23 آذر 1398 توسط  کلینیک حکیم 0 دیدگاه

نگهداری از پروتز

مراقبت از اندام و پروتز

پروتزی که در بدن شما قرار می گیرد دیگر یکی از اعضای جدید بدن شما محسوب می شود. این بخش در واقع ابزار پیشرفته ای است که برای تقویت و کمک به استقلال شما و همچنین افزایش سطح فعالیت و حرکت شما طراحی شده است. هر روز که تجربه های جدیدی را به واسطه ی اندام پروتزی خود به دست می آورید، سطح وابستگی شما نیز به پروتز تان بیش تر خواهد شد.

در حال حاضر اگر که شما نیز از یک اندام پروتزی استفاده می نمایید چیزی که حائز اهمیت است دنبال کردن دستور العمل هایی در راستای نگهداری و مراقبت از پروتز تان می باشد. این نکته را در نظر داشته باشید که پروتز نیز یک ابزار مکانیکی است که به همین ترتیب گاهی به تعمیر و نگه داری نیز نیاز دارد.

شما می توانید با مراجعه به پزشک معالج خود حداقل سالی یک بار مشکلات احتمالی را که ممکن است برای پروتز تان به وجود بیاید را تشخیص داده و قبل از شکستن و آسیب دیدن جدی پروتز تان آن را اصلاح نمایید. علاوه بر این در این بررسی ها فرصتی عالی دست می دهد تا در خصوص فن آوری های جدید و به روز رسانی های موجود در خصوص پروتز اطلاعاتی به دست بیاورید و صحبت کنید.

نگهداری از پروتز

پوشیدن و به تن کردن پروتز

چیزی که باید بدانید این است که پروتزی که شما استفاده می کنید دقیقا مطابق شما و نیاز های فردی تان تنظیم شده است. قرار گیری پروتزتان در جای خود اصطلاحا بر تن کردن پروتز یا دونینگ نامیده می شود. چیزی که در جاسازی پروتز در اندام اهمیت دارد این است که نباید باعث ایجاد چروک در اندام های باقی مانده شده به گونه ای که به سطح پوست آن ناحیه آسیب و جراحت نماید.

 متخصص پروتز کلینیک شما بهترین و مناسب ترین پروتز را مطابق شرایط تان به شما ارائه خواهند داد و بهترین تکنیک را برای بر تن کردن و پوشیدن پروتز را به شما نشان خواهد داد.  علاوه بر این نیز وسایل کمکی برای پوشیدن پروتز مانند جوراب کششی ، پودر ها و دیگر موارد را به شما معرفی خواهند کرد. دو هدف مهم و اصلی پوشیدن پروتز و افزایش سطح فعالیت شما می باشد.

متخصص پروتز شما باید برنامه ای را به شما ارائه نماید که به تدریج میزان دفعاتی که شما پروتز تان را می پوشید را افزایش دهد. این برنامه احتمالا بر اساس موقعیت شما طراحی و ارائه خواهد شد؛ با این حال افراد معمولا با دو ساعت در روز برنامه شان را آغاز می نمایند، و در دوره هایی  در طول چند هفته، برنامه ی پوشیدن پروتز به تدریج افزایش خواهد یافت تا به کل روز برسد. تلاش کردن برای این که خیلی سریع و در همان روز های اولیه میزان فعالیت تان را افزایش دهید می تواند منجر به بروز مسائل و مشکلاتی مانند سوزش پوستی و درد شود. شما باید از انجام هر گونه فعالیتی خارج از برنامه ای که متخصص پروتز تان به شما ارائه داده است و منجر به عوارض غیر ضروری می شوند پرهیز کنید.

 پوشیدن و استفاده از پروتز در مدت زمان های طولانی تر هدفی است که به تدریج و آهسته آهسته محقق خواهد شد و به آن می رسید. برعکس این حالت نیز، اگر که شما پروتز خود را به تعداد دفعات کافی نپوشید، دیگر مسائل و مشکلات نیز می توانند به وجود بیایند. از این رو بهتر است سرعت برنامه ی خود را پایین آورده و به تدریج  پیش بروید تا به یک استفاده کننده ی دائمی پروتز تبدیل شوید.

نگهداری از پروتز

نکته های مهم و ضروی

  • تمامی دستور العمل ها و نکاتی را که متخصص پروتز شما به شما ارائه داده است را رعایت کرده و دنبال نمایید.
  • هرگز از سوال پرسیدن پرهیز نکنید؛ بسیاری از افراد لیستی نوشته شده از سوالات خود آماده می کنند تا در جلسه ی ملاقات بعدی شان از متخصص پروتز شان بپرسند.
  • در زمان هایی که پروتز تان را استفاده نمی کنید حتما باند الاستیکی و انعطاف پذیر خود را بپوشید و استفاده نمایید.
  • اگر که به تازگی از پروتز تان استفاده می نمایید دقت کنید در همان ابتدا برای مدت زمان های بسیار طولانی پروتز را نپوشید و استفاده نکنید.
  • سعی کنید نزدیک به برنامه ای که متخصص پروتز تان برای پوشیدن پروتز تان به شما می دهد عمل نمایید. این کار به شما کمک می کند تا از بروز عوارض غیر ضروری خود داری نمایید.
  • در هفته های اول حتما از یک وسیله ی کمکی مانند عصا استفاده نمایید تا به تدریج وزنی را که به پروتز تان وارد می شود را افزایش دهید.
  • حتی در زمان هایی که پروتز تان را نمی پوشید و استفاده نمی کنید، بر روی حرکات استقامتی و فعال بودن تان کار کنید.
  • دقت داشته باشید که حتی با مراقبت های پیشگیرانه و خوب نیز این احتمال وجود دارد که پروتز شما بشکند.در صورت مشاهده ی هر گونه شکستگی و یا مشکلی سریعا با پزشک خود تماس بگیرید و به کلینیک مراجعه کنید.

نگرانی های روزانه

بخش انتهایی و باقی مانده از اندام شما از آن جایی که آخرین نقطه ی در تماس با پروتز تان می باشد، این اندام انتهایی و باقی مانده بسیار مهم می باشد. هر روز به صورت مداوم این بخش را بررسی نمایید، و اگر که هر گونه قرمزی و دردی را به صورت دائمی در این بخش احساس و مشاهده نمودید سریعا به کلینیک پروتز خود زنگ بزنید و اطلاع رسانی نمایید.

با یکسری از تنظیمات ساده ی پروتز می توان اغلب این مشکلات را برطرف نمود. البته تورم و نوسانات حجمی در اندام باقی مانده ی شما در مراحل اولیه امری طبیعی می باشد. جوراب های کششی و کوچک کننده می توانند برای کاهش میزان تورم اندام مفید باشند و باید در زمان هایی که پروتز را استفاده نمی کنید آن ها را بپوشید.

اگر که سایز و اندازه های اندام باقی مانده ی شما تغیر نماید، تنظیم تناسب اندازه ای پروتز بسیار حائز اهمیت می باشد. یکی از روش های متدوال برای این تنظیم سازی کم و زیاد کردن جوراب های استفاده شده در پروتز می باشد. در صورت عدم استفاده از جوراب، برای تنظیم پروتز خود با کلینیک پروتز تان هماهنگ کنید.

نکته ی مهم دیگری که باید در نظر داشته باشید این است که پروتز شما با سایز و قد مشخصی از کفش ها تنظیم شده است، در صورت تصمیم به تغییر سایز پاشنه حتما متخصص پروتز خود را مطلع بسازید، چرا که این تغییرات می تواند مشکلاتی را برای شما ایجاد نماید، از احساس عدم راحتی گرفته تا مسائل مرتبط با ایمنی شما. هر روز باید کفش خود را چک کنید تا مطمئن شوید که به صورت ایمن و مطمئنی به پروتز تان متصل می باشد.

حساسیت و آلرژی

اندام انتهایی و باقی مانده ی شما یکی از مستعد ترین بخش هایی است که می تواند دچار آلرژی شود، چرا که در تماس مستقیم با سوکت های پلاستیکی است. همین شرایط می تواند زمینه ای برای تعریق و بوی بد و همچنین رشد و عفونت های باکتریایی نیز باشد. از این رو بهتر است از جوش شیرین و یا ضد تعریق ها استفاده نمایید و تا جایی که می توانید محل را تمیز کنید و بهداشت آن را حفظ نمایید.

در نظر داشته باشید که اگر شما به عنوان یک استفاده کننده ی پروتز هستید با تیمی از پزشکان، متخصصان پروتز و فیزیوتراپیست ها در ارتباط هستید که همگی برای کمک به افزایش فعالیت شما با هم همکاری می کنند و در تلاش هستند.

Source: www.hangerclinic.com

26 اردیبهشت 1398 توسط  کلینیک حکیم 0 دیدگاه

آمپوتاسیون یا قطع عضو چیست؟

آمپوتاسیون یا قطع عضو چیست؟

حذف بخش یا تمام قسمتی از بدن که توسط پوست محصور شده است را آمپوتاسیون یا قطع عضو می نامند. آمپوتاسیون شرایطی است که منجر به از دست دادن یک عضو، معمولا به علت آسیب، بیماری یا جراحی می شود. نقص عضو مادرزادی زمانی اتفاق می افتد که یک نوزاد بدون بخش یا تمام اعضای بدن متولد می شود. 82 درصد از قطع عضوها به علت بیماری های عروقی است. تقریبا 70٪ از آمپوتاسیون های ناشی از تروما شامل اندام فوقانی می باشند.

آمپوتاسیون ممکن است به دلیل بروز حادثه، حمله حیوانی و یا در میدان جنگ رخ می دهد. آمپوتاسیون همچنین به عنوان یک روش جراحی نیز انجام می شود. در این صورت آمپوتاسیون معمولا برای جلوگیری از گسترش گانگرن (مرگ بافت) به عنوان عارضه جانبی یخ زدگی، آسیب، دیابت، آرتروسکلروز یا هر بیماری دیگری که باعث کاهش گردش خون می شود، انجام می شود. آمپوتاسیون همچنین برای جلوگیری از گسترش سرطان استخوان و کاهش میزان از دست دادن خون و عفونت در فردی که از آسیب جدی و جبران ناپذیر به اندام رنج می برد، انجام می شود. در هنگام انجام آمپوتاسیون، جراح معمولا بالای منطقه آسیب دیده یا مجروح را برش داده تا بخش هایی از بافت که سالم ماندند از استخوان محافظت کنند. گاهی اوقات محل برش ممکن است به پروتز یا اندام مصنوعی که قرار است استفاده شود مرتبط باشد.

 

آمپوتاسیون یا قطع عضو چیست؟

علت نیاز به آمپوتاسیون چیست؟

علت قطع عضو ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • بیماری ها، از قبیل بیماری های عروقی (بیماری عروق محیطی یا PVD)، دیابت، لخته شدن خون یا استئومیلیت (عفونت در استخوان).
  • آسیب ها، به ویژه بر روی دست. هفتاد و پنج درصد انقطاع اندام فوقانی مربوط به تروما است.
  • جراحی برای حذف تومورها از استخوان ها و عضلات.

 

 

نحوه انجام آمپوتاسیون

آمپوتاسیون در اتاق عمل انجام می شود. در بیشتر موارد آمپوتاسیون تحت بیهوشی عمومی یا نخاعی انجام می شود. در زمان بیهوشی معمولا کاتتر ادراری برای بیمار قرار می گیرد. اندام با یک محلول ضدعفونی کننده و استریل شسته شده و آماده می شود. بر روی اندام، برشی انجام خواهد شد که به بافت سالم اجازه می دهد باقی مانده اندام  را پوشش دهد، سپس اندام برداشته شده و قسمت باقی مانده بسته خواهد شد. در مواردی که عفونت های گسترده وجود دارد، باقی مانده عضو ممکن است پس از بهبود عفونت و در طی جراحی ثانویه بسته شود. پس از بسته شدن باقی مانده عضو ممکن است برای جمع آوری مایعات یا خون، تخلیه داخلی قرار داده شود.

 

آمادگی برای آمپوتاسیون

جراح شما دستورالعمل هایی برای نحوه آماده سازی شامل داروهایی که صبح روزی که عمل جراحی دارید باید مصرف نمایید را به شما می دهد.

اگر در بیمارستان بستری نیستید، به شما مکان و زمانی که باید برای انجام جراحی در بیمارستان حضور پیدا کنید، اطلاع داده خواهد شد.

از 6 ساعت قبل از جراحی یا از نیمه شب قبل از عمل جراحی، باید چیزی نخورید و نیاشامید. داروهایی که برای مصرف در صبح روز عمل تجویز شده اند می بایست با مقدار کمی آب مصرف شوند.

 

توانبخشی بعد از آمپوتاسیون

از دست دادن اندام باعث ایجاد معلولیت دائمی می شود که می تواند بر تصویر شخصی، خود مراقبتی و تحرک تاثیر بگذارد. پس از جراحی در طی مرحله حاد درمان، توانبخشی بیمار دارای قطع عضو آغاز می شود. با بهبود وضعیت بیمار اغلب برنامه توانبخشی گسترده تری شروع می شود.

موفقیت توانبخشی به عوامل زیادی وابسته است، از جمله:

  • سطح و نوع آمپوتاسیون
  • نوع و درجه هر گونه اختلال و معلولیت ایجاد شده
  • سلامت کلی بیمار
  • حمایت خانواده

تمرکز بر حداکثر کردن توانایی های بیمار در خانه و در جامعه حائز اهمیت است. فعالیت های مثبت به بهبود عزت نفس و افزایش استقلال فردی بیمار کمک می کنند. برنامه توانبخشی برای پاسخگویی به نیازهای فردی بیمار طراحی شده است. مشارکت فعال بیمار و خانواده ی بیمار برای موفقیت برنامه توانبخشی حیاتی است.

هدف از توانبخشی بعد از قطع عضو، کمک به بازگشت بیمار به بالاترین سطح عملکرد و استقلال، همزمان با بهبود کیفیت کلی زندگی وی از لحاظ جسمی، احساسی و اجتماعی است.

 

برای کمک به دستیابی به این اهداف، برنامه های توانبخشی آمپوتاسیون ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • درمان برای کمک به بهبود زخم و مراقبت از اندام باقی مانده
  • فعالیت هایی برای کمک به بهبود مهارت های حرکتی، بازگرداندن فعالیت های زندگی روزمره (ADL) و کمک به بیمار برای دستیابی به حداکثر استقلال فردی
  • تمریناتی که قدرت عضلات، استقامت و کنترل را افزایش می دهند
  • نصب و استفاده از اندام مصنوعی (پروتز)
  • درمان درد برای دردهای بعد از عمل و درد فانتوم (احساس دردی که در زیر سطح عضو قطع شده رخ می دهد)
  • پشتیبانی احساسی برای کمک به بیمار در طول دوره سوگ و پذیرش تصویر بدنی جدید
  • استفاده از وسایل کمکی
  • مشاوره تغذیه برای ترویج بهبود و سلامتی
  • مشاوره شغلی
  • ایجاد تغییرات در محیط خانه برای سهولت عملکرد، امنیت، دسترسی و تحرک
  • آموزش بیمار و خانواده

 

تیم توانبخشی آمپوتاسیون

برنامه های توانبخشی برای بیماران با قطع عضو می تواند به صورت بستری یا سرپایی انجام شود. بسیاری از متخصصان ماهر بخشی از تیم توانبخشی آمپوتاسیون هستند که شامل چند یا همه موارد زیر می باشند:

  • ارتوپد / جراح ارتوپدی
  • فیزیوتراپیست
  • متخصص داخلی
  • سایر پزشکان متخصص
  • متخصصان توانبخشی
  • درمانگر فیزیکی
  • درمانگر شغلی
  • ارتوتیست
  • پروتتیست
  • ارتوپد فنی
  • امدادگران اجتماعی
  • روانشناس / روانپزشک
  • مدیر پرونده
  • مشاور حرفه ای

 

انواع برنامه های توانبخشی برای قطع عضو

انواع برنامه های درمان شامل موارد زیر می باشد:

  • برنامه های توانبخشی حاد
  • برنامه های توانبخشی سرپایی
  • برنامه های درمانی روزانه
  • برنامه های توانبخشی حرفه ای

 

source: medicinenet.com, hopkinsmedicine.org, vascular.org

 


مرکز ارتوپدی فنی تهران ، سفارش و ساخت پروتز