استفاده صحیح از پروتز و همچنین تمیز کردن و نگهداری آن به طور مرتب، به افزایش طول عمر و ماندگاری آن کمک می کند. برای سالم ماندن پروتز و همچنین کاهش هزینه های بسیار، نکاتی را باید رعایت کنید. آگاهی از چگونگی مراقبت و تمیز کردن پروتز، موجب استفاده بهتر و همچنین جلوگیری از آسیب های احتمالی می شود. اگر به دنبال اطلاع از راهکارهای مناسب جهت تمیز کردن پروتز هستید، بهتر است با ما همراه باشید و نحوه مراقبت و نگهداری از پروتز را فرا بگیرید.

پروتز چیست؟

پروتز در دنیای پزشکی، وسیله ای مصنوعی است که جایگزین عضو از دست رفته، می شود. پروتز همچنین به عنوان اندامی مصنوعی نیز شناخته می شود. پروتز، وسیله ای خارجی است که به گونه ای طراحی شده است که نیاز فرد به اندام از دست رفته را کمتر می کند. به طور معمول، قسمت های مختلف بدن از طرق مختلف، نظیر حادثه، جراحی، نقص هنگام تولد و موارد دیگر، از بین می روند.

انواع مختلفی از پروتز ها در دسترس افراد قطع عضو قرار دارد. به طور کلی، پروتزهای غیر فعال دستگاه هایی هستند که صرفاً جهت اهداف زیبایی استفاده می شوند. از طرفی دیگر، پروتز های فعال، دستگاه هایی هستند که وظایف عضو قطع شده را بر عهده می گیرند. در نتیجه، هر کدام از آنها برای اهداف مختلفی مورد استفاده قرار می گیرند.

مراقبت از پروتز

استفاده صحیح و تمیز کردن پروتز به ماندگاری آن کمک می کند. بهتر است برای بازدهی بیشتر و استفاده بیشتر از پروتز خود، روش مشخصی را برای مراقبت از آن در نظر بگیرید. در غیر این صورت، نباید انتظار زیادی از این وسیله داشته باشید. زیرا پروتز نیز همانند هر وسیله دیگری، برای عملکرد بهتر، نیازمند مراقبت و نگهداری خاص خودش است. در ادامه برخی از نکات نگهداری از این وسیله را ذکر کرده ایم:

پوست و پروتز

یکی از بیشترین مشکلات افراد در استفاده از پروتز ها، التهاب پوست و ابتلا به درماتیت و آلرژی است. بر خلاف آسیب پوست در برابر پروتز، بیماری درماتیت، ناشی از تماس پوست با مواد پروتز است. این مشکل ممکن است موجب تشدید وضعیت پوست، بروز ضایعات پوستی، التهاب مزمن، آسیب سلولی و حتی سرطان شود. بسیاری از افراد به مواد خاصی حساسیت دارند و پوست آنها تحریک می شود. بنابراین، اگر متوجه تحریک اطراف اندام خود شدید، با پزشک پروتز یا متخصص پوست، برای تغییر روش درمانی مشورت کنید.

تمیز کردن پروتز باید روزانه انجام شود. تعریق بیش از حد باعث می شود که پوست سریع تر تجزیه شود و باکتری های موجود، منجر به عفونت های خطرناک می شوند. علاوه بر تمیز کردن پروتز، تمیز کردن محل قطع عضو نیز امری مهم است. گاهی اوقات افراد به دلیل احساس ناخوشایندی که زمان تمیز کردن پروتز و اندام مربوطه به آنها دست می دهد، تمیز کردن اندام را پشت گوش می اندازند. در این موارد بهتر است از دوست یا عضوی از خانواده بخواهید که این کار را برای شما انجام دهند.

بهداشت پوست

تمیز کردن پوست برای استفاده از انواع پروتز امری ضروری است. استفاده از اندام های پروتزی، گرما و تعریق پوست را به همراه دارند و منجر به رشد باکتری ها می شوند. اگر این باکتری ها در پروتز باقی بمانند، باعث بروز تحریکات پوستی و ساییدگی آن می شوند. پس بهتر است به تمیز کردن پروتز به طور جدی تری نگاه شود.

در صورت مشاهده بثورات و زخم های پوستی، از مواد ضد عفونی کننده بر پایه الکل در تمیز کردن پروتز و اندام مربوطه، استفاده نکنید. از صابون استفاده کنید و شست و شو را به صورت روزانه انجام دهید. بهره مندی از بهداشت مناسب، در رابطه با استفاده از پروتز، از اهمیت بالایی برخوردار است. بنابراین، بهتر است به توصیه های پزشک گوش فرا دهید و اندام آسیب دیده را تمیز نگاه دارید.

تمیز کردن پروتز و اندام مربوطه، نوعی خود مراقبتی محسوب می شود. عدم انجام این کار، موجب بروز تاول های پوستی می شود. در این مواقع، بهتر است قرار ملاقات با متخصص پروتز را تنظیم کنید و استفاده از پروتز را تا زمان بهبود، متوقف کنید. پس از شروع مجدد استفاده از پروتز، آن را هر دو ساعت یک بار بردارید و به بررسی ناحیه مورد نظر بپردازید و از سلامت اندام پروتز مطمئن شوید.

سایر نکات تمیز کردن پروتز

۱. قسمت های چرمی را همیشه خشک و تمیز نگه دارید و در صورت امکان برای تمیز کردن از صابون استفاده کنید.

۲. برای راهنمایی بیشتر در مورد مراقبت از قطعات مکانیکی پروتز خود، با پزشک متخصص مربوطه مشورت کنید.

۳. صدای غیر عادی یا هر گونه مشکل دیگر را به متخصص پروتز گزارش دهید.

۴. قطعات مکانیکی یا اجزای مهم را خودتان تنظیم نکنید.

۵. از تنظیم قرار ملاقات های منظم، برای بررسی های معمول استفاده کنید.

۶. کابل ها یا نواحی آسیب دیده اندام خود را به متخصص پروتز گزارش دهید.

۷. اندام مصنوعی خود را در حالت افقی نگهداری کنید و آنها را صاف و در جای مناسب قرار دهید.

۸. استفاده از جوش شیرین، برای تمیز کردن پروتز و کاهش باکتری و بوی ناخوشایند ناشی از تعریق، کارساز خواهد بود.

۹. روزانه به بررسی پروتز و اندام مربوطه بپردازید. در صورت بروز هر گونه التهاب یا درد، آن را به پزشک گزارش دهید. زیرا ساییدگی ناشی از پروتز، معمولاً با تنظیمات ساده ای روی اندام پروتز، برطرف می شود.

۱۰. از روغن کودک برای جلوگیری از ترک و خشکی استفاده کنید. ۲ تا ۳ قطره را بر پوست خود ماساژ دهید، سپس آن را خشک کنید.  این اطمینان حاصل خواهد شد که لباس شما کمی رطوبت را حفظ می کند و باعث ترک خوردگی و پارگی نمی شود. البته بهتر است از جنس مرغوب لباس خود اطمینان حاصل کنید.

۱۱.  حداقل هفته ای یک بار از مالش الکل برای ضدعفونی کردن داخل جوراب خود استفاده کنید. الکل را  اسپری کنید یا روی آستر خود بمالید و بگذارید چند دقیقه بماند.  سپس دوباره آن را با آب گرم بشویید و مواد باقیمانده الکل را از بین ببرید.  الکل یک ماده خشک کننده است، بنابراین نیازی به خشک کردن آن نیست.

استفاده از لباس های پاکیزه

در فرآیند تمیز کردن پروتز و اندام مربوطه، لباس های مورد استفاده شما نیز، نقش مهمی دارند. زیرا پوشش شما در برخورد مستقیم با پوست قرار دارند. پس باید نهایت دقت را در شست و شوی لباس ها، داشته باشید. در ادامه به بررسی نکات این موضوع، می پردازیم.

۱. از آنجایی که لباس در تماس مستقیم با پوست شما است، باید روزانه آن را بشویید.

۲. جوراب های خود را روزانه جهت جلوگیری از بروز عفونت و قارچ های پوستی، بشویید.

۳. جوراب ها را با دست و آب ولرم و صابون بشویید.

۴. از مواد شوینده در شست و شوی جوراب ها استفاده نکنید. همچنین از تمیزی کامل آنها اطمینان حاصل کنید. در غیر این صورت، پوست شما ممکن است تحریک شود.

در فرآیند تمیز کردن پروتز و عضو قطع شده، با متخصص مشورت کنید و از او کمک بگیرید. متخصصان به سوالات و نگرانی های شما پاسخ می دهند و همراه شما خواهند بود. گاهی اوقات، جلسات منظم یوگا به شما در حفظ سلامتی روحی و جسمی، کمک می کند.

انتخاب محصولی مناسب و به دنبال آن تمیز کردن پروتز، موجب بهبود کیفیت زندگی شما از طریق استفاده از این اندام مصنوعی می شود. پس بهتر است که تمام نکات ذکر شده را در نظر بگیرید و نهایت استفاده را از پروتز خود ببرید.

نتیجه گیری

استفاده از پروتز در افرادی که دچار قطع عضو شده اند، انتخابی بسیار مناسب به نظر می رسد. زیرا کیفیت زندگی آنها را در جنبه های مختلف بهبود می بخشد. تمیز کردن پروتز، یکی از چالش های پیش روی این افراد است و تاثیر زیادی بر ماندگاری و افزایش عمر پروتز دارد.

در نتیجه، استفاده از روش های مناسب و توجه به نکاتی که در تمیز کردن پروتز موثر است، امری مهم و ضروری است. ما در این مقاله برخی از این نکات را برای استفاده شما گردآوری کرده ایم. امیدواریم که با مطالعه آنها روند تمیز کردن پروتز برای شما آسان تر شود.

Source: www.kenneyorthopedics.com

پاهای پروتز یا پروتزها به افراد درگیر به قطع عضو کمک می کند تا راحت تر کارهای روزانه را انجام دهند. آنها عملکرد و بعضا حتی ظاهر یک پا واقعی را تقلید می کنند. برخی از افراد برای پیاده روی با پای مصنوعی نیاز به واکر یا عصا دارند ، در حالی که برخی دیگر می توانند آزادانه راه بروند.

اگر قطع عضو در اندام تحتانی انجام شود ، احتمالاً پای مصنوعی گزینه ای است که باید در مورد آن فکر کنید. متخصص توانبخشی چند توصیه را که باید در ابتدا به آنها توجه کنید برای شما به اشتراک می گذارد.

هر فردی مناسب دریافت پروتز نیست!

در حالی که بسیاری از مبتلایان قطع عضو با پاهای پروتز خود به خوبی کار می کنند ، اما همه افراد نامزد مناسبی برای پروتز پا نیستند. چند موردی که ممکن است قبل از تصمیم گیری در مورد پروتز پزشک شما آنها را بررسی کند شامل:

آیا بافت نرم به اندازه کافی وجود دارد؟

چقدر درد دارید؟

وضعیت پوست روی اندام چگونه است؟

دامنه حرکت اندام باقیمانده چقدر است؟

آیا پای دیگر سالم است؟

قبل از قطع عضو فعالیت شما چقدر بود؟

اهداف تحرکی شما چیست؟ن

وع قطع عضو (بالای یا زیر زانو) نیز می تواند بر تصمیم شما تأثیر بگذارد. به طور کلی استفاده از پای پروتز زیر زانو نسبت به پروتز بالای زانو آسانتر است. کسلر توضیح می دهد: “اگر مفصل زانو دست نخورده باشد ، پای مصنوعی تلاش کمتری می کند و حرکت بیشتری را امکان پذیر می کند.”

دلیل قطع عضو عاملی است که ممکن است سلامت اندام باقیمانده را تحت تأثیر قرار دهد. سلامت جسمی و سبک زندگی شما نیز باید مورد توجه قرار گیرد. اگر خیلی فعال نبودید و به دلیل بیماری عروقی محیطی یا دیابت پای خود را از دست داده اید ، در مقابل کسی که بیشتر فعال بود اما در یک تصادف رانندگی یک اندام را از دست داد در استفاده از پروتز حساس تر می شوید.

وقتی صحبت از قطع عضو می شود ، شرایط هر فرد متفاوت است. تصمیم به استفاده از پروتز باید یک همکاری مشترک بین شما و پزشک باشد.

پاهای پروتز برای همه یکسان نیست!

پای مصنوعی خود از مواد سبک و در عین حال بادوام ساخته شده است. بسته به محل قطع عضو ، پای پروتز ممکن است مفاصل عملکردی زانو و مچ پا را در بر داشته باشد.سوکت، قالب دقیقی از اندام باقیمانده شماست که به طور محکم بر روی اندام قرار می گیرد. این کمک می کند تا پای پروتز را به بدن خود بچسبانید.

گزینه های بی شماری برای انتخاب پروتز وجود دارد که هر یک دارای جوانب مثبت و منفی است. کسلر توصیه می کند: “برای انتخاب نوع مناسب پروتز ، مهم است که با پزشک متخصص خود همکاری کنید.”

متخصص پروتز یک متخصص بهداشت و درمان است که تخصص در اندام پروتز دارد و می تواند در انتخاب اجزای مناسب به شما کمک کند. احساس راحتی داشتن با پروتزی که انتخاب می کنید مهم است.

توانبخشی

پس از انتخاب اجزای پای مصنوعی ، برای تقویت پاها ، بازوها و سیستم قلبی و عروقی نیاز به توانبخشی خواهید داشت. شما باید با پزشکان توانبخشی ، فیزیوتراپی ها و کاردرمانگران همکاری کنید تا بتوانید بر اساس اهداف تحرک خود یک برنامه توانبخشی تهیه کنید. بخش بزرگی از این طرح این است که پای سالم خود را در حالت خوبی حفظ کنید. کسلر تأکید می کند: “پای سالم شما ارزش طلا را دارد. در حالی که فناوری پروتز همیشه پیشرفت می کند ، هیچ چیز نمی تواند پای سالم را تکرار کند.”

عادت کردن به یک پای مصنوعی کار ساده ای نیست!

یادگیری کار با پای مصنوعی می تواند یک چالش باشد. حتی پس از پایان دوره توانبخشی اولیه ، ممکن است در مواردی شما به کمک تیم متخصص پروتز و توانبخشی خود نیاز داشته باشید. مشکلات شامل موارد زیر است:

تعریق بیش از حد (هایپرهیدروز) ، که می تواند بر مناسب بودن پروتز تأثیر بگذارد و منجر به مشکلات پوستی شود.

تغییر شکل اندام باقیمانده. این معمولاً در سال اول پس از قطع عضو اتفاق می افتد زیرا بافت نرم بوده و ممکن است اتصالات سوکت روی شکل بافت تغییر ایجاد کند.

ضعف در اندام باقیمانده ، که ممکن است استفاده از پروتز را برای مدت زمان طولانی دشوار کند.

درد اندام فانتوم که می تواند به اندازه ایی شدید باشد که توانایی شما در استفاده از پروتز را تحت تأثیر قرار دهد.

نکاتی در مورد درد فانتوم اندام

درد فانتوم اندام یا دردی که به نظر می رسد از اندام قطع شده حاصل می شود ، یک مشکل بسیار واقعی است که ممکن است بعد از قطع عضو با آن روبرو شوید. کسلر می گوید: “حدود 80٪ از افراد مبتلا به قطع عضو درد فانتوم اندام را تجربه می كنند كه علت مشخصی ندارد.”

آینه درمانی. در جایی که تمرینات خود را انجام می دهید در صورت وجود آینه ، ممکن است آینه به درمان انواع خاصی از درد اندام فانتوم کمک کند. كسلر توضیح می دهد: “نگاه كردن به خود در آینه ، احساس از دست دادن پا را از بین می برد و مغز را به این فکر می اندازد كه پا هنوز آنجاست و درد را متوقف می كند.”

در موارد دیگر ، درد اندام فانتوم ممکن است از بیماری دیگری باشد که بر روی اندام باقیمانده تأثیر می گذارد ، مانند سیاتیک یا نوروم. پرداختن به این علل اصلی می تواند به از بین بردن درد فانتوم کمک کند.

ممکن است پروتز پاهای شما تغییر کند!

در بعضی از مواقع ، ممکن است متوجه شوید که عملکرد مورد قبولی ندارید. در برخی مواقع نیز شاید اندام باقیمانده شما با بدنتان هماهنگ شده باشد و شما آماده باشید که از پروتز موقتی که چند ماه استفاده می کردید برای سه تا پنج سال استفاده کنید. درد، ناراحتی و عدم ثبات برخی از نشانه های بررسی مجدد پروتز شما توسط پزشک است. در این شرایط متخصص پروتز شما ممکن است تنظیم تجهیزات فعلی شما یا جایگزینی یکی از پروتز ها را توصیه کند. ممکن است تجویز یک پا جدید پروتز دریافت کنید، که به طور متوسط ​​هر سه تا پنج سال اتفاق می افتد. اگر پروتز های جدیدی دریافت می کنید، مهم است که برای درک نحوه کارکردن با آنها وقت بگذارید. فیزیوتراپی می تواند به هماهنگی و تنظیم اجزای جدید یا پای پروتز جدید شما کمک کند.

فناوری پروتز پاها همیشه در حال تحول است!

همیشه پیشرفت های جدیدی در فناوری اندام های پروتز مانند  پیشرفت اجزای ریز پردازنده و اجزای خاص وجود دارد.

در اتصالات ریزپردازنده ها از تراشه ها و سنسورهای رایانه ای استفاده می کنند تا یک حرکت طبیعی تر به دست آورند. حتی ممکن است حالتهای مختلفی برای پیاده روی روی سطوح مسطح یا بالا و پایین پله ها داشته باشند.

همچنین پاهای پروتز مخصوصی برای فعالیت های مختلف از جمله دویدن ، دوش گرفتن یا شنا وجود دارد که می توانید در صورت نیاز آنها را سفارش دهید. در بعضی موارد ، پروتز شما می تواند برای پیشبرد اهداف مختلف ، توسط متخصص شما اصلاح شود.

جراحی Osseointegration گزینه دیگری است. این روش شامل قرار دادن ایمپلنت فلزی به طور مستقیم به استخوان است ، بنابراین نیازی به سوکت نیست. سپس پروتز پای مستقیماً به آن وصل می شود. اگرچه این روش برای همه مناسب نیست و هنوز در حال بررسی است ، اما می تواند ادراک حسی را بهبود بخشد.

یادآوری این نکته حائز اهمیت است که شما در جستجوی گزینه های مختلف پروتز تنها نیستید. تیم مراقبت شما به شما کمک خواهد کرد و در مورد پای پروتز ایده آل که متناسب با سبک زندگی شما باشد برایتان تصمیم می گیرد.

 Source: www.hopkinsmedicine.org

پای مصنوعی یا پروتز پا کیفیت زندگی افرادی که در ناحیه پا دچار نقص عضو شده اند را به کلی متحول ساخته است. این افراد که در گذشته پس از اینکه پای خود را از دست می دادند، محکوم به زندگی در انزوا بودند و قادر نبودند فعالیت های شخصی  خود را به انجام برسانند. اما امروز با روی کار آمدن پروتز های پا، امیدی تازه در زندگی این افراد دمیده شده است.

پاهای مصنوعی، عملکرد پا های طبیعی انسان را به خوبی تقلید کرده و از این رو یکی از بهترین جایگزین های ممکن برای پای از دست رفته فرد به شمار می روند. اگرچه برخی از افراد با وجود استفاده از پروتز پا همچنان برای راه رفتن از عصا نیز کمک می گیرند، اما برخی دیگر بدون استفاده از عصا، واکر یا وسیله کمکی دیگری به راحتی با استفاده از این پروتز ها گام بر می دارند.

در صورتی که در ناحیه پایین کمر دچار نقص عضو شده اید یا پزشکان به شما اطلاع داده است که به زودی باید به این پروتز ها به عنوانی گزینه ای جایگزین برای پاهای خود بیندیشید؛ بهتر است به مطالعه این مقاله ادامه دهید.

در اینجا ما نکاتی که در هنگام استفاده از پروتز باید در نظر داشته باشید را برای شما شرح خواهیم داد:

پروتز پا برای همه افراد مناسب نخواهد بود

اگرچه بسیاری از افرادی که از پاهای مصنوعی استفاده می کنند، مشکلی در راه رفتن با این پاها ندارند. برخی از افرادی نیز نمی توانند به خوبی دیگران از این اندام های مصنوعی استفاده کنند. به همین دلیل می توان گفت، تمام افراد گزینه های خوبی برای استفاده از پروتز به شمار نمی آیند. ما در ادامه سوالاتی که پیش از دریافت پروتز باید با پزشک خود در میان بگذارید را برای شما شرح خواهیم داد.

•     آیا میزان بافت نرم باقی مانده در محل قطع شدگی پا ها به اندازه ای است که بتواند استخوان را از ضربات احتمالی رد امان نگه دارد؟
•     چه میزان درد خواهید کشید؟
•     پوست پاها در چه شرایطی قرار دارد؟
•     پروتز مورد نظر تا چه اندازه دامنه حرکت بیمار را متحول خواهد کرد؟
•     آیا پای دیگر در وضعیت خوبی قرار دارد؟
•     میزان تحرک شما قبل از استفاده از پروتز در مقایسه با بعد از استفاده از این اندام مصنوعی چگونه خواهد بود؟

پروتز پا تنها در یک سایز تولید نمی شود

در صورتی که، پزشک پای مصنوعی برای شما تجویز کرده است، شاید به کلی سردرگم شده باشید. شما می توانید برای درک بهتر بخش های مختلف پروتز و نحوه عملکرد این بخش ها در کنار یکدیگر می توانید احساس بهتری نسبت به استفاده از اندام مصنوعی داشته باشید:

•     پروتز پا از آلیاژهای بسیار سبکی ساخته شده است. با توجه به نوع قطع عضو و نیاز بیمار ممکن است فاقد یا دارای زانوی متحرک نیز باشد.
•     مکنده، قطعه ای در پروتز است که اتصال پای مصنوعی به عضو بیمار را ممکن می کند.
•     سیستم تعلیق، به مکانیزم اتصال اندام مصنوعی به پای بیمار مربوط می شود. اتصال ممکن است به واسطه مکنده ایجاد شده باشد یا از طریق پین های مخصوص اتصال پروتز به پا.

هر کدام از اجزای پروتز انواع متفاوتی دارند. بر اساس نوع نقص عضو و بافت عضو بیمار از نوع مناسب بهره برده می شود.

عادت کردن به پروتز پا کار چندان ساده ای نخواهد بود

کسانی که از پروتز پا استفاده می کنند، در آغاز باید شیوه راه رفتن با این عضو جدید و مصنوعی را بیاموزند. از این رو پس از اتصال اندام مصنوعی بیمار در دوره های توانبخشی شرکت خواهد کرد تا بتواند استفاده از پروتز را بیاموزد. پس از اتمام دوره توانبخشی بیمار ممکن است همچنان هنگام استفاده از پروتز با مشکلاتی روبرو باشد. تیم توانبخشی در کنار شما خواهند بود و راهنمایی های لازم را در اختیار شما قرار می دهند. برخی از مشکلات شایع بدین شرح است:

•     تعریق بیش از اندازه، این امر می تواند در اتصال پروتز به عضو فرد مشکلاتی را ایجاد کند.
•     تغییر در قسمت های باقیمانده پا، افرادی که از اندام مصنوعی پا استفاده می کنند در طول یک سال نخست شاهد این تغییرات خواهند بود. بخش باقیمانده پا بر اثر استفاده از پروتز تغییر کرده و ممکن است نیاز باشد تغییراتی در مکنده به وجود آید.
•     احساس ضعف در بخش باقی مانده پا، این عارضه ممکن است استفاده از پروتز را در دراز مدت با مشکل روبرو کند.
•     درد در اندام خیالی، اندام خیالی همان اندام قطع شده بیمار است. در مواردی بیمار در قسمت هایی از پا که دیگر وجود ندارند احساس درد های شدید دارد که استفاده از اندام مصنوعی را مشکل می کند.

درد در اندام خیالی

درد در اندام خیالی یا دردی که گویا زا بخش های قطع شده پا آغاز می شود و در تمام پا پیش می رود، یکی از بزرگترین مشکلاتی است که فرد پس از استفاده را پروتز با آن روبرو می شود. در واقع بیش از 80 درصد افرادی که از عضو قطع شده استفاده می کنند، درد در اندام خیالی را تجربه می کنند. اگرچه درد در پا قبل از استفاده از عضو مصنوعی می تواند استفاده از این پروتز برا با مشکل روبرو کند.

آینه درمانی، نوعی روش درمانی است که شامل انجام تمریناتی در مقابل آینه می شود. این تمرینات می تواند در بهبود درد در اندام خیالی موثر باشد. شما با انجام تمرینات در مقابل آینه می توانید به حضور اندام مصنوعی پی می ببرید. به این ترتیب مغز به وجود پای مصنوعی پی برده و به این نتیجه می رسد که اندام خیالی واقعاً در محل قرار دارد. به این ترتیب درد در این اندام متوقف می شود.

در مواردی درد در اندام خیالی بر اثر عوامل دیگری به وجود آمده است. پزشک با معاینه و بررسی ریشه های عصبی در قسمت قطع شده علت درد ها را متوجه خواهد شد.

اندام مصنوعی شما نیاز به تغییرات زیادی خواهد داشت

در مواردی ممکن است متوجه شوید آنچنان که باید با پاهای مصنوعی خود احساس راحتی نمی کنید. در چنین مواردی ممکن است پای شما آماده دریافت پروتز دائم باشد. شما پس از تجویز اندام مصنوعی برای مدت چند ماه از پروتز موقتی بهره می برید. پس از این مدت اندام مصنوعی اصلی برای استفاده طولانی مدت در محل مورد نظر نصب می شود. این پروتز می تواند تا چند سال مورد استفاده قرار گیرد.

ممکن است شما بیش از اندازه از پای مصنوعی خود استفاده کرده باشید. در مواردی نیز نحوه استفاده شما از اندام مصنوعی با طراحی پروتز همخوانی ندارد. در چنین مواردی در صورتی که احساس درد و ناراحتی کردید باید موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید.

پزشک ممکن است تنظیمات اندام مصنوعی شما را بررسی کند یا تغییراتی در اجزای اندام مصنوعی شما به وجود آورد. در مواردی ممکن است، پروتز دیگری برای شما تجویز شود. البته به طور کلی بیمار پس از 3 یا 4 سال استفاده از اندام مصنوعی نیاز به تعویض پروتز و اعمال تغییراتی در اندام مصنوعی خواهد داشت. اگر تغییراتی در پروتز شما به وجود آید یا تغییراتی در اجزای اندام مصنوعی شما ایجاد شود، نیاز است که زمانی را برای آشنایی با این تغییرات صرف کنید. توانبخشی از جمله اقداماتی است که در چنین حالتی باید در نظر بگیرید. در جلسات توانبخشی شما زیر نظر پزشک توانبخش از اندام مصنوعی خود استفاده خواهید کرد و با قابلیت ها و نحوه عملکرد اندام آشنا خواهید شد.

Source: www.hopkinsmedicine.org

بنیاد آلفرد مان- بنیاد تحقیقات پزشکی مستقر در کالیفرنیا با ایجاد فناوری های پیشرفته پزشکی برای افرادی که شرایط پزشکی ناتوان کننده دارند و هدف بهبود سلامتی و کیفیت کلی زندگی وجود دارد.

یکی از موضوعاتی که بنیاد روی آن تمرکز دارد ، از بین رفتن اندام است – موضوعی که تقریبا 1.7 میلیون آمریکایی در زندگی با آن مشکل دارند.

طبق گفته انجمن قطع عضو ، هر سال حدود 185،000 قطع عضو در ایالات متحده رخ می دهد – از این تعداد 97٪ اندام تحتانی هستند.

علل اصلی قطع عضو بیماری عروقی از جمله دیابت و بیماری شریانی محیطی و تروما است. تعداد بسیار کمی قطع عضو در اثر سرطان نیز ایجاد می شود.

مشکلات جسمی و روانی

افرادی که با مشکل قطع عضو زندگی می کنند می توانند از نظر جسمی و روحی دچار مشکلاتی شوند.

قطع عضو نه تنها یک وضعیت ناتوان کننده است بلکه می تواند باعث ایجاد شرایط دیگری شود که بر سلامت عمومی فرد تأثیر می گذارد. به عنوان مثال ، افراد دارای قطع عضو اندام تحتانی اغلب برای اینکه بتوانند روی سطوح مختلف زمین حرکت کنند، باید از انرژی بسیار بیشتری استفاده کنند.

هانکین می گوید: “انرژی اضافی و فرسودگی در سایر قسمت های بدن باعث ایجاد مشکلات پزشکی زیادی برای فرد دارای قطع عضو می شود.”

از نظر روانشناختی ، هانكین می گوید كه بسیاری از افراد دارای مشکل قطع عضو آمریكا احساس عدم كیفیت را در هنگام انجام مشاغل روزانه تجربه كنند. به عنوان مثال ، چیزی به سادگی برداشتن پول از کیف پول ممکن است در این افراد خیلی بیشتر طول بکشد ، که می تواند باعث خجالت فرد شود؛ مثل زمانی که فرد در یک فروشگاه مواد غذایی ایستاده است.

وقتی نوبت به عمل قطع عضو می رسد ، اندامهای پروتز اولین راهکار پیشنهادی هستند. اما هنکین می گوید احتمال قبول نکردن اندامهای مصنوعی توسط بدن- به ویژه اندام فوقانی – زیاد است. این امر به این دلیل است که بیشتر دستگاههای پروتز اندام فوقانی عملکردهای پیشرفته ای ندارند که فعالیتهای روزانه را به طور مؤثری انجام دهند.هنکین می گوید: “در نتیجه ، بسیاری از افراد به جای استفاده از این دستگاه ها آنها را در کمد قرار می دهند.”

اندام های مصنوعی از گذشته تا کنون

اعتقاد بر این است که اولین قدمت پروتز در جهان به بیش از 3000 سال پیش باز می گردد، پس از کشف یک انگشت جعلی ساخته شده از چرم و چوب بر روی مومیایی مصری که در سال 2000 در نزدیکی شهر باستانی تبه کشف شد.

اما مطمئناً ، پروتز از آن زمان تاکنون بسیار تغییر کرده است – عمدتا در عملکرد نه به شکلی که به نظر می رسد. در سال 1912 ، دیوید دورانس بازوی بدن را اختراع کرد. این وسیله ای بود که از بندهای چرمی و قلاب شکاف دار تشکیل شده بود. و افراد با استفاده از قدرت بازوی باقی مانده خود، می توانستند قلاب ها را باز کرده و وسایل را انتخاب کند.

برخی دانشمندان معتقدند که این آفرینش زمینه را برای اندام های پروتز در آینده فراهم می کند.

هانکین می گوید: “برای قطع عضو های اندام فوقانی ، دست و بازو رباتیک در سراسر جهان توسعه یافته است تا کمبودهای بدن را برطرف کند.

این دستها و بازوها به صورت دست انسان شکل می گیرند ، و به نظر می رسد چیزی شبیه به یک فیلم علمی تخیلی باشد.”

وقتی صحبت از پروتزهای اندام تحتانی است ، هانکین می گوید که فناوری در این مورد بیشتر پیشرفت کرده است:

“پا ، مچ پا و زانو قادر به استفاده از اندام های پروتز تحتانی برای رسیدن به یک راه رفتن طبیعی تر و در عین حال حل بخش اعظم فشارهای اضافی است.”

وی می افزاید که اجزای پروتزهای اندام تحتانی نیز بهبود یافته است ، به این معنی که آمپوت های اندام تحتانی قادر به مقابله با سطوح چالش برانگیز هستند و مسافت ها را بسیار آسان تر طی می کنند.

اما با چنین پیشرفت هایی در اندامهای پروتز ، چرا برخی از افراد احساس می کنند که اندام های پروتزی به اندازه کافی پیشرفته نیستند؟

آینده اندام های پروتز

به 20 سال پیش فکر کنید، در آن زمان اکثر ما تلفن همراه نداشتیم، اینترنت هنوز پیشرفتی نداشت و برای همه در دسترس نبود. نیازی به گفتن نیست ، قطعاً فناوری در 2 دهه اخیر پیشرفت کرده است. اما آیا دنیای اندامهای مصنوعی پیشرفتی داشته اند؟

هانکین می گوید: “بشر طی 20 سال گذشته پیشرفتهای چشمگیری در فناوری داشته است ، اما فقط اکنون شاهد پیشرفت هایی در پردازش سیگنال ، علوم مواد ، الکترونیک و غیره هستیم که روی اندامهای پروتز نیز اعمال می شود.”

اگرچه پیشرفت در اندامهای پروتز مفید بوده و به افراد دارای مشکل قطع عضو اجازه می دهد فعالیتهای روزمره را بهتر انجام دهند ، اما پیشرفت های دقیق و حساسی نداشته است. علاوه بر این ، عضو بدن قادر به کنترل اندام پروتز به طور طبیعی با ذهن خود نیست.

اینها موضوعات اصلی تمرکز برای تحقیقات اندامهای مصنوعی است و به نظر می رسد دانشمندان به راهکارهای حل این مشکلات نزدیکتر شده اند.

اخبار پزشکی به تازگی از اولین اندام پروتزی در جهان درباره دستی مصنوعی که با استفاده از سنسورها در زمان حاضر قادر به درک حس است خبر داده است.

این پروتز توسط Silvestro Micera و همکارانش از (EPFL) در سوئیس و دانشکده مطالعات پیشرفته (SSSA) ایتالیا ایجاد شده است.

دست مصنوعی حاوی سنسورها و الکترودها به بازوی فوقانی دنیس آابو سورنسن از دانمارک که دست چپ خود را در یک حادثه آتش بازی از دست داده بود وصل شد. تکانه هایی که توسط سیستم عصبی مرکزی قابل درک بود از طریق الکترودها ارسال می شدند و زمانی که سورنسن روی یک را مورد لمس کرد فورا آن را احساس کرد.

بنیاد آلفرد مان همچنین سنسورهای (IMES) ایجاد کرده است. این سنسورهای به یک عضو منتخب اجازه می دهد اندام مصنوعی خود را با افکار خود کنترل کند. سیستم IMES در حال حاضر تحت آزمایش های بالینی در ایالات متحده و اروپا است.

هانکین می گوید: “استفاده از سیستم هایی مانند این با اندام های رباتیک قوی و قابل اجرا بر روی محل قطع عضو قرار احتمالاً باعث کاهش رد توسط بدن ، افزایش عملکرد و ایجاد عضوی جدید می شود تا افراد از زندگی با کیفیت بهتری برخوردار شوند.”

واضح است که دانشمندان برای پیشرفت فناوری پروتز سخت تلاش می کنند. اما مانند همه پیشرفت های فناوری ، سرمایه گذاری نیز مهم است.

هنکین می گوید رویدادهای عمومی با حضور افرادی که مشکل قطع عضو دارند ، مانند پارالمپیک ، به مردم نشان می دهد که افراد دارای ضعف اندام، توانایی شرکت در فعالیت های روزانه را دارند و حتی می توانند از توانایی های افراد دارای اندام سالم فراتر روند – موضوعی که به افزایش سرمایه گذاری در فناوری پروتز کمک می کند. او اضافه می کند:

ما شروع به رسانه ایی کردن این نوع رویدادها می کنیم و حمایت باعث جذب مخاطب ، جذب تبلیغات و غیره می شود.من این موضوع را اصلی ترین جریان این نوع رویدادها می نامم – هرچه بیشتر افراد دارای اندام سالم در مورد جامعه قطع عضو بیاموزند و بدانند ، این پذیرش بیشتر خواهد شد که منجر به سرمایه گذاری بیشتر در فن آوری های کمکی خواهد شد.

” هنکین می گوید ، گذشته از فناوری حسی بهتر و قابلیت های کنترل ذهن، سرمایه گذاری بیشتری برای ایجاد فناوری باتری بهتر، مورد نیاز است. وی می افزاید: “اندام های روباتیک به قدرت نیاز دارند – اگر بتوانیم در اندام های کوچکتر و سبک تر توان کافی را ارائه دهیم ، این امر به نفع افراد قطع عضوی خواهد بود.

“علاوه بر این ، او می گوید که وزن اندامهای پروتز موضوع مهمی است. بنابراین، سرمایه گذاری در استفاده از مواد سبک وزن برای پروتز بهتر و کاربردی تر مفید خواهد بود.

به گفته هانکین ، چنین سرمایه گذاری هایی منجر به یک موضوع می شود: “فعال کردن عضو اصلی باقی مانده بدن برای بهتر کردن فعالیت های روزمره با اندام های بهتر، کاربردی تر و سیستم های هدایتی طبیعی تر.

با مطالعات بیشتر در مورد چگونگی بهبود اندامهای پروتز ، زمانی زیادی طول نمی کشد که این اندام های در سراسر جهان قابل دسترس باشند.

Source: www.medicalnewstoday.com

ارتزهای اندام فوقانی دستگاه هایی هستند که به صورت خارجی برای بازگرداندن یا بهبود ویژگی های عملکردی و ساختاری سیستم های اسکلتی عضلانی و عصبی مورد استفاده قرار می گیرند.

به طور کلی مشکلات اسکلتی عضلانی شامل آسیب های ناشی از تروما، ورزش، و آسیب های مرتبط با کار می شوند.

همچنین از ارتزهای اندام فوقانی اغلب برای بیمارانی که مشکلات عصبی دارند مانند سکته مغزی، آسیب مغزی ناشی از تروما (TBI)، ام اس (MS)، فلج مغزی (CP)، آسیب نخاعی (SCI) و آسیب عصب محیطی استفاده می شود. معمولا در صورت وجود آرتروز از ارتزهای اندام فوقانی هم استفاده می شود.

ترکیبات مورد استفاده در ساخت ارتزها شامل ترموپلاستیک های با درجه حرارت پایین می باشند و ارتزها را می توان برای تناسب و سایر ویژگی ها به صورتی سفارشی ساخت.

مواد مورد استفاده ی دیگر شامل گچ، فلز، بند و چسب هستند. ارتوپد فنی می تواند ارتزهای سفارشی اندام فوقانی را با توجه به نیازهای فرد بسازد.

دسته بندی کلی ارتزهای اندام فوقانی

ارتزهای استاتیک – همانطور که کلمه استاتیک اشاره می کند، این دستگاه ها اجازه حرکت را نمی دهند. از ارتزهای استاتیک به عنوان حمایت کننده ای سفت و سخت برای شکستگی ها، مشکلات التهابی تاندون ها و بافت نرم و آسیب های عصبی استفاده می شود.

ارتزهای دینامیک/کاربردی – برخلاف ارتزهای استاتیک، این دستگاه ها با توجه به ویژگی های خاص خود اجازه حرکت را می دهند. از این نوع ارتزهای اندام فوقانی در درجه اول برای کمک به حرکت عضلات ضعیف استفاده می شود. برخی از ارتزهای دینامیک دارای یک مکانیسم دوگانه یا دو طرفه برای ایجاد اسپاسم های ایمن هستند، در نتیجه از آسیب های بافت نرم جلوگیری می نمایند.

وظایف ارتزهای اندام فوقانی

• افزایش دامنه حرکت (ROM)
• جلوگیری از حرکت اندام برای کمک به ترمیم بافت
• ایجاد کشش برای اصلاح یا جلوگیری از گرفتگی عضلات
• کمک برای دستیابی به عملکرد پیشرفته
• به عنوان افزونه ای برای دستگاه های کمکی
• کمک به اصلاح ناهنجاری ها
• جلوگیری از حرکات ناخواسته مفصل

یک مطالعه نشان داد که با استفاده از ارتزهای مقابله کننده با نیروی گرانشی، بیمارانی که دچار سکته مغزی شده اند، می توانند دست آسیب دیده را برای گرفتن اشیاء باز کنند.

این گزارش که به بررسی 10 فرد مبتلا به فلج ناقص )همی پارزی( مزمن پرداخت نشان داد که استفاده از ارتزها می تواند عملکرد افرادی که دچار سکته مغزی شده اند را افزایش دهد.

ارتزهای بازو

• ارتزهای ترقوه و شانه

بریس 8 مهاره ترقوه (Figure-8 harness)- برای محدود کردن حرکت در شکستگی های ترقوه به منظور ترمیم بافت و بازسازی استخوان استفاده می شود.

قلاب شانه (Shoulder sling)- برای محدود کردن حرکت شانه در در رفتگی شانه استفاده می شود و سر بازو را در حفره گلنوئید نگه می دارد.

قلاب بالای سر (Overhead sling suspension) – برای بیماران دارای ضعف عضلات یا فلج بازو استفاده می شود و امکان حرکت دست را در شرایطی فراهم می کند که ماهیچه های دست قدرت مقابله با نیروی گرانشی را ندارند.

قلاب بازوی نیمه فلج (Hemi-arm sling)- برای ثابت نگه داشتن شانه ی نیمه فلج و جلوگیری از درد و در رفتن شانه استفاده می شود.

ارتز ساعد متعادل شده:

• در درجه اول برای بیماران مبتلا به تتراپلژی یا فلج چهار اندام شدید و یا ضعف و یا فلج بازو مورد استفاده قرار می گیرد.
• از وزن ساعد و بازو در برابر گرانش پشتیبانی می کند.
• ممکن است به صندلی چرخدار یا میز اضافه شود.
• بیماران ممکن است قادر به انجام فعالیت های روی میز باشند.
• پیش نیازها برای استفاده از دستگاه عبارتند از یک منبع قدرت مانند گردن یا ماهیچه های تنه (برای تغییر مرکز گرانش) و یا دامنه حرکت کافی کتف.

• ارتزهای بازو

نگه دارنده ی بازو (Arm sling)

از این ارتز در شکستگی های بازو و کتف، آسیب مفصلی بازو، آسیب روتاتور کاف (چرخاننده بازو)، تاندونیت دو طرفه و فلج همراه با در رفتگی بازو استفاده می شود.

شامل بریس 8 مهاره، قلاب کتف و پشتیبان مفصل شانه است.

ارتزهای عملکردی بازو (FUNCTIONAL ARM ORTHOSES)

در درجه اول برای بیماران مبتلا به ضعف بازوی پروگزیمال که شامل شانه و بازوست استفاده می شود.

در بیماران مبتلا به ضعف بازو از جمله آسیب نخاعی (SCI) یا ضایعات عصبی محیطی استفاده می شود.

• ارتزهای آرنج

اسپلینت های قبل از آرنج – برای بی حرکت شدن آرنج در بیمارانی که اخیرا جراحی آرنج داشته اند و یا دچار التهاب آرنج هستند.

گچ سریالی – برای پیشگیری یا اصلاح گرفتگی عضلات با استفاده از ایجاد کشش در بافت نرم و دامنه حرکت غیرفعال استفاده می شوند.

اسپلینت هوا –برای حفظ یا افزایش دامنه حرکت بازو استفاده می شود.

می توان یک آستین جانبی که باد آن خالی نمی شود را در مواردی که دچار گرفتگی عضلات هستند یا می بایست آرنج را ثابت نگه داشت، استفاده کرد.

ارتز خم کردن دینامیک آرنج – برای حفظ آرنج در زاویه 90 درجه در موارد گرفتگی، سوختگی و شکستگی آرنج استفاده می شود.

Source: sites.google.com/site/activecarephysiotherapyclinic