می کند. این قالب الگویی مناسب برای تهیه یک نمونه از اندام باقی مانده است.

امروزه با پیشرفت علم و تکنولوژی امکان اندازه گیری دیجیتالی نیز میسر شده است. یکی دیگر از موارد حائز اهمیت در این مرحله، مد نظر قرار دادن ساختار اندام باقی مانده بیمار همچون محل قرارگیری هر عضله، تاندون ‌ها و استخوان‌ هاست. لازم است ذکر شود که سلامتی بیمار و وضعیت پوست وی نیز از موارد موثر در طراحی اندام مصنوعی است.

سخن آخر

در این مطلب نحوه عملکرد پای مصنوعی و مزایای آن را مطمح نظر قرار دادیم. افراد زیادی به سبب بیماری های مختلف، حوادث و غیره پای خود را از دست می دهند و این مسئله به یکی از معضلات اصلی زندگی آن ها تبدیل می شود. با پیشرفت علم پزشکی و تکنولوژی دیگر جای نگرانی نیست؛ زیرا پای مصنوعی همچون پای طبیعی عمل کرده و فرد را از کمک دیگران بی نیاز می کند.

پزشک متخصص با اندازه گیری اندام های بیمار و در نظر گرفتن ویژگی های بدنی او پای مصنوعی متناسب با بدن او را طراحی می کند. لازم به توضیح است که پای مصنوعی نیازی به تنظیم دستی ندارد و با تغییر موقعیت شما، خود به خود تنظیم می شود.

با استفاده از پای مصنوعی افراد مجددا به زندگی عادی خود برمی گردند و اعتماد به نفس از دست رفته خود را باز می یابند. با پای مصنوعی دیگر جای نگرانی در خصوص از دست دادن تعادل یا به زمین افتادن نیست؛ زیرا این اندام مطابق با ساختار بدن شما طراحی شده و در مدت زمان کوتاهی به آن عادت خواهید کرد.

Source: www.webmd.com, www.radboudumc.nl

آیا نگران نصب پروتز زیر زانو برای کودکان خود هستید؟  شما با آگاهی از شرایط و نحوه مدیریت موقعیت پیش آمده به راحتی قادر خواهید بود خود و فرزند دلبندتان را برای نصب پروتز آماده کنید.

ممکن است کودک شما بنا به دلایلی از جمله بیماری مادرزادی، بیماری پس از تولد یا آسیب دیدگی به استفاده از پروتز زیر زانو نیاز پیدا کرده باشد نگران نباشید. دلیل اصلی نیاز به نصب پروتز زیر زانو هر یک از موارد بالا که باشد هیچ تفاوتی در نحوه مدیریت و برخورد با شرایط ندارد.

فرزند شما آینده درخشانی دارد که هیچ عاملی برای او مانع و محدودیت محسوب نخواهد شد. کافی است خود شما با شرایط به خوبی کنار بیایید. زمان همه چیز را درست می کند. به مرور زمان کودک شما به شرایط عادت می کند و به صورت کاملا عادی به فعالیت های روزمره و تلاش برای آینده روشن خود خواهد پرداخت.

پیشرفت علم به گونه ای است که به کودک شما کمک خواهد کرد که با توجه به علایق و استعداد های خود بدون هیچ محدودیتی در مسیر دلخواه خود قدم گذارد. در ادامه با ما همراه باشید که با نحوه مدیریت صحیح این شرایط به خوبی آگاه شوید و نگرانی های خود را به فراموشی بسپارید!

زمان مناسب برای نصب پروتز زیر زانو

اگر فرزند شما در دوره نوزادی به سر می برد و هنوز فعالیتهای حرکتی خود را آغاز نکرده است بهترین زمان برای نصب پروتز است. این عمل باعث می شود نوزاد و سیستم بدنی او به راحتی با شرایط جدید وفق پیدا کرده و مطابق این شرایط رشد کنند.

در چنین شرایطی بدن کودکی آمادگی انتقال و پذیرش پروتزهای دائمی را بدست می آورد. البته لازم به ذکر است که تمامی این مراحل تحت نظر پزشک متخصص صورت می گیرد و پزشک با بررسی شرایط هر نوزاد تصمیم خود را برای زمان نصب پروتز زیر زانو اعلام می کند.

قوانین و اصول رایج برای نصب پروتز

از قوانین اصلی برای استفاده از پروتز آگاه سازی کودکان از شرایط خاص آنان است. برای نوزادان و کودکان توضیح شرایط با تمامی جزئیات ضروری نیست؛ همین که آنها بدانند چگونه باید از این عضو جدید استفاده کنند کافی است.

درباره نوجوانان و جوانان آگاهی از جزئیات مسئله به وضوح ضرورت دارد، چرا که فرزندان شما در این بازه سنی برای زندگی خود برنامه ها و فعالیت های خاصی دارند. این اشخاص باید با توجه به موقعیت و شرایط خاص خود فعالیت های روزمره و برنامه ریزی های بلند مدت خود را مدیریت کنند.

در نوزادان به دلیل بالا بودن سرعت رشد در آنها هر 6 ماه یکبار نیاز به تعویض پروتز، ایجاد اصلاح و تغییرات وجود دارد. در نوجوانان این بازه زمانی کمی بیشتر می شود. در جوانان ممکن است به صورت سالانه یا حتی مدت زمانی بیشتر از یکسال نیاز به ایجاد تغییرات و اصلاح نصب پروتز زیر زانو نیاز باشد.

آموزش استفاده صحیح از پروتز

لازم است در مراحل ابتدایی، خود شما به صورت مداوم مراقب کودک عزیزتان و عضو جدید او باشید. به مرور زمان به او آموزش دهید که با نظارت شما کارهایش را خودش انجام دهد. از کودک خود بخواهید مراقب عضو جدید و اندامی که نصب پروتز زیر زانو روی آن انجام شده است باشد.

پس از گذشت زمان کوتاهی دیگر حتی نیازی به نظارت نخواهید داشت. عضوی که پروتز روی آن نصب شده است و همینطور خود پروتز نیاز به مراقبت هایی دارند که در این قسمت به بررسی این موارد می پردازیم.

مراقبت از عضوی که پروتز روی آن نصب است

عضوی که پروتز روی آن نصب شده است بسیار حساس است و نیاز به مراقبت هایی دارد.

• عضوی که نصب پروتز زیر زانو بر آن صورت گرفته است را به صورت مرتب بشویید؛
• پس از هربار شستن عضو حتما آن را با حوله تمز خشک کنید؛ این اندام محل مناسبی برای رشد باکتری ها و قارچ ها خواهند بود؛
• پوست ناحیه ای که پروتز روی آن نصب شده است را به صورت مداوم از نظر عفونت، قرمزی و التهاب کنترل کنید؛
• فقط در صورت توصیه پزشک از کرم استفاده کنید؛
• سعی کنید از پودر تالک استفاده نکنید.

مراقبت از پروتز

نصب پروتز زیر زانو به دلیل اینکه یک عضو خارجی متصل به بدن است باید تحت مراقبت های خاصی باشد.

• درخواست کمک های کوچک و سپردن مسئولیت های راحت و قابل اجرا به کودک شما کمک می کند راحت تر با عضو جدید کنار بیاید. در چنین شرایطی کودک نحوه استفاده از پروتز در شرایط گوناگون را یاد می گیرد؛
• به او یادآوری کنید که همیشه متعلقات ضروری برای عضو جدید را به همراه داشته باشد؛
• محل اتصال بدن و پروتز به صورت پیوسته و مداوم باید نظافت شوند.

از استعداد های فرزند خود برای نصب پروتز زیر زانو غافل نشوید

ممکن است در ابتدا که این شرایط خاص را برای کودک خود بازگو می کنید با پرخاشگری او مواجه شوید. نگران نباشید کودک شما دغدغه هایی دارد که با شناسایی آنها به راحتی قادر خواهید بود رفتار های او را کنترل کنید.

کودکانی که دچار مشکلی در عضو خود هستند و نیاز به نصب پروتز دارند ممکن است تصور کنند محدودیت هایی برای ارتباط با سایرکودکان هم سن و سال خود خواهند داشت. در صورتی که چنین نیست. نصب این پروتزها به گونه ای است که هیچ تفاوتی بین کودک شما و سایر کودکان قابل مشاهده نخواهد بود.

شما باید از نیازها، علایق و استعداد های فرزند خود مطلع شوید. این امر برای طراحی پروتز مناسب با استعدادها و علایق فرزند شما ضروری است. ممکن است کودک شما به فعالیت ورزشی خاصی علاقه مند باشد هیچ محدودیتی برای او وجود ندارد.

این امیدواری را به او بدهید که هیچ محدودیتی برای برقراری ارتباط او با افراد دیگر وجود ندارد و او را از شر افکار نگران کننده و آزار دهنده نجات دهید. اگر فرزند شما علاقه مند به رشته ورزشی خاصی است، به پزشک معالج او اطلاع دهید که پروتز را مناسب با فعالیت های مورد نیاز او طراحی کند.

هیچ محدودیتی برای کودکانی که نیاز به نصب پروتز زیر زانو دارند وجود ندارد!

کودکانی که نیاز به نصب پروتز دارند لازم است در ابتدا مورد حمایت کامل والدین خود قرار بگیرند. والدین این کودکان باید در وهله اول آگاهی لازم را کسب کنند و بدانند که پیشرفت علم و طراحی پروتزها محدودیت ها و موانع را از سر راه فرزندان آنها برداشته است.

نصب پروتز زیر زانو نیاز به زمان یا سن خاصی ندارد. بهتر است نصب پروتز از همان دوره کودکی انجام شود. در چنین شرایطی فرزند شما از لحاظ جسمی و روحی آمادگی لازم برای به همراه داشتن دائمی این پروتزها را بدست می آورد.

مهم ترین امر در نصب پروتز زیر زانو شناسایی علایق و استعداد های کودک شماست از این مسئله غافل نشوید. با طراحی پروتز مناسب با علایق و توانایی های فرزند خود او را به سمت آینده روشن و مورد علاقه اش سوق دهید.

Source: www.orthoengineering.com

اگر بخواهیم درباره تفاوت پروتز بالای زانو پا زیر زانو اطلاعاتی را به دست آوریم، در ابتدا باید درباره ویژگی های هر کدام از این پروتز ها مطلع شویم. پا مهم‌ترین عضو از بدن به شمار می رود که ایجاد هرگونه اختلال در آن به طور کلی زندگی افراد را تحت تاثیر قرار می دهد. به دلیل پیشرفت علم و تکنولوژی، پروتز های پا در انواع متنوع و متناسب با نیاز بیماران تولید می شوند.

پروتز های پا خود در دسته بندی های متفاوت شامل پروتزهای بالای زانو (AK) ، پروتز های زیر زانو (BK)  یا پروتز های ترنس تیبیال (TT) ، پروتز های زانو (TK) ، پروتز های پنجه پا و انگشتان قرار می گیرند. در این مقاله قصد داریم درباره تفاوت پروتز بالای زانو پا پروتز زیر زانو مطالبی را ارائه دهیم تا بیماران دارای قطع عضو تا حدودی زیادی با این نوع از پروتز ها و نحوه کارکرد آنها آشنا شوند. بنابراین تا ادامه این مقاله با ما همراه باشید.

پروتز بالای زانو چیست؟

قطع عضو بالای زانو که به آن Above-knee (AK) نیز می گویند، با نام قطع عضو transfemoral amputation نیز شناخته می شود. افرادی که دچار این عارضه می شوند معمولا تا دو هفته بعد از جراحی قادر به نصب پروتز هستند. پروتزهای بالای زانو به صورت سفارشی و با توجه به شرایط بیمار و نوع قطع شدگی اندام او تولید می شوند. با این حال همه آنها دارای سوکت سفارشی، زانو، ستون، پایه و ابزارهای تعلیق پروتز به بدن هستند.

این پروتز ها ممکن است دارای هیچ پوششی نباشند و تنها به صورت اسکلت های فلزی دیده شوند. این ویژگی بستگی به سفارش مشتری دارد. نوع طراحی اجزای پروتزها، اولین تفاوت پروتز بالای زانو با زیر آن عنوان می شود. سایر تفاوت های این تجهیزات را در ادامه بررسی خواهیم کرد.

تفاوت پروتز بالای زانو پا زیر زانو در چیست؟

پروتز های پا از جمله مهمترین تجهیزاتی هستند که در پزشکی کاربرد گسترده ای دارند. این پروتز ها با توجه به عضو قطع شده به صورت سفارشی برای بیماران ساخته می شوند. پروتز های پا با توجه به قرارگیری در زیر زانو یا بالای آن با یکدیگر تفاوت هایی دارند که در ادامه مقاله این تفاوت ها را بیان می کنیم.

تفاوت در طراحی

تفاوت پروتز بالای زانو با زیر زانو در طراحی و اجزای آنها عنوان می شود. پروتز های زیر زانو ممکن است دارای کف پا و انگشت نیز باشند. اما پروتز های بالای زانو شامل ران و مفصل ران یا لگن می شوند. بنابراین در طراحی و عملکرد با یکدیگر بسیار تفاوت دارند. طراحی این پروتز ها با توجه به متریال به کار برده در آنها نیز متفاوت است.

کاربرد متفاوت

پروتز های زیر زانو رایج ترین نوع پروتز ها به شمار می روند و تقاضا برای تولید آنها بسیار بالاتر از پروتزهای بالای زانو است. بر اساس آمار، استفاده از پروتز زیر زانو تا 96 درصد و پروتز بالای زانو تا 76 درصد گزارش شده است. این پروتز ها به صورت سفارشی تولید می شوند و برای این منظور باید موارد بسیاری در زمان معاینه بیماران در نظر گرفته شود. به عبارت دیگر تفاوت پروتز بالای زانو با زیر آن در محل قرار گیری آنهاست.

تفاوت در تحمل وزن

پروتز های زیر زانو به دلیل تحمل وزن بیمار باید از متریال مقاوم و بادوامی ساخته شوند تا فشار حاصل از وزن را به خوبی خنثی کنند. بنابراین این پروتز ها را با طراحی سوکت های متفاوت تولید می کنند. تحمل وزن بیمار مهم‌ترین نکته ای است که در تفاوت پروتزهای بالا زانو و زیر آن به چشم خواهد آمد. به عبارت دیگر هر چقدر وزن بیمار بیشتر باشد، پروتز های پایین زانو باید فشار بیشتری را تحمل کنند. از این رو در ساخت آنها نکات تخصصی بسیاری را باید رعایت کرد.

اتصال متفاوت پروتزهای زیر زانو و بالای آن

تفاوت پروتز بالای زانو با زیر آن در روش اتصال آنها به عضو قطع شده نیز قابل توجه است. پروتز های پایین زانو باید به زانو متصل شوند تا بیمار قادر به راه رفتن باشد. اما پروتزهای بالای زانو اگر عضو قطع شده از ناحیه لگن شروع شود، باید به این ناحیه و اگر از وسط ران قطع شده باشد باید به ران متصل شوند. از این رو ممکن است در سیستم تعلیق با سوکت هر کدام از این پروتز ها تفاوت هایی ایجاد شود.

تفاوت پروتز بالای زانو با زیر آن در اجزا

پروتز های پا همانطور که عنوان کردیم، دارای انواع متنوعی هستند و هر کدام از آنها با توجه به دسته بندی که در آن قرار می گیرند، اجزای گوناگونی دارند. پروتز های زیر زانو بیشتر شامل ساق پا، پنجه و انگشتان هستند. در صورتی که پروتز های بالای زانو اجزای ساق ران و در برخی از مواقع لگن را شامل می شوند. از این رو متخصصان تولید این نوع از پروتز ها باید در ساخت این محصولات از اطلاعات کافی برخوردار باشند.

تفاوت اندازه سطح عضو قطع شده

یکی از عواملی که سبب می شود پروتزهای زیر زانو و بالای آن با یکدیگر تفاوت داشته باشند، سطح عضو قطع شده است. این امر در توانبخشی بیماران بعد از اتصال پروتز نیز تاثیر گذار است. در واقع هر چقدر این سطح بیشتر باشد، توانبخشی افراد و میزان مفید بودن پروتز نیز کاهش پیدا خواهد کرد. طبق مطالعات انجام شده در این زمینه حدود 4 درصد از افراد دارای قطع عضو BK، 12 درصد TK و 39 درصد از افراد دارای قطع عضو AK از پروتز های خود هیچ استفاده ای نمی کنند.

تفاوت پروتز بالای زانو با زیر آن در سطح مقطع سبب می شود سوکت اتصالی این پروتزها با یکدیگر متفاوت باشد. از این رو هر فردی باید بر اساس نوع قطع شدگی پا و سطح مقطع آن، سوکت و پروتز مناسبی را دریافت کند. در صورتی که سوکت پروتز به خوبی تولید نشود، در زمان استفاده درد، عفونت و حتی خونریزی را برای افراد به همراه خواهد داشت.

استفاده راحت از پروتز زیر زانو نسبت به بالای آن

پروتز های زیر زانو در مقایسه با پروتز های بالای زانو در حین راه رفتن و حرکت انرژی کمتری از بیمار خواهند گرفت. از این رو سرعت حرکت با پروتز های زیر زانو بیشتر است. به دلیل سالم بودن استخوان ران داخلی در افرادی که دارای قطع عضو BK هستند، تحمل وزن برای بیماران با این نوع پروتز ها راحت تر است.

سالم بودن عضلات مفصل ران و انتهای دیستال استخوان ران سبب می شود تا تعادل بیمار در زمان راه رفتن حفظ شود. همچنین این پروتز ها به بیمار این امکان را می دهند تا مفصل ران و زانوی خود را راحت تر حرکت دهند. بازوی بلند در پروتز های زیر زانو، کنترل بهتری را برای بیمار ایجاد خواهد کرد. از این رو تفاوت پروتز بالای زانو در استفاده از آنها نیز قابل مشاهده است.

در نتیجه..

پروتز پا در انواع متنوعی تولید می شود که به پروتز زیر زانو، بالای زانو، روی زانو، پروتز پنجه و انگشتان تقسیم می شوند. پروتز های زیر زانو و بالای زانو با یکدیگر تفاوت های بسیاری دارند. از این رو در هنگام سفارش آنها باید نکات بسیاری را مد نظر قرار داد.

تفاوت پروتز بالای زانو با زیر زانو در سطح مقطع عضو قطع شده، طراحی، اجزای متفاوت آنها، نحوه اتصال، تحمل وزن، کاربرد و نحوه استفاده از آنها عنوان می شود. از این رو پزشک متخصص پروتز باید قبل از ساخت این تجهیزات، به طور دقیق بیمار و شرایط او را بررسی کند تا متناسب با وضعیت او پروتز با کیفیتی را بسازد.

Source: www.oandplibrary.net, www.hangerclinic.com

غالبا افرادی که جهت دریافت پروتز برای اندازه گیری به مطب پزشک مراجعه می کند، مشتاق هستند که سریعا فرآیند اندازه کردن پروتز را به پایان برسانند و اندام مصنوعی جدید خود را مورد استفاده قرار دهند. اما اندازه کردن پروتز در دو مرحله انجام می شود. نخست، پروتز موقت برای فرد متقاضی در نظر گرفته می شود و در نهایت پروتز اصلی و نهایی در اختیار فرد گذاشته خواهد شد. اندازه کردن پروتز با توجه به اجزای به کار رفته در پروتز و همینطور  نوع پروتز متفاوت است. در ادامه مقاله با ما همراه باشید تا شما را با اجزای تشکیل دهنده پروتز و انواع پروتز آشنا کنیم.

اجزای تشکیل دهنده پروتز

پروتز ها از اجزای متفاوتی ساخته می شوند. این اجزا شامل، سوکت، سیستم تعلیق و سیستم کنترل است. در کنار این سیستم ها مفاصل و بخش های ضمیمه ای دیگری نیز در ساخت پروتز به کار گرفته می شود. اگرچه اجزای به کار رفته در پروتز ها بسیار متفاوت است، اما همه قطعات به کار رفته در ساخت پروتز ها با هدف واحدی به کار گرفته شدند. این اجزا در اندازه کردن پروتز از اهمیت بالایی  برخوردار هستند.

اجزای تشکیل دهنده پروتز، کارایی و عملکرد پروتزها را به مراتب افزایش می دهند. پزشک متخصصی در کنار تیم مهندسان سازنده پروتز و همینطور کارشناسانی که در زمینه اندازه کردن پروتز، فعالیت دارند، با در نظر گرفتن ویژگی های انحصاری مراجعه کننده، اجزای مورد نیاز را در ساخت پروتز به کار می گیرند.

از آنجایی که نیازها و نوع قطع عضو در افراد متفاوت، یکسان نیست، اندازه کردن پروتز یکی از اقدامات ضروری قبل از استفاده از پروتز نهایی است. افرادی که متقاضی دریافت پروتز می شوند، غالبا به دنبال قابلیت های متفاوتی هستند. برخی پروتز ها را تنها برای کارکردها روزمره مورد استفاده قرار می دهند.

در حالی که دیگران به دنبال استفاده های متفاوتی هستند. ممکن است فرد متقاضی، از پروتز در نظر گرفته شده در راستای شرکت در مسابقات ورزشی پر فشار، استفاده کند. به این ترتیب، نیاز ها و موارد استفاده یک پروتز تأثیر بسیار زیادی در نحوه اندازه کردن پروتز و اجزای به کار رفته در پروتز خواهد داشت.

توانایی فردی شخص متقاضی دریافت پروتز و همینطور مقاومت اجزای در نظر گرفته شده در ساخت پروتز، در انتخاب و اندازه کردن پروتز نقش بسزایی دارد. پروتزهای دست و پا به طور کلی به دو دسته تقسیم می شوند:

·         پروتز با استخوان بندی بیرونی (Exoskeletal prosthesis):

این پروتز ها پوسته بیرونی بسیار سختی دارند، این پوسته ها کاملا ثابت هستند. به همین دلیل این پروتز ها در مقایسه با دیگر انواع از طول عمر بالاتری برخوردار هستند. بنابراین این پروتز ها برای کسانی که در محیط های کاری سخت  مشغول به کار هستند، بسیار کارآمد هستند.

·         پروتز با استخوان بندی درونی (Endoskeletal prosthesis)

این پروتز ها از یک استخوان بندی مرکزی برخوردار هستند. این اسکلت بندی کاملا قابل تنظیم و دگرگونی است. اما این پروتز ها در مقابل پروتز های نسل قبل، از دوام پایین تری برخوردار هستند. این پروتز ها غالبا با استفاده از یک پوشش محکم و سفت پوشانده می شوند. پوشش به کار رفته شباهت زیادی به پوست طبیعی انسان دارد و ظاهری مطلوب را برای فرد متقاضی به ارمغان می آورد.

پروتز های موقت

مدت زمان زیادی برای انتخاب پروتزهای موقت و تکمیل نمونه نهایی مورد نیاز است. در واقع برای انتخاب یک اندام جایگزین پس از جراحی قطع عضو فرد باید مدتی را منتظر بماند. فرد پس از انجام جراحی، به مدت 4 تا 6 هفته زمان نیاز دارد. در طول این زمان زخم های حاصل از جراحی بهبود پیدا می کنند و فرد می تواند برای اندازه گیری های اولیه به پزشک معالج خود مراجعه کند.

در این زمان پزشک ناحیه مورد نظر را معاینه می کند. به این ترتیب او از بهبودی ناحیه اطمینان حاصل خواهد کرد و اندازه کردن پروتز را آغاز می کند. کسانی که سابق بر این نیز تجربه استفاده از پروتز را دارند با پروسه اندازه کردن پروتز آشنا هستند. از این گذشته شرکت های بیمه و تیم متخصصی که وظیفه ساخت پروتز را برعهده گرفته است، زمان دقیق تعویض پروتز را در اختیار این افراد قرار می دهند.

همزمان با پیشرفت هایی که در روند ساخت پروتز به انجام می رسد، شما می توانید نیازها و انتظارات خود از یک پروتز را با تیم پزشکی خود در میان بگذارید. به این ترتیب تمامی نیاز های شما در اندازه کردن پروتز در نظر گرفته می شود.

شما باید تمام انتظارات خود را به خوبی با پزشک خود در میان بگذارید، آیا می خواهید با استفاده از پروتز های جدید خود به کار و حرفه خود بازگردد؟ آیا می خواهید وارد یک رشته ورزشی یا یک فعالیت خاص شوید؟ شاید شما به دنبال پروتزی هستید که شما را برای انجام یک پیاده روی روزانه آماده کند. تصور می کنید با استفاده از پروتز جدید تا چه اندازه بر میزان فعالیت های شما افزوده می شود؟ تمامی این اطلاعات به تیم پزشکی شما کمک می کند، هنگام اندازه کردن پروتز نیازهای شما را به دقت در نظر بگیرند.

اجزای پروتز موقت

صرف نظر از ناحیه مورد نظر برای استفاده از پروتز، پروتزها به قسمت هایی از بدن افراد دارای نقص عضو متصل می شوند و نیاز به تجهیزاتی برای اتصال دارند که در هنگام اندازه کردن پروتز، مورد توجه قرار می گیرند. سوکتی که در محل اتصال بدن و اندام مصنوعی قرار می گیرد. نوار یا ریسمانی که حالت تعلیق پروتز را تأمین می کند. آستین یا پوششی که سوکت را در جایگاه خود ثابت نگه می دارد. سوکت مهم ترین بخش پروتز است. این قطعه میزان راحتی پروتز را مشخص می کند. در کنار این قطعات اندام های مصنوعی پا ،دست ،زانو، لگن، شانه و مفاصل الکترونیکی در کنار دیگر قطعات در ساخت پروتز شما به کار گرفته می شوند.

پروتز نهایی

در حقیقت پس از اندازه کردن پروتز و انجام تمامی اقدامات ضروری نوبت به آن می رسد که فرد دچار نقش عضو، سرانجام پروتز نهایی خود را در اختیار بگیرد. دریافت پروتز نهایی تا چندین ماه پس از انجام عمل جراحی به طول می انجامد. زمانی که تمام اقدامات لازم در راستای اندازه کردن پروتز به انجام رسیده و پروتز به اندازه مطلوب و مناسب رسیده است، شما می توانید پروتز خود را مورد استفاده قرار دهید.

در طول این مدت تمام نقایص موجود برطرف شده و تغییرات لازم برای بهبود کارایی پروتز  انجام می شود. در این هنگام می توانید ویژگی های ظاهری پروتز خود را انتخاب کنید. برخی از افراد ظاهر پروتز را ترجیح می دهند و در حالی که دیگران ترجیح می دهد که پروتز نهایی آنها از پوشش طبیعی تری برخوردار باشد. این کار به چندین هفته زمان نیاز خواهد داشت.

به خاطر داشته باشید که هیچ پروتزی برای استفاده مادام العمر طراحی نمی شود. نام این پروتز به معنای این نیست که دیگر نیازی به تعویض پروتز خود نخواهید داشت. بلکه  پروتز نهایی، اندامی است که از اندازه کردن پروتز با سربلندی بیرون آمده و کاملا با ویژگی های اندام های شما سازگار است. این نکته در هنگام اندازه کردن پروتز به افراد دچار نقش عضو، گوشزد می شود.

به طور کلی عمر متوسط این پروتزها  چیزی در حدود 2 تا 5 سال است. در صورتی که فرد متقاضی دریافت پروتز، کودک باشد، این زمان به مراتب کوتاه تر نیز خواهد بود. چرا که کودکان همواره رو به رشد هستند و به فراخور رشد دیگر اندام های بدن خود به پروتز جدید نیاز خواهند داشت.

از این گذشته هرگونه تغییر وزنی در فرد متقاضی دریافت پروتز، نیز منجر به تغییراتی در پروتز می شود. به این ترتیب، در صورت کاهش یا افزایش وزن خود باید به پزشک مراجعه کنید. او تغییرات لازم را در نحوه اندازه کردن پروتز شما اعمال می کند.

www.msdmanuals.com, www.hangerclinic.com Source: