صافی کف پا در اطفال چیست؟

صافی کفی پا هم در کودکان و هم در بزرگسالان رایج است. هنگامی که این ناهنجاری در کودکان اتفاق می افتد، آن را به عنوان صافی کف پا در اطفال می شناسند. هرچند انواع مختلفی از صافی کف پا وجود دارند، همه آنها فروپاشی کلی یا جزئی قوس پا را در اشتراک دارند.

نوزادان اغلب با پاهای صاف به دنیا می آیند که ممکن است تا دوران کودکی ادامه یابد. این اتفاق به این دلیل است که استخوان ها و مفاصل کودکان انعطاف پذیر هستند و باعث می شود که پای آنها در هنگام ایستادن صاف شود. کودکان همچنین دارای یک پد چربی در مرز داخلی پای خود هستند که قوس را پنهان می کند. اگر کودک را بر روی انگشتان پا نگه دارید هنوز می توانید قوس را ببینید، اما زمانی که به طور معمول ایستاده است، قوس از بین می رود. پا همچنین ممکن است دچار افزایش وزن در سمت داخلی شود و پا را بیشتر از اندازه واقعی صاف نشان دهد.

به طور معمول پاهای صاف تا شش سالگی ناپدید می شوند، زیرا پاها انعطاف پذیری خود را کاهش داده و قوس پا ایجاد می شود. پای صاف فقط برای حدود 1 یا 2 نفر از هر 10 کودک ادامه می یابد. برای کودکان که قوس پایشان تشکیل نیافته است، درمان توصیه نمی شود مگر اینکه پا سفت و یا دردناک باشد. قرار دادن کفی کفش به ایجاد قوس پاس فرزند شما کمک نمی کند و ممکن است مشکلات بیشتری نسبت به کف پا صاف ایجاد نمایند.

با این حال انواع خاصی از پاهای صاف ممکن است نیاز به درمان متفاوتی داشته باشند. به عنوان مثال کودک ممکن است دچار تنگی تاندون آشیل باشد که حرکات پای او را محدود می کند. این تنگی می تواند باعث ایجاد کف پای صاف شود اما معمولا با تمرینات کششی مخصوص درمان می شود. به ندرت کودک واقعا دارای کف پای صاف سفت و سخت است که می تواند باعث ایجاد مشکلات شود. این کودکان دچار مشکل در حرکت دادن مچ پا به بالا و پایین و یا چپ و راست هستند. پای سفت و سخت می تواند سبب ایجاد درد شده در صورت عدم انجام اقدامات درمانی، می تواند منجر به آرتریت شود.

صافی کف پا در اطفال می تواند به دو دسته دارای علائم یا بدون علامت طبقه بندی شود. صافی کف پای دارای علائم، علائمی از قبیل درد و محدودیت فعالیت را بروز می دهد، در حالی که صافی کف پای بدون علامت هیچ علائمی را نشان نمی دهد. این طبقه بندی ها می توانند در تعیین برنامه درمان کمک کنند.

علائم صافی پا در کودکان

صافی کف پا می تواند در هنگام تولد ظاهر شود و یا ممکن است تا سال های بعد مشخص نشود. اکثر کودکان دارای کف پای صاف علائمی ندارند، اما برخی از آنها یک یا چند مورد از علائم زیر را دارند:

• درد، حساسیت به لمس یا گرفتگی در پا و زانو
• چرخش بیرونی پاشنه
• راه رفتن عجیب و یا تغییر در الگوی راه رفتن
• وجود مشکل با کفش
• هنگام شرکت در فعالیت های بدنی انرژی کاهش می یابد
• خروج داوطلبانه از فعالیت های بدنی

تشخیص صافی پای کودکان

در تشخیص کف پای صاف، متخصص طب فیزیکی پا را بررسی می کند و وضعیت پا را هنگامی که کودک نشسته یا ایستاده است نظارت می کند. پزشک نحوه راه رفتن کودک و همچنین میزان حرکات پا را ارزیابی می کند. از آن جایی که گاهی اوقات کف پای صاف با مشکلات پا ارتباط دارد، پزشک همچنین ممکن است زانو و لگن را معاینه کند.

تصویربرداری اشعه ایکس اغلب برای تعیین شدت ناهنجاری انجام می شود. گاهی اوقات تصویربرداری اضافی و سایر آزمایش ها درخواست می شوند.

درمان غیر جراحی

اگر کودک هیچ گونه علائمی نداشته باشد، در اکثر مواقع درمان لازم نیست. در عوض وضعیت به طور دوره ای توسط متخصص طب فیزیکی مشاهده و ارزیابی می شود.

ممکن است ارتزهای سفارشی برای بعضی از موارد پای صاف بدون علامت درنظر گرفته شوند.

هنگامی که کودک دارای علائم باشد، درمان لازم است. متخصص طب فیزیکی ممکن است یک یا چند رویکرد غیر جراحی زیر را انتخاب کند:

تغییرات فعالیت. کودک به طور موقت می بایست فعالیت هایی که باعث درد می شوند را کاهش داده و همچنین از پیاده روی یا ایستادن طولانی مدت خودداری کند.

ارتزها . متخصص طب فیزیکی می تواند دستگاه های ارتزی سفارشی را که درون کفش قرار می گیرند، برای حمایت از ساختار پا و بهبود عملکرد تجویز کند.

فیزیوتراپی. تمرینات کششی، تحت نظارت متخصص طب فیزیکی پا یا یک درمانگر فیزیوتراپی، در مواردی از کف پای صاف کمک کننده است.

داروها. داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن ممکن است برای کاهش درد و التهاب توصیه شوند.

تغییرات کفش. متخصص  طب فیزیکی کفشی با ویژگی های مورد نیاز و مهم برای کف پای صاف کودک توصیه خواهد کرد.

چه زمان جراحی مورد نیاز است؟

در برخی موارد، جراحی برای از بین بردن علائم و بهبود عملکرد پا ضروری است. روش جراحی یا ترکیبی از روش های انتخاب شده برای کودک شما به نوع و درجه ناهنجاری پا بستگی دارد.